1.     და თქუა მეოთხისა თავისათჳს, რამეთუ: შემზადებაჲ კაცისაჲ მოასწავებს მთავრობასა ჴელმწიფებისასა ყოვლით კერძოვე

     2.     და ვითარცა-იგი შექმნიან ხუროთა ჭურჭერი მსგავსად საჴმარებისა მათისა და განიჭედის სიბრძნით, ესრეთვე შემოქმედმან ბუნებისა ჩუენისამან,

     3.     დამბადებელმან ბრძენმან დაჰბადა, ვითარცა ჭურჭერი სამეუფოჲ სათნოვებითა სულისაჲთა და შემკობილებითა გუამისაჲთა, რაჲთა ეგებოდის ყოფად ჭურჭრად სამეუფოდ.

     4.     ხოლო სული მოასწავებს სახელითა თჳსითა სიმაღლესა თჳსსა, რაჟამს არს იგი განშოვრებულ მორჩილებისაგან და მარტო-ქმნულ განზრახვითა თჳსითა და არა იძულებასა ქუეშჱ,

     5.     არამედ მიმავალ ნებითა თჳსითა განგებათა თჳსთა.

     6.     და ესე სათნოვებანი არა არიან გარნა მეფისა პატიოსნისანი.

     7.     და ამას თანა მსგავს არს იგი ბუნებასა მძლესა ყოვლისასა.

     8.     და ესე მოასწავებს, ვითარმედ არს ბუნებაჲ სამეუფოჲ და ვითარცა-იგი მხატვართა მიამსგავსიან გამოწერით ხატთა მეფეთასა სახითა და შემკულებითა მათითა,

     9.     და უწოდით ხატსა მას მეფჱ, ესრჱთვე – ბუნებაჲ კაცისაჲ, რამეთუ შექმნა იგი მთავრად სხუათა მათ ცხოველთა ზედა მსგავსად მეუფისა ყოველთაჲსა.

     10.     ეწოდა მას სახელი მეფჱ არა თუ ამისთჳს, რამეთუ ჰმოსიეს მას შემკულებაჲ მეფეთაჲ, გჳრგჳნი გინა სხუაჲ რაჲმე ესევითარი და მითმცა მოესწავა მეფობაჲ მისი,

     11.     არამედ რამეთუ ჰმოსიეს მას სათნოვებაჲ, რომელი მოასწავებს მეფობასა მას ჭეშმარიტსა უფროჲს ყოველთა სამოსელთა,

     12.     შემკული გჳრგჳნითა სიმართლისაჲთა, რომელი უფროჲსღა ჯერ-არს, რაჲთა მიეთხრას შუენიე[რე]ბასა შინა ძირსა მას, რომელსა-იგი მიემსგავსა.