ლოცვანი შუვაღამისანი

რაჟამს აღსდგე ძილისაგან, განეშორე სარეცელსა და ბრძანე

სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა, ამინ.

ლოცვითა წმიდათა მამათა ჩუენთაჲთა, უფალო იესუ ქრისტე, ღმერთო ჩუენო, შეგჳწყალენ ჩუენ. ამინ:

დიდება შენდა, ღმერთო ჩვენო, დიდება შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩვენს შორის და წმიდა მყვენ ჩვენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩვენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკვდავო, შეგვიწყალენ ჩვენ (3-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩვენ, უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდავათა ჩვენთაგან, მეუფეო, შეგვინდევ უსჯულოებანი ჩვენნი, წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩვენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევა შენი, იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა, პური ჩვენი არსობისა მომეც ჩვენ დღეს, და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა, არამედ მიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან, ამინ.

და ზედა მუჴლები ესე.:

ჴმაჲ 1

აღდგომილნი ძილისაგან შეგივრდებით შენ, სახიერ, და ანგელოზთა გალობასა გიღაღადებთ შენ, ძლიერო: წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ შენ, ღმერთო, ღმრთისმშობელისა მიერ შეგჳწყალენ ჩუენ.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ცხედრისაგან და ძილისა აღმადგინე მე, უფალო, გონებაჲ და გული ჩემი განანათლენ და ბაგენი ჩემნი აღახუენ გალობად შენდა, წმიდაო სამებაო: წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ შენ, ღმერთო, ღმრთისმშობელისა მიერ შეგჳწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

მეყსეულად მსაჯული იგი მოვიდეს და თითოეულისა საქმენი განშიშულდენ, არამედ შიშით ღაღად-ვყოთ შუვაღამესა: წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ შენ, ღმერთო, ღმრთისმშობელისა მიერ შეგჳწყალენ ჩუენ.

უფალო შეგჳწყალენ 12 გზის.

და ლოცვაჲ ესე:

ძილისაგან აღდგომილი გმადლობ შენ, წმიდაო სამებაო, რამეთუ მრავლისა სახიერებისა და სულგრძელებისა შენისათჳს, არა განრისხენ ჩემ უდებსა და ცოდვილსა ზედა და არა თანაწარმწყმიდე მე უსჯულოებათა შინა ჩემთა, არამედ ჩუეულებისაებრ კაცთმოყუარე მექმენ მე და უფსკრულსა შინა სასოწარკუეთილებისასა მდებარე აღმადგინე აღმსთობად და დიდებისმეტყუელებად ძალსა შენსა, და აწცა განმინათლენ თუალნი გონებისა ჩემისანი, აღაღე პირი ჩემი ზრახვად სიტყუათა შენთა და გულისჴმისყოფად მცნებათა შენთა და ყოფად ნებისა შენისა და გალობად სახელსა შენსა აღსაარებითა გულისაჲთა, დიდებად და გალობად ყოვლადპატიოსანსა სახელსა შენსა, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისაჲ, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ (შდრ. საცისკრო ლოცვები).

სხუაჲ ლოცვაჲ

დიდებაჲ შენდა, მეუფეო ღმერთო ყოვლისა-მპყრობელო, რომელმან საღმრთოჲთა კაცთმოყუარებისა შენისა მეცნიერებითა, ღირს-მყავ მე, ცოდვილი და უღირსი, აღდგომად ძილისაგან და შესლვად წმიდასა ტაძარსა შენსა, შეიწირე ჴმაჲ ვედრებისა ჩემისაჲ ვითარცა წმიდათა და საცნაურთა უჴორცოთა ძალთა შენთაჲ.

სათნო-იყავ გულითა წმიდითა და სულითა მდაბლითა შეწირულად უღირსთა ამათ ბაგეთა ჩემთაგან ქებაჲ, რაჲთა მეცა ზიარ-ვიქმნე ბრძენთა მათ ქალწულთა თანა ბრწყინვალითა ლამპრითა სულისა ჩემისაჲთა, რაჲთა გადიდებდეთ შენ, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, ღმრთისა სიტყუაო, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ¹⁶.

ლოცვანი შუვაღამისანი თქუმულნი იოსებ გამომეტყუელისა მიერ

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ 3 გზის.

26-ე ფსალმუნი

ფსალმუნი დავითისი, პირველ ცხებისა

1. უფალი ნათელ ჩემდა და მაცხოვარ ჩემდა; ვისა მეშინოდის? უფალი შესავედრებელ არს ცხოვრებისა ჩემისა; ვისგან შევძრწუნდე? 2. მოახლებასა ჩემ ზედა უკეთურთასა შეჭმად ჴორცთა ჩემთა, მაჭირვებელნი ჩემნი და მტერნი ჩემნი - იგინი მოუძლურდეს და დაეცნეს. 3. გან-თუ-ეწყოს ჩემ ზედა ბანაკი, არა შეეშინოს გულსა ჩემსა. აღ-თუ-დგეს ჩემ ზედა ბრძოლა, ამისთჳს მე შენ გესავ. 4. ერთი ვითხოე უფლისაგან, ესევე ვითხოვო: დამკჳდრებად ჩემდა სახლსა უფლისასა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა, ხილვად ჩემდა შუენიერებაჲ უფლისაჲ და მოხილვად ტაძარი მისი. 5. რამეთუ დამფარა მე კარავსა შინა მისსა დღესა შინა ბოროტთა ჩემთასა, დამიფარა მე დაფარულსა კარვისა მისისასა, 6. კლდესა ზედა აღმამაღლა მე. და აწ, ესერა, აღამაღლა თავი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა; გარემოვადეგ და შევწირე კარავსა შინა მისსა მსხუერპლი ქებისა და ღაღადებისა, ვაქებდე და უგალობდე უფალსა. 7. ისმინე, უფალო, ჴმისა ჩემისა, რომლითა ღაღად-ვყავ, მიწყალე მე და ისმინე ჩემი. 8. შენ გრქუა გულმან ჩემმან: უფალი მოვიძიო; გამოგიძია შენ პირმან ჩემმან; პირი შენი, უფალო, მოვიძიო. 9. ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან და ნუ მიიქცევ რისხვით მონისა შენისაგან. შემწე ჩემდა იყავ, ნუ შეურაცხ-მყოფ მე და ნუცა დამაგდებ მე, ღმერთო, მაცხოვარო ჩემო. 10. რამეთუ მამამან ჩემმან და დედამან ჩემმან დამაგდეს მე, ხოლო უფალმან შემიწყნარა მე. 11. შჯულიერ-მყავ მე, უფალო, გზასა შენსა, და მიძეღუ მე ალაგთა შენთა წრფელთა 12. მტერთა ჩემთათჳს. ნუ მიმცემ მე სულთა მაჭირვებელთა ჩემთასა, რამეთუ აღდგეს ჩემ ზედა მოწამენი ცრუნი და უტყუვა სიცრუემან თავსა თჳსსა. 13. მრწამს მე ხილვად კეთილი უფლისა ქუეყანასა მას ცხოველთასა. 14. დაუთმე უფალსა; მჴნე იყავნ და განძლიერდინ გული შენი და დაუთმე უფალსა.

დიდებაჲ

76-ე ფსალმუნი

დასასრულსა, იდითუმისთჳს, ფსალმუნი ასაფისი

1. ხმითა ჩემითა უფლისა მიმართ ღაღად-ვჰყავ, ხმითა ჩემითა ღმრთისა მიმართ, და მომხედნა მე. 2. დღესა ჭირისა ჩემისასა ღმერთი გამოვიძიო, ხელითა ჩემითა ღამე მის წინაშე, და არა ვსცეთ; წარეწირა ნუგეშინის-ცემაი სულსა ჩემსა. 3. მოვიხსენე ღმრთისაი და ვიხარე; ვზრუნევდ, და სულ-მოკლე იქმნა სული ჩემი. 4. მიეწიფნეს სახუმილავთა თუალნი ჩემნი; შევძრწუნდი და არა ვიტყოდე. 5. ვიგონებდ დღეთა მათ პირველთა და წელიწადნი საუკუნენი მოვიხსენენ. 6. და ვიწურთიდ ღამე გულითა ჩემითა, ვზრუნევდ, და შეზრუნვებულ იყო სული ჩემი. 7. ნუ უკუნისამდე განმაგდოს მე უფალმან და არღარა შესძინოს სათნოებად მერმე. 8. ანუ სრულიად ნუ დააყენოსა წყალობაი მისი, აღასრულა სიტყუაი მისი თესლითი თესლადმდე? 9. ნუ და-მე-ივიწყოსა შეწყნარებაი მისი ღმერთმან, ანუ დააყენნეს მოწყალებანი მისნი რისხვითა მისითა? 10. და ვსთქუ: აწღა მიწყიეს, ესე არს განახლებაი მარჯუენისა მაღლისაი. 11. მოვიხსენე საქმეთა უფლისათაი, რამეთუ მოვიხსენო მე დასაბამითგან საკვირველებათა შენთაი. 12. და ვიწურთიდე ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და დაბადებულთა შენთა მიმართ ვზრახვიდე. 13. ღმერთო, წმიდასა შინა არს გზაი შენი, ვინ არს ღმერთ დიდ, ვითარ ღმერთი ჩუენი? 14. შენ ხარ ღმერთი, რომელმან ჰყვი საკვირველი, აუწყე ერთა შორის ძალი შენი. 15. და იხსენ მკლავითა შენითა ერი შენი, ძენი იაკობისნი და იოსებისნი. 16. გიხილეს შენ წყალთა, ღმერთო, გიხილეს შენ წყალთა და შეეშინა, შეძრწუნდეს უფსკრულნი. 17. დიდ-ძალითა ოხრითა წყალთაითა. ხმაი მოსცეს ღრუბელთა, და რამეთუ ისარნი შენნი ვლენან. 18. ხმაი ქუხილისა შენისაი ურმის თუალსა, გამოჩნდეს ელვანი შენნი სოფელსა, შეიძრა და შეძრწუნებულ იქმნა ქუეყანაი. 19. ზღუასა ზედა არიან გზანი შენნი და ალაგნი შენნი წყალთა ზედა მრავალთა, და კუალნი შენნი არა საცნაურ იქმნენ. 20. უძეღუ ვითარცა ცხოვარსა ერსა შენსა ხელითა მოსესითა და აჰრონისითა.

დიდებაჲ

138-ე ფსალმუნი

დასასრულსა, დავითის ფსალმუნი ზაქარიაჲსგან, განთესვასა

1. უფალო, გამომცადე მე და მიცან მე; შენ სცან დაჯდომა ჩემი და აღდგომა ჩემი, 2. შენ გულისჴმა-ჰყვენ ზრახვანი ჩემნი შორით; 3. ალაგნი ჩემნი და ნაწილნი ჩემნი შენ გამოიკულიენ და ყოველნი გზანი ჩემნი წინაჲსწარ იხილენ, 4. რამეთუ არა არს ზაკვაჲ ენასა ჩემსა; 5. აჰა, უფალო, შენ სცან ყოველი უკუანაჲსკნელი და დასაბამისა, შენ შემქმენ და დამდევ ჩემ ზედა ჴელი შენი. 6. საკჳრველ იქმნა ცნობაჲ შენი ჩემგან; განძლიერდა და ვერ შეუძლო მას. 7. ვიდრემე ვიდე სულისა შენისაგან და პირისა შენისაგან ვიდრემე ვივლტოდი? 8. აღ-თუ-ვჰჴდე ცად, შენ მუნ ხარ; შთა-თუ-ვჴდე ჯოჯოხეთად, ახლოსვე ხარ; 9. აღ-თუ-ვიპყრნე ფრთენი ჩემნი განთიად, და დავემკჳდრო მე დასასრულსა ზღჳსასა, 10. და რამეთუ მუნცა ჴელი შენი მიძღოდის მე, და მარჯუენემან შენმან შემიწყნაროს მე. 11. და ვთქუ: ბნელმან სამე დამთრგუნოს მე, და ღამე განმანათლებელ იყოს ფუფუნებისა ჩემისა. 12. რამეთუ ბნელი შენ მიერ არა დაბნელდეს, და ღამე, ვითარცა დღე, განათლდეს; ვითარცა ბნელი მისი, ეგრეცა ნათელი მისი. 13. რამეთუ შენ დაჰბადენ თირკმელნი ჩემნი და შემიწყნარე მე დედისმუცლით ჩემითგან. 14. აღგიარო შენ, რამეთუ საშინელად საკჳრველ იქმენ; საკჳრველ არიან საქმენი შენნი, და სულმანცა ჩემმან უწყნის ფრიად. 15. არა დაეფარა ძუალი ჩემი შენგან, რომელი ჰქმენ დაფარულად, და სიმტკიცე ჩემი ქუესკნელთა ქუეყანისათა. 16. რომელი-იგი არ მექმნა, იხილეს თუალთა შენთა, და წიგნსა შენსა ყოველნივე შთაიწერნენ, დღისი დაიბადენ, და არღარა იყოს ნაკლულოვანებაჲ მათ შორის. 17. ხოლო ჩემდა დიდად სადიდებელ იყვნეს მეგობარნი შენნი, ღმერთო, ფრიად განძლიერდეს მთავარნი მათნი. 18. აღვრაცხნე იგინი, და უფროს ქჳშისა განმრავლდენ; განვიღჳძე, და მერმეცა მე შენ თანა ვარ. 19. უკუეთუ მოსწყუედ ცოდვილთა, ღმერთო, კაცნი მოსისხლენი განმეშორენით ჩემგან. 20. რამეთუ მჴდომ ხართ გულის-ზრახვითა თქუენითა; დაიპყრნენ ამაოებითა ქალაქნი შენნი. 21. ანუ არა მოძულენი შენნი, უფალო, მოვიძულენა და მტერთა შენთა ზედა განვკფდი? 22. სიძულილითა სრულითა მოვიძულენ, და იგინი მტერად შემექმნეს მე. 23. განმცადე მე, ღმერთო, და ცან გული ჩემი; განმიკითხე მე და გულისჴმა-ყვენ ალაგნი ჩემნი. 24. და იხილე, არს თუ გზაჲ უსჯულოებისა ჩემ თანა, და მიძღოდე მე გზასა მას საუკუნესა.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

ალელუაჲ, ალელუაჲ, ალელუაჲ, დიდებაჲ შენდა ღმერთო (3 გზის).

უფალო შეგჳწყალენ, უფალო შეგჳწყალენ, უფალო შეგჳწყალენ.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

აწ გულისჴმა-ყავ, სულო ჩემო, მეყსეულად მოსლვაჲ იგი მსაჯულისაჲ, აღდეგ ძილისაგან შუვაღამესა და ჴმობდი: წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, ღმრთისმშობელისა მიერ შეგჳწყალენ ჩუენ. მე დავწევ და დავიძინე და განვიღჳძე, რამეთუ უფალი მწე მეყო მე.

ყოველნივე ვიღჳძებდეთ და ქრისტესა მივეგებვოდეთ, მორწმუნენო,¹⁷ სიმრავლითა ზეთისაითა და ლამპართა ბრწყინვალებითა,¹⁸ რაჲთა სასძლოსა მას შინაგან ღირს-ვიქმნნეთ, რამეთუ რომელი კარსა გარეგან დაშთეს, ურგებად ჴმობდეს ღმრთისა მიმართ: შემიწყალე მე, უფალო.

შუვაღამე აღვდგი აღსაარებად შენდა განკითხვათათჳს სიმართლისა შენისათა. ჟამსა ლოცვისასა შუვაღამესა, უცოდველო მაცხოვარ, გონებაჲ გულისჴმისყოფისაჲ მომმადლე, ღმერთო ჩემო, და შემიწყალე მე. დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

რომელი ქალწულისაგან აღმოუბრწყინდი სოფელსა, ქრისტე ღმერთო, და მის მიერ ძედ ნათლისად გამოგუაჩინენ, შეგჳწყალენ¹⁹ ჩუენ, ყოვლადძლიერო, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ²⁰.

დედაო ღმრთისაო ყოვლადწმიდაო, ზღუდეო ქრისტიანეთაო, იჴსენ ერი შენი, რომელი დაუცხრომელად ღაღადებს:

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა;

მამაო ზეცათაო, დიდებაჲ შენდა.

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა;

ძეო ყოვლადძლიერო, დიდებაჲ შენდა.

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა;

სულო ყოვლადწმიდაო, დიდებაჲ შენდა.

ღმერთო სამებაო წმიდაო, დიდებაჲ შენდა, რამეთუ შენდა შუენის²¹ დიდებაჲ და ქებაჲ.

შენ მხოლომან ყოველივე დაჰბადე გამოუთქუმელითა განზრახვითა და ძალითა შენითა: ცანი ვითარცა კამარანი გარდაართხენ და ქუეყანაჲ წყალთა ზედა დაჰკიდე, რომელმან ეთერი ვითარცა ცეცხლი განჰფინე და სული ჰაერთა მომართ მოჰფინე, რომელმან დიდნი იგი მნათობნი დაჰბადენ, რაჲთა მნათობდენ²² მე²³, ქუეყანისა მფლობელსა ამას, რამეთუ ჩემთჳს ყოველივე დაჰბადე, ძეო ღმრთისაო უძლეველო, რომელი ხატად შენდა გამომსახე და ჴელითა შენითა დამბადე, უხილავო; საშუებელსა სამოთხისასა შემიყვანე და გულისჴმისყოფისა სიტყჳთა პატივ-მეც, საწერტელი სიკუდილისაჲ მაუწყე და ხე იგი ცხოვრებისაჲ მიჩუენე; წინაჲსწარცნობითა შენითა მამცენ, რაჲთა ხისა მისგანი²⁴ ხოლო არა ვჭამო, არამედ მე სჯული შენი უდებ-ვყავ და მცნებაჲ შენი შეურაცხ-ვყავ, რომლისათჳსცა ძელისა მისგან ცხოვრებისა დაკლებულ ვიქმენ და განვეშორე ტკბილისაგან ზიარებისა შენისა, რაჲთა ესრეთ შევიძინო სიკუდილი, განმკუეთელად ცოდვისა²⁵ შემოსრული, რამეთუ ტანჯვაჲ შენი, სულგრძელო, მიზეზ ცხოვრებისა მექმნა მე, რომლისათჳსცა მოწყალებით აღიძარ და, ვითარცა მამამან, ყოვლითკერძო განმსწავლე მე, შინებითა და წყლულებითა განმწმიდე მე, რამეთუ ბოროტთა მომსპოლველ არს ტანჯვაჲ. სჯული მომეც შემწედ ჩემდა და წინაჲსწარმეტყუელნი მომივლინენ ქადაგებად, ხოლო უკუანაჲსკნელთა ჟამთა²⁶ წარმოაცალიერე თავი თჳსი, რამეთუ შემიწყალე დაბადებული შენი. ვითარცა მწყემსი სახიერი, მოხუედ ჩემთჳს, შეცთომილისა ამის ცხოვარისა. ქალწულისაგან შობაჲ სათნო-იყავ, რომელი ღმრთეებით დაუტევნელ ხარ. მონისა ხატი შეიმოსე, რომელი უფლებ უსხეულოთა ძალთა ზედა, რომლითა წყევისა იგი მწუხარებაჲ უჩინო-ჰყავ და დასაჯე პირველი იგი შეცოდებაჲ, და ვნებანი ჩუენნი ყოველნი იტჳრთენ და უძლურებანი ჩუენნი თავს-ისხენ.

ვითარცა გლახაკი და მშიერი, უგულებელს-იქმენ, რომელი ყოველსა ცხოველსა აღავსებ ნიჭითა²⁷ შენითა, და უადგილოდ და უსახლოდ გამოჩნდი, რომელი დაჰრთავ ცათა ვითარცა სართულსა.

თჳსთა თანა უცხოდ მოხუედ, რომელსა გიპყრიეს²⁸ ბრჭალითა ქუეყანაჲ და ზღუაჲ, რაჲთა მე, უცხოქმნილი ესე შეცოდებითა, შემასაკუთრო თავსა თჳსსა, სახიერ. დაშურებოდე და გევნებოდა ბუნებისა სჯულითა, რაჲთა მე ბოროტთაგან გამომიჴსნე. ხოლო სენნი ყოველთანი აღიხუენ და კურნებაჲ მიჰმადლე უძლურთა. აღასრულებდი ნიშთა დიდ-დიდთა, ვითარცა ღმერთი და კაცი ზეშთა ბუნებისა²⁹; კეთროვანთა განსწმედდი სიტყჳთა და ბრმათა თუალთა აღუხილევდი ბრძანებითა. ვნებად მოხჳდოდე³⁰ ნეფსით თჳსით და ოთხისა დღისასა აღმოუწოდე ჯოჯოხეთით. მოწაფეთა თანა ისერე ახლად სახედ, თავად სიმდაბლისა; სახედ მოირტყი არდაგი, რომელი სარტყლებითა შეიმკობ სამყაროსა, და მუჴლნი შენნი მოიდრიკენ³¹, რომელსა ყოველნი მუჴლთმოდრეკით და ძრწოლით³² გმსახურებენ. დაჰბანენ ფერჴნი მონათა შენთა³³, რომლისა ჴელთა შინა არს სული ყოველთა დაბადებულთაჲ. მამისა მიმართ ილოცევდ ვითარცა თანამოსაყდრე, რომელი ყოველთა ლოცვასა ისმენ³⁴; რომლისაგან წჳმანი ქუეყანად გარდამოვლენ, სისხლისა ოფლნი გწთოდეს³⁵. იურვოდე ვითარცა ჭეშმარიტად განკაცებული, რომელმან-ეგე განმაღმრთვე მე. ამბორისყოფითა ზაკუვისაჲთა მიეყიდე მოწაფისა მიერ უსჯულოთა უსასყიდლოჲ. ვითარცა ძჳრისმოქმედი, შეიკარ მართალი ეგე და წარსდეგ წინაშე მსაჯულთა დასასჯლთასა. ბეჭნი შენნი მისცენ გუემად და ღაწუნი შენნი ყურიმლისცემად, განკურნებად ბოროტთა ჩემთა წყლულებასა და განთავისუფლებად სირცხჳლისაგან პირისა ჩემისა. და პორფირი შეიმოსე ვითარცა განბასრებულმან, რომელი მომმადლებ მე სასუფეველსა. თავი შენი ეკლითა გჳრგჳნოსან-ყვეს, რომელმან განაშუენე ქუეყანაჲ ყუავილითა. სიფიცხლე წყევისაჲ მის დაჰჴსენ და გჳრგჳნითა დიდებისაჲთა შემამკვე მე. თავი შენი ლერწმითა იცემებოდა, რომლითა დამიწერე მე მოტევებაჲ ცოდვათაჲ, ღმრთისა³⁶ სიტყუაო. მჴართა შენთა ზედა იტჳრთე ძელი იგი, რომელსა ზედა მეცა აღმიღე შეცთომილი. ჯუარსა შეემსჭუალე განშიშულებული, რაჲთა უხრწნელებისა სამოსელი შემმოსო³⁷. უხრწნელნი ნებნი შენნი განჰმარტენ და მომიწოდე მე, წარტყუენულსა მტერისაგან; ხოლო განეღო ლახურითა გუერდი შენი განმაცხოველებელი, და გარდამოადინე სისხლი³⁸ პატიოსანი, რომლითა ყოველი სოფელი³⁹ განახლდების, სისხლისა შენისა პკურებითა განახლებული, და სიკუდილისა გემოჲ იხილე და სიკუდილი მოაკუდინე სიკუდილითა შენითა, უკუდავო, ხოლო პირველქმნული იგი მომკუდარი მისცვალე უკუდავსა მას დიდებასა. მეგობართაგან ფარულად⁴⁰ შეიმურვოდა სულნელებითა წმიდაჲ გუამი შენი; საფლავსა დაიკრძალე ვითარცა მკუდარი, რომელმან დაჰჴაშ⁴¹ უფსკრული ბრძანებითა შენითა, არამედ მესამესა დღესა აღსდეგ და შენთანა აღადგინე ბუნებაჲ ჩუენი, რომელი ადიდე და სულისა თანა აღამაღლე და მამისა თანამოსაყდრედ გამოაჩინე. საკჳრველ არიან საქმენი შენნი, კაცთმოყუარე, - ზეშთა სიტყჳსა, ცნობისა⁴² და გონებისა; მიუწდომელ არს განგებულებაჲ შენი, მეუფეო, გონებისაგან კაცობრივისა⁴³. ვადიდებ შენსა სახიერებასა და ვქადაგებ, ქრისტე, შენსა მოწყალებასა⁴⁴. თაყუანის-ვსცემ შენსა კაცთმოყუარებასა⁴⁵, წმიდაო, და ვჰმონებ შენსა გამოუთქუმელსა სიტკბოებასა. მადლობით შეგივრდები და გევედრები და შუვაღამესა გიღაღადებ, მოწყალეო, შემიწყალე და შემიწყნარე⁴⁶, რომელი-ესე არა ღირს ვარ წყალობისა. ლმობიერ იქმენ ჩემზედა და მაცხოვნე და აღმადგინე მე, დაჴსნილობითა მრავლითა შეპყრობილი. ჰრულითა უჯეროთა საქმეთაჲთა⁴⁷ [და] გულისსიტყჳთა ბნელსა შინა მავალი. უდებებით ცხოვრებაჲ ჩემი აღვასრულე, არამედ სასოებაჲ ჩემი შენ მხოლოჲ ხარ და შენდა მომართ თუალთა ჩემთა აღვიხილავ, - შეუცილებელისა⁴⁸ მაგის და დაუძინებელისა თუალისა. ვითარცა მამამან შვილთმოყუარემან, წიაღთა შენთა შემიტკბე შენი ესე უძღები შვილი, სულთმოყუარეო, რამეთუ ტაძარი ჴორცთაჲ განვხრწენ და სული გულისსიტყჳთა შევაგინე, მცნებაჲ შენი არცა ერთი დავიმარხე და ყოვლადწმიდაჲ სული შენი შევაწუხე.

ვითარცა კაცი⁴⁹, უსჯულო ვიქმენ, მეუფეო; ვითარცა ღმერთმან, მომმადლე შენდობაჲ. ბოროტთა ჩემთა სიმრავლე აურაცხელი ნუმცა სძლევს მადლთა შენთა გამოუთქუმელთა.

უსასყიდლოდ შემიწყნარე ვითარცა უღონოჲ, რამეთუ რაჲ შევსწირო მონამან ღირსი შენდა, რომელი-ეგე აღსავსე ხარ ნიჭთა⁵⁰ მიერ, შემოქმედი და დამბადებელი ბუნებათაჲ⁵¹, რამეთუ ყოველი კეთილი შენგან მიეცემის შესაწირავი შენდა მომცემელისა⁵² და არავინ მოკუდავთაგანი საქმეთაგან განმართლდების შენ წინაშე, ვითარცა წერილ არს. შიშისაგან ღამისა მიჴსენ მე და ცხოვრებისა დღე მომანიჭე, მოწყალეო. შემთხუევისაგან ბნელისა განმარინე და ყოვლისაგან ეშმაკთა სიბოროტისა; ბრძენთა მათთანა ქალწულთა შემრაცხე მე, სიძეო, რომელი-ეგე უსაზღვროჲ ხარ სიკეთითა, რომელი შუვაღამესა მოსლვად ხარ ზეცით, უწოდდე⁵³ რაჲ მიგებებად მეორედ მოსლვასა შენსა საშინელსა, რომელთა-იგი მოწყალებაჲ განაბრწყინვებს და სიწმიდე; და რომელნი-იგი შენ მღჳძარედ გმსახურებდეს, სიხარულსა სასძლოჲსა შენისასა ღირს-იჩინნე⁵⁴ და ნეტარებითა სრულ-ჰყვნე, ვითარ აღუთქუ წინაჲსწარ, და-რაჲ-სხნე ინაჴით სერობად შენ თანა.

მას ჟამსა შემიწყალე, მართლმსაჯულო იესუ, რომელსა არა მაქუს სასძლოჲ სამოსელი. ნუ შემიკრავ ჴელთა და ფერჴთა ჩემთა და ნუ წარმავლენ ბნელსა მას გარესკნელსა, სადა-იგი არს მატლი დაუძინებელი და გეჰენიისა ცეცხლი დაუშრეტელი. ნუცა მესმის: წარვედ ჩემგან, არა გიცი შენ, მოქმედო უსჯულოებისაო, არამედ მომხედენ თუალითა მოწყალითა.

ცრემლით შეგივრდები, ვითარცა მეზუერე და მეძავი:

კარი წყალობისაჲ განმიღე მე და ყოველთა მართალთა თანა აღმრაცხე, რომელი მათთანა ქებით გიგალობ, რომელსა გადიდებენ მთავრობანი⁵⁵ და ძალნი, წინაჲსწარმეტყუელნი და მოციქულნი და მოწამენი და მწყემსთა და მოძღუართა⁵⁶ ბანაკნი და წმიდათა მამათა კრებულნი⁵⁷, მღდელნი, მამათმთავარნი და ქადაგნი, რომელსა გევედრების, ვითარცა დედაჲ, ყოვლადწმიდაჲ მშობელი შენი⁵⁸, რაჲთა მოწყალე-გყოს მონათა შენთათჳს, რამეთუ შენდა შუენის პატივი და თაყუანისცემაჲ, იესუ სახიერო და კაცთმოყუარეო, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და დაუსრულებელთა მათ საუკუნეთა უკუნისამდე. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ ღმრთისმშობელისა მიმართ [2]

შიშითა გულისაითა, ქრისტე მაცხოვარ, წინაშე შენსა წარმოდგომილ ვარ ჟამსა ამას ლოცვისასა და მადლობით გალობასა შევსწირავ შენდა, მხოლოჲსა მეუფისა და დამბადებელისა, რომელმან ღმრთეებრ განზრახვითა⁵⁹ დამბადე და მრავლითა ნიჭებითა⁶⁰ განმამდიდრე და კუალად ესოდენ შემიყუარე, ვიდრეღა კაც-იქმენ და მოჰკუედ⁶¹ ჩემთყს, ხოლო მე, უბადრუკმან ამან, დავივიწყე ესოდენი⁶² ესე სიყუარული შენი, მჴსნელო, და ყოვლითურთ დავემონე ჴორცთა ჩემთა და შევაგინე სული ჴორცთა თანა.

და აწ მდგომარე ვარ დასჯილი, ჰოჲ მსაჯულო, და მოველი სამართალსა მას განჩინებასა შენსა, არამედ მომეც მე შენდობაჲ ბრალთა⁶³ ჩემთაჲ და ნაკადულნი ცრემლთა ჩემთანი შეიწირენ⁶⁴, რამეთუ შენდა შუენის პატივი და თაყუანისცემაჲ საუკუნეთა უკუნისამდე. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მიმართ სავედრებელი ღამით და დღისით⁶⁵ [3]

უგალობ მადლსა შენსა, დედოფალო, და გევედრები: გონებაჲ ჩემი აღავსე მადლითა; წარმიმართე მე, რაჲთა ვიდოდი მართლიად⁶⁶ გზასა უფლისა მცნებათასა. გალობასა შინა მღჳძარებითა განმაძლიერე, რომელი დაჴსნილებითა ძილისაჲთა⁶⁷ შეპყრობილ ვარ. საკრველთაგან ცოდვათა ჩემთაჲსა განმჴსენ⁶⁸ მეოხებითა შენითა, სძალო ღმრთისაო, ღამით და დღით⁶⁹ დამიცევ მე ბრძოლათაგან ეშმაკისათა და განმარინე მე. რომელმან ცხოვრებისმომცემელი ღმერთი მუცლად-იღე, მე, მომწყდარი ვნებათაგან, განმაცხოველე; რომელმან ნათელი დაუღამებელი ჰშევ, სული ჩემი დაბნელებული განანათლე. დიდებულო⁷⁰ მეუფისა საყდარო, ტაძრად სულისა წმიდისა განმწმიდე მე; რომელმან მკურნალი იგი ყოველთაჲ ჰშევ, განკურნენ სულისა ჩემისა ვნებანი დამძიმებულნი; რომელი ვიგუემები ღელვათა შინა ამის სოფლისათა, მყუდროებად მიმაწიე. მიხსენ მე ცეცხლისა მისგან საუკუნოჲსა და დაუცადებელად მტანჯველისაგან მატლისა. ნუ მიჩუენებ მე ეშმაკთასა ჩემზედა სიხარულსა⁷¹, რომელსა მიქმნიან მრავალნი ცოდვანი. განმაძლიერე ბრძოლასა შინა ვნებათასა, ყოვლადუბიწოო⁷² ქალწულო. უცხო-მყავ მე ყოვლისაგან სატანჯველისა და ყოველთა ღმერთსა შემაწყნარე. ზეცისა სიხარულსა ღირს-მყავ მიმთხუევად⁷³ ყოველთა თანა წმიდათა⁷⁴.

ყოვლადწმიდაო ქალწულო, შეისმინე ვედრებაჲ უღირსისა და უჴმარისა მონისა შენისაჲ, უფსკრული ცრემლთაჲ მომმადლე⁷⁵, დედოფალო, რაჲთა სულისა ჩემისა მწიკული განვიწმიდო. სულთქუმაჲ ლმობიერი გულსა ჩემსა მომივლინე, დედოფალო; უძლური ესე ვედრებაჲ ჩემი⁷⁶ შეისმინე, წმიდაო, და ღმრთისა სახიერისა შეწირე. უზეშთაესო ანგელოზთაო, უზეშთაეს ვნებათა გამომაჩინე; ნათლითშემოსილო სამკჳდრებელო, დაამკჳდრე ჩემთანა მადლი შენი და სურნელ-მყავ მე. ჴელთა აღვიპყრობ და ბაგეთა ჩემთა⁷⁷ შეგინებულთა აღვახუამ ვედრებად⁷⁸ შენდა, ყოვლადწმიდაო: სულისა⁷⁹ განმხრწნელთა ვნებათაგან მიჴსენ მე დაუცხრომელითა მეოხებითა⁸⁰ შენითა ქრისტეს მიმართ, რომელსა შუენის დიდებაჲ, პატივი და თაყუანისცემაჲ, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

ლოცვაჲ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მიმართ სამადლობელი მდაბლისა რომანოზისი⁸¹ [4]

დიდებულო დედოფალო, ღმრთისმშობელო⁸², სასოებაო ცხოვრებისა ჩემისაო, შეისმინე ვედრებისა ჩემისაჲ და შეიწყალენ სულთქუმანი ჩემნი და შეიწყნარნენ გოდებანი ჩემნი და მოწყალე-მექმენ, ლმობიერქმნილი ცრემლთა ჩემთათჳს, სახიერ იქმენ ჩემზედა, ვითარცა დედაჲ კაცთმოყუარისა მეუფისაჲ, მოიხილე ჩემზედა და მოხედენ ვედრებასა ჩემსა, წყურიელი ესე გონებაჲ ჩემი განაგრილე⁸³ და შემრთე მე საუკუნითგან სათნოთა ძისა შენისათა ქუეყანასა მას მშჳდთასა, საყოფელსა მართალთასა და კრებულსა თანა წმიდათასა, და ღირს-მყავ მე, სასოო ყოველთაო და სიხარულო და⁸⁴ ბრწყინვალეო ნათელო, მათთანავე სიხარულსა, გევედრები, გევედრები შენ, კურთხეულო, სიხარულსა მას ჭეშმარიტად გამოუთქუმელსა შენგან შობილისა ღმრთისა და მეუფისასა, და სასძლოსა მას ყოვლადსაწადელსა მისსა და საშუებელსა მას⁸⁵ მისსა მოუკლებელსა და განუძღომელსა, და დაუღამებელსა მას ნათელსა მისსა და დაულევნელსა სუფევასა. ჰოჲ დედოფალო ღმრთისმშობელო, ჰოჲ შესავედრებელო ჩემო, შემწეო ჩემო და ცხოვრებაო, საჭურველო და სიქადულო, სასოებაო და ძალო ჩემო, ღირს-მყავ მე მათთანა შუებად ძისა შენისა მიუთხრობელთა მათ და აურაცხელთა ნიჭთაგან სავანეთა მათ შინა ზეცისათა, რამეთუ უწყი, ვითარმედ გაქუს შეწევნაჲ, უკუეთუ ოდენ ინებო, და შემძლებელ ხარ ყოველსავე ვითარცა დედაჲ მაღლისაჲ, და ამისთჳს ვიკადრებ და გევედრები შენ: ნუმცა დაკლებულ ვიქმნები სასოებისაგან ჩემისა, ყოვლადწმიდაო დედოფალო, არამედ ღირს-მყავ მე მიმთხუევად ამისსა⁸⁶, სძალო ღმრთისაო, რომელმან სასოებაჲ იგი ყოველთაჲ უზეშთაეს სიტყჳსა ჰშევ, - უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, ჭეშმარიტი იგი ღმერთი⁸⁷ და მეუფე, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ ქართული⁸⁸ [5]

შეუვრდები მე, არაღირსი ესე⁸⁹, აურაცხელსა მოწყალებასა შენსა⁹⁰ და მრავალსა კაცთმოყუარებასა და გარდამატებულსა სახიერებასა შენსა, ქრისტე, ღმერთო ჩემო და უფალო ჩემო⁹¹, ჟამსა ამას შინა საშინელსა და დიდებულსა, რომელსა შინა განიდევნების სიბნელე ღამისაჲ შენ მიერ წინაშე პირსა ნათლისა ამის შემომავალისასა და განქარდების ღამითი საცთური, ბოროტისაგან აღძრული მავნებელ[ად] მონათა შენთა, რაჲთა განიოტო და განსდევნო სიბნელე გონებისა ჩემისაჲ, შესულებულისაჲ, და განაქარვნე გულისსიტყუანი მწიკულევანნი და აღძრვანი, შემაგინებელნი სულისა ჩემისანი, და დაჰნერგო ჩემთანა შენმიერი იგი მადლი, რომელი მიიღეს ყოველთა წმიდათა, საუკუნითგან შენდა სათნოყოფილთა, რომელნი საუკუნითგან სათნო-გეყვნეს შენ, რაჲთა მან მასწავოს მე, ვითარ-იგი ჯერ-არს სლვად ჩემდა შემომავალსა ამას დღესა და ყოველთა ნეშტთა დღეთა ცხოვრებისა ჩემისათა ვიდრე განსლვად ჩემდამდე ამიერ სოფლით⁹², ჰოჲ სახიერო და კაცთმოყუარეო უფალო, შენ ხარ, რომელმან⁹³ სთქუ: "მოვედით ჩემდა ყოველნი მაშურალნი და ტჳრთმძიმენი და მე განგისუენო თქუენ"⁹⁴. აჰა ესერა მოსრულ ვარ ტჳრთმძიმე ცოდვითა და დამაშურალი უსჯულოებითა, რომელმან წარმოვაცალიერენ⁹⁵ ყოველნი დღენი ჩემნი მედგრობითა და ჟამნი ჩემნი არაწმიდებითა. დაღონებული⁹⁶ ვჰრეკ კარსა მოწყალებისა შენისასა: განმიღე მე, უფალო, განმიღე მე სიტყჳისაებრ შენისა, ვითარცა-იგი⁹⁷ სთქუ: "ირეკდეთ და განგეღოს, ეძიებდეთ და ჰპოოთ ითხოვდეთ და მიიღოთ". აწ მინდობილი ბრძანებათა შენთა ვითხოვ უღირსი ესე სულთქუმით შენგან, არამედ ნუმცა მესმის შენგან ჴმაჲ იგი საშინელი და ზარისასაჴდელი, ვითარმედ: "განჴადეთ მონაჲ ეგე უჴმარი ბნელსა მას გარესკნელსა, სადა-იგი არს ტირილი თუალთაჲ დაუცადებელი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ დაუცხრომელი", არამედ ინებე⁹⁸ შეწყალებაჲ ჩემიცა სხუათა მათთანა შეცოდებულთა და მერმე შენანებულთა, რამეთუ არავინ არს შეუცოდებელ წინაშე შენსა, უფალო, დაღაცათუ მე უფროჲს ყოველთა კაცთასა განგარისხე შენ, მხოლოჲ⁹⁹ სახიერი და კაცთმოყუარე ღმერთი¹⁰⁰, არამედ შენ, უფალო, სთქუ პირითა წმიდისა მოციქულისა შენისა პავლესითა, ვითარმედ¹⁰¹: "სადაცა-იგი განმრავლდეს¹⁰² ცოდვაჲ, მუნ უფროჲსად გარდაემატოს მადლი სინანულისაჲ"¹⁰³, ხოლო მე, საწყალობელმან ამან, არათუ მადლთა განმრავლებისათჳს გარდავჰრიე შეცოდებათა¹⁰⁴, არამედ, ვითარცა პირუტყუმან უგუნურმან და გონებამიღებულმან, ბილწად და ლირბად¹⁰⁵ შეგინებასა შინა აღვასრულენ ყოველნი¹⁰⁶ დღენი ცხოვრებისა ჩემისანი და ვერ ვაგრძენ გემოთა შეკრულებითა მედგრობისა ჩემისათა¹⁰⁷. და აჰა ესერა¹⁰⁸ სირცხჳლეული და განლიგებული¹⁰⁹ ვდგა მე უბანთა ზედა ცუდად¹¹⁰ და გევედრები:

ჰოჲ სახიერო უფალო¹¹¹, რომელმან წარავლინენ უქმნი იგი მუშაკნი მეათერთმეტისა ჟამისანი საქმედ ვენაჴსა მას ზედა სასყიდლისასა¹¹² და, ვითარცა ჯერ-გიჩნდა, თანასწორ და ზიარ ჰყვენ მათთანა, რომელთა-იგი ეტჳრთა სიმძიმე და სიცხე დღისაჲ¹¹³, აწცა ეგრეთვე, უფალო¹¹⁴, შეიწირე უკუანაჲსკნელი ესე სინანული ჩემ, ცოდვილისა და უღირსისა მონისა შენისაჲ¹¹⁵.

დაღაცათუ არაღირსად ლმობიერ ვარ მსგავსად ცოდვათა ჩემთა¹¹⁶, არამედ შენ, უფალო¹¹⁷, ძალგიც განწმედად და ლმობიერყოფად ფიცხელი ესე გონებაჲ ჩემი და ცხოვნებად¹¹⁸ ჩემდა უსასყიდლოდ, მისყიდულისა ამის ეშმაკთა საფარდულისა¹¹⁹, და მოქცევად შენდა მომართ¹²⁰, ღმრთისა ჩუენისა სახიერისა, და ღირსყოფად შენდა, რაჲთა მარადის მიუთხრობდე და აღუვარებდე¹²¹ საკჳრველებათა შენთა და ვადიდებდე სახელსა შენსა წმიდასა, იესუ ღმერთო ჩემო¹²², რომელსა გშუენის ყოველი დიდებაჲ და პატივი და თაყუანისცემაჲ, მამისა თანა სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ¹²³.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ [6]

უფალო ღმერთო ჩემო, აღმადგინე აწ თაყუანისცემად შენდა ჟამსა ამას დიდებულსა და აღახუენ ბაგენი ჩემნი გალობად შენდა და მომეც მე, უფალო, სინანულისა ცნობაჲ ცხოვრებად ჩემდა და აღჰჴოცე სიმრავლე შეცოდებათა¹²⁴ ჩემთაჲ მოწყალებითა შენითა, რამეთუ შენ ყოველივე ძალგიც, მხოლოო კაცთმოყუარეო. განაღჳძე გონებაჲ ჩემი გულისჴმისყოფად, რაჲთა ვთქუა: რაჲსა გძინავს შენ, სულო ჩემო, არამედ მოიგონე განშორებაჲ შენი ჴორცთაგან, ოდეს ბაგენი უტყუ იყვნენ ვედრებად, ოდეს-იგი ჴელნი წარუმართებელ იყვნენ შრომად, ოდეს-იგი სიტყუაჲ არღარა იყოს შევრდომად, არცა აღსაარებად და არცარად ცრემლნი სარგებელ იყვნენ, რამეთუ¹²⁵ ყოველნივე დაადგრენ უქმად, არამედ¹²⁶ აწვე¹²⁷ უკუე მღჳძარე იყავ და აწვე ჴმობდ¹²⁸: შემიწყალე მე, მხოლოო უცოდველო უფალო; აღსაარებად შუვაღამესა, ვითარცა იტყოდა დავით წინაჲსწარმეტყუელი, მეცა, უდებმან ამან, განვიღჳძე, ქრისტე ღმერთო ჩემო, და მღჳძარე ვიქმენ კუალადცა, კაცთმოყუარე, შეწევნითა სულისა შენისა წმიდისაჲთა და¹²⁹ დაუტევენ ძილისა ოცნებანი და ჩუენებათა ზრახვანი და აწ¹³⁰ ვჰრქუა სულსა ჩემსა: აღსდეგ სულო ჩემო დაცემისაგან შენისა და წარმოუდეგ ქებად ქრისტესა, რაჲთა ამან, მეუფემან და უფალმან, ჭირისაგან გიჴსნეს შენ ყოვლადვე. მოვედ, სულო ჩემო, უფლისა¹³¹, სინანულით და ევედრებოდე მარადის შენთჳს ქუეყნად მოსრულსა და ქალწულისაგან შობილსა ქრისტესა მაცხოვარსა¹³² და მისა მიივლტოდი, რომელმან-იგი მრავალი ჭირი დაითმინა შენთჳს და სიკუდილითა თჳსითა სიკუდილი დაჴსნა; მისა მიმართ ყოვლითა გულითა ჴმა-ყავ: დიდებაჲ შენდა, ქრისტე ღმერთო ჩუენო, მეუფეო ზეცათაო, სულთქუმაჲ ლმობიერი მეზუერისაჲ მომეც და მეძვისა მისებრ მიიხუენ ცრემლნი ჩემნი და მიჴსენ ბნელისა მისგან წყუდიადისა¹³³, ცეცხლისა მისგან უშრეტისა და მატლისაგან უძილისა მსწრაფლ, გევედრები მჴსნელსა ჩემსა და უფალსა, ლმობიერად და დაუცხრომელად ვKმობ შენდა მომართ ესრეთ: რომელი შუვაღამე ქუაბსა შინა იშევ ქალწულისაგან წმიდისა, კაცთმოყუარე, და ბაგასა პირუტყუთასა მიიწჳნე, მეუფეო, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, ცოდვასა შინა შობილი და მსგავსქმნილი პირუტყუთა, მომაქციე და მაცხოვნე მე; რომელი შუვაღამესა საქორწინისა კარსა მორწმუნეთა შენთა განუღებ, კაცთმოყუარე, მეცა, უღირსსა მონასა შენსა, განმიღე კარი წყალობისა შენისაჲ; რომელი შუვაღამესა ზღუასა ზედა მოციქულთა შენთა გამოუჩნდი და ღელვათა ზედა ხჳდოდე, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, ცხოვრებისა ამის ღელვათაგან უვნებელად აღმომიყვანე; რომელმან შუვაღამესა იორდანისა წყალნი განსწმიდენ, კაცთმოყუარე, მეცა, უღირსი ესე მონაჲ შენი, შეცოდებათა ჩემთაგან განმწმიდე; რომელმან შუვაღამესა ბნელსა მას ცოდვისასა მავალნი განანათლენ, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, ბნელისაგან ნათლად მიმაწიე და მაცხოვნე მე; რომელი შუვაღამესა მთასა ზედა თჳსაგან აღჰჴედ ლოცვად, მეუფეო მოწყალეო¹³⁴, ჩემიცა, უღირსისა ამის, ლოცვაჲ შეიწირე, კაცთმოყუარე, და მაცხოვნე მე; რომელი შუვაღამესა ამცნებდი მოწაფეთა მღჳძარებით ლოცვასა, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, ძილითა მძიმითა შეპყრობილი, მიჴსენ და მაცხოვნე მე; რომელი შუვაღამესა წარსდეგ წინაშე კაიაფაჲსსა განკითხვად¹³⁵, მართლმსაჯულო, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, სასჯელისაგან და განკითხვისა მიჴსენ და მაცხოვნე მე; რომელმან შუვაღამესა პეტრეს უვარისყოფისა მიანიჭე შენდობაჲ, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, ნაწილსა მას მისსა თანაზიარ-მყავ; რომელი შუვაღამესა საფლავსა ჴორცითა ნებსით დაიდევ, უკუდავო, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, საპყრობილისაგან ცოდვათაჲსა მიჴსენ და მაცხოვნე მე¹³⁶; რომელმან შუვაღამესა იოსებ სიკუდილისაგან იჴსენ, კაცთმოყუარე, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, სიკუდილისაგან ცხოვრებად აღმომიყვანე; რომელი შუვაღამესა შეხუედ ჯოჯოხეთად, მოწყალე, და მას შინა პყრობილნი განათავისუფლენ, მეცა, უღირსი ესე მონაჲ შენი, ტყუექმნილი მტერისაგან განმათავისუფლე; რომელი შუვაღამესა აღსდეგ მკუდრეთით და მკუდარნი აღადგინენ, უკუდავო, მეცა, უღირსი ესე მონაჲ შენი, საუკუნესა მას აღდგომასა ღირს-მყავ; რომელი შუვაღამესა, კაცთმოყუარე, მოწაფეთა შენთა თანა შეხუედ ბჭეთა ჴშულთა, მეცა, უღირსი ესე მონაჲ შენი, მათთანავე ღირს-მყავ წყალობასა; რომელი შუვაღამესა მოსლვად ხარ ძიებად თანანადებისა, მეუფეო, მეცა, უღირსი მონაჲ შენი, შემრაცხე მჴნეთა თანამეინაჴეთა და მაცხოვნე მე; რომელი სიბნელესა მას უფსკრულთასა განანათლებ ნათლითა ღმრთეებისაჲთა, მეცა განმანათლე ნათლითა მოწყალებათა შენთაჲთა; ჰოჲ მეუფეო უკუდავო, სულთქუმაჲ და ცრემლნი ჩემნი შეიწირენ, რამეთუ შენ გაქუს, მჴსნელო, აურაცხელი მოწყალებაჲ, ვითარცა ღმერთი მხოლოჲ ხარ, სიკუდილისა და ცხოვრებისა მეუფე.

შუვაღამისა¹³⁷ ლოცვასა შევსწირავ შენდა, ყოველთა მაცხოვრისა და ღმრთისა, რამეთუ შენ სთქუ, უფალო ღმერთო ჩემო: "მევედრებოდე და მე ვისმინო შენი", რამეთუ შენ მხოლოჲ ხარ კაცთმოყუარე, რომელი ყოველთა ლოცვასა შეიწყნარებ სახიერებითა შენითა. აწ ნუ მოიჴსენებ, ქველისმოქმედო და მრავალმოწყალეო, უსჯულოებათა ჩემთა, რამეთუ მრავალ არიან, უფროჲს ქჳშისა ზღჳსა, და ვერარაჲ ესწორების ცოდვათა ჩემთა სიმრავლესა, რამეთუ ყოველი უკეთურებაჲ ქმნეს ჴელთა ჩემთა ცხოვრებასა ჩემსა და შემწამებენ მე საქმენი ჩემნი ბოროტნი, არამედ გევედრები შენ, მხოლოო უფალო, ინებე ჴსნაჲ ჩემი სინანულისა ცრემლითა., რაჲთა კადნიერებით ვღაღადებდე შენდა მომართ ვედრებით¹³⁸: მომეც, სახიერო, შენდობაჲ შეცოდებათა¹³⁹ ჩემთაჲ, რომელმან იცნი დაფარულნი გულისა ჩემისანი. დაფარულთა მეცნიერო და ვნებათა და წყლულებათა მკურნალო, განმკურნე და ამასვე ცხოვრებასა გამწმიდე, და მუნ სატანჯველთა მათგან საუკუნეთა¹⁴⁰ მიჴსენ სახელისა შენისათჳს წმიდისა და ნამეტნავნი ჟამნი მომმადლენ მშჳდობით თანაწარსლვად, კაცთმოყუარე, რაჲთა მას შინა თაყუანის-ვსცემდეთ ყოვლადდიდებულსა და პატიოსან-სა სახელსა შენსა, რამეთუ შენ ხარ მეუფე ცათა და ქუეყანისაჲ და შენ ხარ სიკუდილისა და ცხოვრებისა მფლობელი, ქრისტე ღმერთო ჩუენო. ამისთჳს გევედრები შენ¹⁴¹, ვითარცა ღმერთ ხარ, დაუსაბამოო ძეო, მამისა თანა დაუსაბამოსა სულით შენით წმიდითურთ, დიდებულო სამებაო წმიდაო, განუყოფელო და შეურევნელო, დაუსაბამოო და დაუსრულებელო, რომელი გამოსცხადენ გულთა შინა ჩუენთა განსანათლებელად მარადის სულთა ჩუენთა, ერთობით ყოველნი გადიდებთ შენ¹⁴², სამებაო წმიდაო ყოვლადდიდებულო, განუყოფელო ერთღმრთეებაო, ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩემგან, არამედ შეიწირე ვედრებაჲ ჩუენი, ქმნილთა შენთაჲ, რომელნი-ესე ვდგათ წინაშე შენსა, გიგალობთ და გადიდებთ შენ დაუცხრომელითა ბაგითა და დაუძინებელითა თუალითა, მოიხილე უძლურებასა ჩუენსა ზედა და მოგუეც ჟამი სინანულისაჲ. ჰოჲ წმიდაო სამებაო, შეიწირე ლოცვაჲ ჩუენი და სულთქუმაჲ სულისა ჩუენისა გლახაკისაჲ და ნუმცა მძლე მექმნებიან¹⁴³ ცოდვანი ჩუენნი დღესა მას საშინელსა განკითხვისასა, არამედ მიჴსნენ ჩუენ, მოსავნი შენნი, ჭირისა მისგან დაულევნელისა და ვაებისა მისგან დაუწყუედელისა, და ღირს-მყვენ ჩუენ, სახიერ, სიხარულსა წმიდათასა წარუვალსა და დაუსრულებელსა, რამეთუ მოწყალე ხარ, სახიერ და კაცთმოყუარე, ღმერთო ჩუენო, და შენდა დიდებასა შევსწირავთ, მამაო და ძეო და ყოვლადწმიდაო სულო, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ სავედრებელი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს მიმართ [7]

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა, ყოვლადწმიდაო სახელო¹⁴⁴, დიდებაჲ შენდა, რამეთუ შესძრენ საფუძველნი ქუეყანისანი წამისყოფითა შენითა, ქრისტე ღმერთო ჩუენო, და შეარყიე გონებაჲ ჩუენი უდები¹⁴⁵, შერყეული მრავალთა ცოდვათა მიერ; მოწყალებითა შენითა ჩუეულებისაებრ შეიწყალე, ქრისტე ღმერთო, უძლურებაჲ ჩუენი; რისხვაჲ შენი მსწრაფლ თანაწარგუჴადე, რომელი ყოველთა ზედა სამართლად მოაწიე, რამეთუ სულთქუმით და ცრემლით ვრუდუნებთ და სრულიადსა შემუსრვასა მოველით. ნუ მოიჴსენებ ძჳრთა ჩუენთა¹⁴⁶, რომელნი ვქმნენით, მხოლოო ძჳრუჴსენებელო კაცთმოყუარეო; საკჳრველ იქმენ ჩუენზედა, მეუფეო, ამიერ თესლითგან და მიუკუნისამდე. ვითარცა-იგი ნინეველნი შეიწყალენ, ჩუენცა, უფალო, ეგრეთვე შეგჳწყალენ, რომელთა აღვძართ მათებრვე ძჳრთა მიერ სამართლად-რისხვაჲ შენი.

მეუფეო, ნუ აღმოგუფხური ჩუენ, სოდომელთაებრ სნეულთა, მათთანა ბოროტთა მიერ¹⁴⁷, ნუ დაგუფარავ ჩუენ კედელთა მიერ, დამფარველთა¹⁴⁸ მრავალთა ცოდვათა¹⁴⁹ მიერ, ნუცა ვიქმნებით ჩუენ საცინელ ყოველთა წარმართთა და ერთა,¹⁵⁰ რომელთა არა გიციან შენ, რამეთუ ურვითა მრავლითა აღვსებულ ვართ და სირცხჳლითა უზომოჲთა შეპყრობილ ვართ, შეპყრობილნი მწარითა ჩუეულებითა, არამედ ვითარცა გჳჩუენე, სიტყუაო, შიში შენი¹⁵¹, ეგრეთვე გჳჩუენე ჩუენ წყალობაჲ შენი, რომელთა-ესე არა გუაქუს წყალობაჲ და არცა აღვასრულებთ ნებასა¹⁵² შენსა, რომელნი მარადის ჯერკუალად ვცხოვნდებით და დაცხრომაჲ ძჳრთაჲ ყოვლად არა გუაქუს და წყალობათა შენთა თანაწარვჴდებით, არამედ მოწყალე და მწყალობელ გუექმენ უგუნურთა ამათ მონათა შენთა ვედრებითა წმიდათა ანგელოზთა და იოვანე ნათლისმცემელისა და ყოვლადბრძენთა შენთა მოციქულთა, წინაჲსწარმეტყუელთა, სანატრელთა და წმიდათა მარტჳლთა კრებულისაჲთა, სათნოთა შენთა მრავალრიცხუთაჲთა¹⁵³ და მართალთა ყოველთა სულებისაჲთა; ოხითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა, მოწყალეო სახიერ, შეიწყალენ სულნი ჩუენნი, რაჲთა ჴმითა მადლობისაჲთა ცხოვნებულნი ერთბამად ვღაღადებდეთ:

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა, რომელმან შეგჳწყალენ ჩუენ, გლახაკნი.

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა, რომელმან ჰსწყლი და კუალად განჰკურნი, [თანაარსით მამით და სულით წმიდითურთ]¹⁵⁴ ქებულო, გუაცხოვნენ ჩუენ, რამეთუ შენდა შუენის პატივი და თაყუანისცემაჲ უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ [8]

მეუფეო ყოველთაო ქრისტე, უწყი, რამეთუ მოწყალე ხარ და კაცთმოყუარე და უწყი¹⁵⁵, რაოდენიცა ვცოდე; შემინდვე და შემიწყალე და შემწე მეყავ და მიძღოდი მე გზათა შენთა და მასწავე მე, რაჲთა ვყო ნებაჲ შენი, განმანათლე და გულისჴმა-მიყავ, ვითარცა უწყი, სახიერებითა შენითა., რაჲთა არა დაგიტეო შენ და [არა] შეურაცხ-ვყო მადლი შენი, ვიდოდი რაჲ ნებასა შინა ჩემსა.

აჰა ესერა, უფალო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა და ვითხოვ, რაჲთა ვიდოდი მცნებათაებრ შენთა.

შემწე¹⁵⁶ მექმენ, მეუფეო, რამეთუ¹⁵⁷ დაღაცათუ დღეს ვერ უძლო ყოვლითა გულითა, ვითარ-იგი თანამაც, სლვად მცნებათა შენთა, [გარნა] რაჲთა¹⁵⁸ მცირედ-მცირედ¹⁵⁹ განვძლიერდე დაცვად ბრძანებათა შენთა, რამეთუ ვესავ მადლსა შენსა, ვითარმედ ამიერითგან არღარა ვეძიებდე ნებასა ჩემსა., რაჲთა სიკუდიდმდე ვიღუაწო განძლიერებულმან სასოებითა შენითა, რაჲთა სამარადისოდ აღვასრულო ნებაჲ შენი და მივიწიო კეთილთა მათ საუკუნეთა მეოხებითა მშობელისა შენისა, უფროჲსადდიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისაჲთა და ყოველთა წმიდათა შენთაჲთა, ამინ.

ლოცვაჲ სავედრებელი ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მიმართ თქუმული ღირსისა მამისა ჩუენისა მარკოზ მონოზონისაჲ [9]

მრავალნი და დიდებულნი ნიჭნი მომეცნეს მე დამბადებელისა და ღმრთისა ჩემისაგან, ხოლო მე, უბადრუკი ესე, ყოვლისავე მის მოვიწყე და უმადლო ვიქმენ. ვჰბაძევდ პირუტყუთა უგუნურთა და მივემსგავსე მათ. დავგლახაკენ სათნოებათაგან და განვმდიდრდი ვნებათაგან და ცოდვითა¹⁶⁰, აღვივსე სირცხჳლითა და ჴუებულ ვიქმენ კადნიერებისა მისგან საღმრთოჲსა, დასასჯელ ვიქმენ ღმრთისაგან და მხილებულ ცოდვათაგან და სირცხჳლეულ ბოროტთა საქმეთა ჩემთაგან. პირველ სიკუდილისა მომუკუდარ ვარ და პირველ სასჯელისა თჳთდასჯილ და პირველ საუკუნეთა მათ სატანჯველთა¹⁶¹ ვიტანჯები გულისსიტყუათა მათგან სასოწარკუეთილებისათა. ამისთჳს შენდა მომართ ხოლო მოვივლტი, მსწრაფლშემწისა ჩუენისა, ღმრთისმშობელო, ყოვლადწმიდაო დედაო მაცხოვრისაო; შენ გევედრები თანამდები ესე ბევრეულისა მის ტალანტისაჲ, რომელმან-ესე უძღებებით წარვაგე მამული იგი სიმდიდრე და¹⁶² უმეტეს ვცოდე მეძვისა მის და მანასესსა და მდიდრისა მის უწყალოჲსა, მონა ვიქმენ გულისთქუმათა, შემწყნარებელ გულისსიტყუათა ბოროტთა, მეტყუელ სიტყუათა ხენეშთა და უცხო ყოვლისაგან საქმისა კეთილისა. აწ უკუე გევედრები, შეიწყალე სიგლახაკე ჩემი და მწყალობელ ექმენ უძლურებასა ჩემსა, რამეთუ დიდი კადნიერებაჲ გაქუს შენგან შობილისა ღმრთისა მიმართ, ვითარ-იგი სხუასა არავის აქუს. ყოველივე ძალგიც, დედაო ღმრთისაო, და ყოვლისავე შემძლებელ ხარ, რამეთუ უზეშთაეს ხარ ყოველთა დაბადებულთა და არარაჲ არს შეუძლებელ შენდა, რომელიცა გენებოს; ნუ შეურაცხ-ჰყოფ ცრემლთა ჩემთა და ნუ მოიძაგებ სულთქუმასა ჩემსა და ნუ განიშორებ ვედრებასა ჩემსა და ტკივილსა ამას გულისა ჩემისასა, არამედ დედობრივითა მით მეოხებითა შენითა სახიერი იგი და ტკბილი ძე შენი და ღმერთი ჩუენი მოწყალე ყავ ჩუენზედა და ღირს-მყავ მე, ცოდვილი ესე და უღირსი მონაჲ შენი, მოგებად პირველსავე მას სათნოებათა სიკეთესა და განშორებად უშუერებისა მისგან ვნებათაჲსა, განთავისუფლებად ცოდვისაგან და მონებად სიმართლისა, აღძარცუვად სიხენეშესა მას Kორციელთა გულისთქუმათასა და შემოსად ბრწყინვალებასა მას სულიერისა სიწმიდისასა, მკუდარყოფად სოფლისაგან და განცხოველებად ღმრთისმსახურებითა; მოგზაურსა¹⁶³ თანამავალ მექმენ მე; ზღუასა თუ განვჰლიდე, შემწე-მეყავ და მარადის მბრძოლ-ექმენ მტერთა ჩემთა ეშმაკთა, რომელნი-იგი მბრძვანან მე მაღლით; მღჳძარებასა შინა განმაძლიერებელ მექმენ; მეძინოს თუ, მფარველ მეყავ; ჭირსა თუ მივეცე, მიჴსენ და სულმოკლებასა შინა ნუგეშინისმცემელ-მექმენ; მავნებელთაგან განმარინე და ცილისმწამებელთაგან უბრალო მყავ; სიკუდილად თუ მივიწიო, მსწრაფლ შემეწიე¹⁶⁴ და უხილავნი იგი მტერნი ჩემნი საშინელებით იოტენ, რაჲთა ცნან მბრძოლთა¹⁶⁵ მათ ჩემთა ბოროტთა ეშმაკთა¹⁶⁶, ვითარმედ მე მონაჲ შენი ვარ.

ჰოჲ ყოვლადწმიდაო დედოფალო ღმრთისმშობელო, შეისმინე უძლური ესე ვედრებაჲ მონისა შენისაჲ, მოხედენ სულსა ჩემსა და განარინე ესე¹⁶⁷ და მტერთა ჩემთაგან მიჴსენ მე და ნუ მარცხუენ მე სასოებისაგან ჩემისა, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო; მჴურვალებაჲ ჴორცთა ამათ მბრძოლთაჲ¹⁶⁸ განაქარვე და ღელვანი უჯეროჲსა გულისწყრომისანი დაიმდოვრენ, ზუაობაჲ¹⁶⁹ და სილაღე ამაოჲსა სიჭაბუკისაჲ გონებისა ჩემისაგან უჩინო-ყავ, უცნებანი იგი ღამისანი სულთა მათ ბოროტთანი და გონებადმოსლვანი დღისანი არაწმიდათა გულისსიტყუათანი გონებისაგან ჩემისა მოსპენ და ასწავე ენასა ჩემსა სიტყუაჲ კეთილი და თუალთა ჩემთა მართლიადხედვაჲ წრფელსა მას გზასა სათნოებათასა; წარჰმართენ ფერჴნი ჩემნი ალაგსა მას ღმრთისა მცნებათასა და ჴელნი ჩემნი წმიდა-ყვენ, რაჲთა ღირსებით აღვიპყრობდე მეუფისა მიმართ მაღლისა; აღავსე პირი ჩემი ქებითა, რაჲთა კადნიერებით ხადოდეს ღმერთსა:

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, განახუენ სასმენელნი ჩემნი სმენად ჯერისაებრ თაფლისა უტკბილესთა მათ სიტყუათა წმიდათა წერილთასა და ქმნად მათდა მადლითა შენითა და შეწევნითა; მომეც მე ჟამი სინანულისა და გულსმოდგინებაჲ მოქცევისაჲ; უცნაურად სიკუდილისაგან მიჴსენ და დასჯილებისაგან გონებისა განმარინე. მერმე, განყოფასა მას სულისა ჩემისასა უბადრუკთა ამათ ჴორცთა ჩემთაგან წარმომიდეგ მე¹⁷⁰, სასოო ჩემო და შემწეო, და ჭირი იგი მოუთმენელი აღმისუბუქე უღონოსა ამას, იწროებასა და ჭირსა შინა ნუგეშინისმცემელ მექმენ, ჰამრობასა¹⁷¹ მას მწარესა მეზუერეთა მათ ჰაერისათა და მთავართა მათ ბნელისათა თანაწარმჴადე, ჴელითწერილნი მრავალთა მათ ცოდვათა ჩემთანი განხეთქენ, სახიერსა მას და კაცთმოყუარესა ღმერთსა დამაგე, მარჯუენით მისსა¹⁷² სანატრელსა მას დგომასა დღესა მას განკითხვისასა ღირს-მყავ, საუკუნეთა მათ და მოუთმენელთა სატანჯველთაგან მიჴსენ¹⁷³, ტკბილთა მათ და წარუვალთა კეთილთა ღმრთისათა მკჳდრად გამომაჩინე.

ამას აღსაარებასა შევსწირავ შენდა, ყოვლადწმიდაო დედოფალო¹⁷⁴ ღმრთისმშობელო¹⁷⁵, ნათელო დაბნელებულთა ამათ თუალთა ჩემთაო და ნუგეშინისმცემელო ჭირვეულისა ამის სულისა ჩემისაო და შემდგომად ღმრთისა სასოო ჩემო და შესავედრებელო ჩემო; შეიწირე ვედრებაჲ ჩემი სიტკბოებითა და წყალობითა, და აღჴოცენ ყოველნი ცოდვანი და ბრალნი და უსჯულოებანი¹⁷⁶ ჩემნი და ღირს-მყავ მე ცხოვრებასა ამას დაუსჯელად ზიარებად უხრწნელსა მას და ყოვლადწმიდასა ჴორცსა და სისხლსა ქრისტეს, ძისა და ღმრთისა შენისასა, ხოლო საუკუნესა მას მერმესა მკჳდრად მიჩინე სერობასა მას ტკბილსა ზეცისასა, საშუებელსა მას სამოთხისასა, სასუფეველსა ცათასა, სადა-იგი არს მკჳდრობაჲ¹⁷⁷ ყოველთა წმიდათა საუკუნოდმოხარულთაჲ ქრისტე იესუს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და საუკუნეთა საუკუნეთასა¹⁷⁸, ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა მიმართ

შეიწირე ლოცვაჲ ჩუენი, ყოვლადწმიდაო¹⁷⁹ ღმრთისმშობელო ქალწულო, დედაო ქრისტესო, ცაო და ქერუბიმო, საყდარო უფლისაო, სუეტო ცეცხლისაო, ღრვბელო ნათლისაო, ტაკუკო ოქროჲსაო, სავსეო მანანაჲთა, - ცუარითა მით ზეცისაჲთა, - კიდობანო სჯულისაო, კარავო სიწმიდისაო, მეოხო და მოღუაწეო ყოვლისა სოფლისაო, გჳოხე და გჳღუაწე წინაშე ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა¹⁸⁰, რაჲთა შენ მიერ აცხოვნნეს სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკვდავო, შეგვიწყალენ ჩვენ (3-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩვენ, უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდავათა ჩვენთაგან, მეუფეო, შეგვინდევ უსჯულოებანი ჩვენნი, წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩვენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევა შენი, იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა, პური ჩვენი არსობისა მომეც ჩვენ დღეს, და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა, არამედ მიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან, ამინ.

უფალო შეგჳწყალენ 40;

მუჴლთმოდრეკაჲ 12;

ფსალმუნი 50

1. მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა ახოცე უშჯულოებაი ჩემი. 2. უფროის განმბანე მე უშჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე. 3. რამეთუ უშჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. 4. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ; რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო შჯასა შენსა. 5. რამეთუ ესერა უშჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. 6. რამეთუ ესერა ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. 7. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. 8. მასმინო მე გალობაი და სიხარული, და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. 9. გარე-მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უშჯულოებანი ჩემნი ახოცენ. 10. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. 11. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. 12. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისათა დამამტკიცე მე. 13. ვასწავლნე უშჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. 14. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. 15. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუნე, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. 16. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. 17. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ჰყოს. 18. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. 19. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი; მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

და გალობანი.

გალობანი შუვაღამისანი

უგალობდითსა. ჴმაჲ ბ გუერდი

ძლისპირი

რომელმან დაფარა სიღრმესა მდევარი, ესე დღეს დაფარეს ქუეყანასა ზედა შვილთა მათ ზღჳსა ჴსნილთაჲსა ხოლო ჩუენ შემსხმელთაებრ ჴმა-ვყოთ: უფალსა უგალობდით, რომელიცა დიდებულ არს.

შემეწიე მე სიტყჳსაებრ შენისა და მაცხოვნე მე და ნუ მარცხუენ სასოებისაგან ჩემისა.

ჰოჲ მიუწდომელო ღმერთო სახიერო, რომელმან გუასწავე ჩუენ დავითის მიერ აღდგომაჲ შუვაღამესა და მჴურვალედ შევრდომაჲ შენი აღსაარებით, ჩუენიცა ვედრებაჲ შეიწირე აწ.

შემეწიე მე და ვცხოვნდე და ვიწურთიდე მე სიმართლეთა შენთა ყოველსა ჟამსა, ქრისტე, მეუფეო ჩემო და ღმერთო ჩემო, სოფლისა ნათელო და სიტკბოებაო, რომელიცა შუვაღამე იშევ ქალწულისაგან ჩუენთჳს და მჩურითა შეიხჳე. დაჰჴსნენ ბრალთაცა¹⁸² ჩემთა საკრველნი.

იყავნ ჴელი შენი მაცხოვრად ჩემდა, რამეთუ მცნებანი შენნი აღვირჩიენ.

კეთილთა მუშაკო, რომელმან წმიდა-ჰყავ ლოცვითა შენითა ჟამი ესე წმიდაჲ ბრწყინვალე შუვაღამისაჲ და გუასწავე შევრდომით ლოცვაჲ ჟამსა ამას, ჩემიცა ესე შევრდომაჲ შეიწირე აწ.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ჰოჲ სამებაო, ერთო ღმრთეებითა, შებღალული ძჳრთაგან და¹⁸³ ცოდვათა მწიკულითა განმწმიდე და სავანე-მყავ სამკჳდრებელად შენდა, ვითარცა ძუელ-ოდესმე მამათმთავარი აბრაჰამ¹⁸⁴.

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

ჰოჲ სძალო ღმრთისაო ყოვლადკურთხეულო, განმინათლე გული და გონებაჲ ჩემი, წყუდიადითა შეპყრობილი, და განმაძლიერე¹⁸⁵, ქალწულო, შენდა, ღმრთისა დედისა, გალობად შუვაღამესა.

განძლიერდასა

ძლისპირი

სამებაო წმიდაო, აღამაღლე რქაჲ ეკლესიისაჲ დღეს მიუდრეკელად, უზეშთაეს ბუნებათა, სიმაღლესა ზედა სარწმუნოებისა შენისასა, საფუძველსა შეურყეველსა, და მას შინა განმაძლიერე.

მონაჲ შენი ვარ, მეცნიერ მყავ მე და გულისჴმა-ვყვნე წამებანი შენნი.

ქრისტე მეუფეო, სიტყუაო ღმრთისაო, ვედრებით გიღაღადებ: რომელმან მონისა შენისაგან აურაცხელითა მოწყალებითა¹⁸⁶ ჟამსა ამას შუვაღამისასა ნათლისღებაჲ სიმდაბლით ჯერ-იჩინე, მეცა ბრალთა სიმრავლისაგან განმბანე წყალობითა შენითა.

მოიხილე ჩემზედა და შემიწყალე მე სამართალთათჳს მოყუარეთა სახელისა შენისათა.

მოიხილე ჩემზედა, მეუფეო მოწყალეო¹⁸⁷, შემიწყალე, მჴსნელო¹⁸⁸, და მდინარედ იორდანისად მომმადლენ ნაკადულნი ცრემლთანი, რაჲთა ვტიროდი და აღგიარნე ცოდვათა ჩემთა სიმრავლენი და ვპოო შენმიერ შენდობაჲ.

ცხოვნდეს სული ჩემი, გაქებდეს შენ და სამართალნი შენნი შემეწიენ მე.

ცხოვრებაჲ ჩემი შეგინებულ არს და ყოველივე გუამი ყოვლით ასოჲთ და ნაწევარითურთ, ჴელნი და ფერჴნი ჩემნი – შებღალულ, და კუალად პირი და თუალნი ჩემნი და საცნობელნი - სავსე ცოდვითა –ქრისტე, მოწყალებით განმბანე,

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

სამებაო სრულო დაუსაბამოო, ბუნებაო მარტივო, ერთარსებით საგალობელო, სამთჳთებაო სამგუამოვანო, გუაცხოვნენ ძრწოლით თაყუანისმცემელნი ერთღმრთეებისა შენისანი და ღირს-გუყვენ სიწმიდით მონებად შენდა,

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

ჯაჭუნი ბოროტნი ცოდვათა ჩემთანი განხეთქენ, უბიწოო ქალწულო, ოხითა შენითა და დაჴსნენ ბრალთა ჩემთა საკრველნი და ღამე და დღე მომანიჭე მე ძალი შევრდომად და ვედრებად შენდა და ძრწოლით გალობად და დიდებად შენდა.

უფალო მესმასა

ძლისპირი

რაჟამს წინაჲსწარმეტყუელმან იხილა საიდუმლოჲ დაფარული, განკჳრვებულმან ღაღად-ყო, რამეთუ დასდევ წყალობით სიყუარული მტკიცე, მამაო, და ძე შენი მხოლოდშობილი მოეც ძეთა კაცთა მომტევებელად ცოდვათა.

სული ჩემი ჴელთა შენთა შინა არს მარადის და სჯული შენი მე არა დავივიწყე.

შეგცოდე, უსჯულო ვიქმენ და განგარისხე, ჰოჲ მრავალმოწყალეო, და სასოწარკუეთილებისა სიღრმესა შთავჴედ, არამედ გამომიჩნდი მე შუვაღამესა, ვითარცა მოწაფეთა ზღუასა ზედა, და საღმრთოჲ დაყუდებაჲ მომანიჭე მე.

ჭირთა და ღუაწლთა მპოვეს მე და მცნებანი შენნი ზრახვა იყვნეს ჩემდა.

ღმერთო ჩემო, შემწეო ჩემო, გულთა და გონებათა განმკითხველო, უწყნი¹⁸⁹ განზრახვათა ჩემთა და გონებისა და გულისსიტყუათა ჩემთა ღელვანი და შფოთნი; ვითარცა-იგი დაჰჴსენ აღტეხაჲ ზღჳსაჲ, ეგრეთვე დააყუდე გული ჩემი.

ესერა გულმან-მითქუა მცნებათა შენთაჲ, სიმართლითა შენითა მაცხოვნე მე.

მილხინე, შემოქმედო ჩემო, შემინდვე, ჰოჲ დამბადებელო ჩემო, შემიწყალე და დამიტკბი, ლმობიერ-მექმენ და სოფლისა ამის ღელვათაგან მიჴსენ საღმრთოჲთა მარჯუენითა შენითა და აღმომიყვანე ვითარცა პეტრე.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

არსებით განუყოფელად და ხატოვნებით შეურევნელად და სამებით ერთარსებით ღმრთის-გმეტყუელებთ შენ, სწორსა მეუფებითა და უფლებითა და დიდსა მას გალობასა გიგალობთ ქერუბიმთასა, სამებაო წმიდაო.

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

დაბნელებული გული ჩემი და გონებაჲ წყუდიადითა აღსავსე და ცოდვისა კაპანთა შინა და უდაბნოთა და უგზოთა შეცთომილი და შთაბნეული იჴსენ, ქალწულო, რაჲთა გაქებდე, და განმანათლე¹⁹⁰ შუვაღამე ბრწყინვალედ.

ღამითგანსა

ძლისპირი

ბნელისაგან ცოდვათაჲსა გიღაღადებენ შენ სულნი ჩუენნი, მრავალმოწყალეო ღმერთო, ნათლისა მით მიუაჩრდილებელითა განგუანათლენ და წარგჳმართენ სლვანი ჩუენნი, მახარებელო მშჳდობისაო, და მოვედინ ჩემზედა წყალობაჲ შენი, უფალო, და მაცხოვარება შენი სიტყჳსაებრ შენისა.

ჰოჲ საშინელო მსაჯულო ყოველთავე დაბადებულთაო, რომელი მონისა მიერ შეპყრობილ-იქმენ შუვაღამესა და შეკრულ-იქმენ და გუემულ და ტანჯულ, დაჴსენ კრულებაჲ ბოროტთა ჩემთაჲ.

მიჴსენ მე ცილისწამებისაგან კაცთაჲსა და დავიცვნე მცნებანი შენნი.

მჴსნელო და დამბადებელო უფალო, ღმერთო კაცთმოყუარეო, აჰა ესერა, ვითარცა უწყი, ფრიად შეგცოდე და განგარისხე, და მეშინის მე სამსჯავროჲსა მისგან; რომელი ჩემთჳს დაისაჯე, ნუ დამსჯი.

შუვაღამე აღვდგი აღსაარებად შენდა განკითხვათათჳს სიმართლისა შენისათა.

შეგინებათა¹⁹¹ მწიკულითა სული¹⁹² ჩემი შევბღალე მედგარმან¹⁹³ ვნებათა მიერ¹⁹⁴ და ბოროტთა გულისთქუმათა კარი განუღე საწყალობელმან. ვაჲმე¹⁹⁵, მეშინის მე სამსჯავროჲსა მისგან; რომელი ჩემთჳს დაისაჯე, ნუ დამსჯი.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

გიგალობთ შენ, სამებაო სამთჳთებაო სამგუამოვანო. წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, მამაო და ძეო და სულო წმიდაო, ერთო ბუნებით, მარტივო და წრფელო, დიდებულო ანგელოზთა და კაცთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

ჰოჲ უბიწოო მარიამ, შუვაღამე მვედრებელსა შენსა მომეც ძალი და მაცხოვნე მე და განმაძლიერე გალობად შენდა და ნუ დამაგდებ მე, მონასა შენსა, არამედ განმწმიდე ბრალთა ჩემთაგან.

ღაღადვყავსა

ძლისპირი

სოფლისა ზღუაჲ აღძრულ არს ღელვითა ცოდვისაჲთა, საშინელად დამნთქამს მე და მოვივლტი შენდა ნავთსაყუდლისა და ესრეთ გიღაღადებ: დანთქმისაგან¹⁹⁶ მიჴსენ მე, მრავალმოწყალე.

სჯულიერ-მყავ მე, უფალო, გზასა სამართალთა შენთასა და გამოვიძიო იგი მარადის.

მკუდრად მდებარე საფლავსა სასოწარკუეთისასა¹⁹⁷ აღმადგინე, მაცხოვარ, რომელი შუვაღამე აღსდეგ საფლავით, და ღირს-მყავ სინანულსა და ცრემლთა მჴურვალეთა, მრავალმოწყალე.

დაამტკიცე მონისა შენისა თანა სიტყუაჲ შენი, რაჲთა მეშინოდის მე შენგან.

განჴმელ არიან ჴელნი ჩემნი საქმეთა მიერ ბოროტთა, მეუფეო, არამედ რომელმან მოციქულისა Kელნი განხილვითა მით წმიდა-ჰყვენ, განმწმიდე მეცა შუვაღამესა.

მოაკლდეს თუალნი ჩემნი სიტყუათა მიმართ შენთა, მეტყჳედ რაჲ: ოდეს-მე ნუგეშინის-მცე მე?

ჰოჲმე, ქრისტე მაცხოვარ, ვითარღა განგარისხე ფრიად საწყალობელმან? ჰოჲმე, ვითარ ვიხილო პირი შენი, რაჟამს განმიკითხვიდე? არამედ შემიწყალე შექმნული¹⁹⁸ შენი.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

სამებაჲ ვარ მარტივი, ბუნებით შეყოფილი, ღმრთეებრ განუყოფელი, ხოლო პირებით განყოფილი და ერთარსებით ქებული, - იტყჳს მამაჲ და ძე და სული ცხოველი.

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე ამინ.

გულსმოდგინე მყავ, სძალო, შუვაღამე აღდგომად და ვედრებად უფლისა, და ძილი მძიმისა მცონარებისაჲ განდევნე, დედოფალო, მონისა შენისაგან და ახოვან-მყავ.

წარდგომაჲ, ჴმაჲ 5

ყოველნი ვიღჳძებდეთ და ქრისტესა მივეგებოდით, მორწმუნენო, სიმრავლითა ზეთისაჲთა და ლამპართა ბრწყინვალებითა, რაჲთა სასძლოსა მას შინაგან ღირს-ვიქმნნეთ, რამეთუ რომელი კარსა გარეგან დაშთეს, ურგებად ჴმობდეს მისსა მიმართ: შემიწყალე მე, უფალო.

ჰოჲ-მე, რაჲსა ვემსგავსე უნაყოფოსა მას ლეღვსა? და მეშინის მე წყევისა მისგან და მოკუეთისა, არამედ შენ, ზეცათა მუშაკო ქრისტე ღმერთო, უნაყოფოჲ სული ჩემი ნაყოფიერად გამოაჩინე და, ვითარცა უძღები იგი შვილი, მეცა შემიწყალე და შემიწყნარე.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

რომელი ქალწულისაგან აღმოუბრწყინდი სოფელსა, ქრისტე ღმერთო, და მის მიერ ძედ ნათლისად გამომაჩინენ ჩუენ¹⁹⁹, შემიწყალენ ყოვლადძლიერო.

კურთხეულარსსა

ძლისპირი

ვცოდეთ და უსჯულო-ვიქმნენით და სიცრუვე ვყავთ წინაშე შენსა, სახიერ, და არა დავიმარხეთ აწ200 და არცა ვყავთ ბრძანებაჲ შენი²⁰¹, მეუფეო, ვითარ-იგი მამცენ ჩუენ, და განგჳწესე წმიდათა შენთა მიერ, არამედ სრულიად ნუ მიმცემ მეუფეო, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო²⁰².

ყოვლისა დასასრულისა ვიხილე ოხჭანი, ფართო არს მცნებაჲ შენი ფრიად.

ყოველთა ღმერთო და უფალო, რომელმან აღმადგინე შუვაღამესა, შენ მომმადლე მე შენდობაჲ ყოველთა შეცოდებათა ჩემთაჲ და მომეც²⁰³ მოტევებაჲ ფრიად მრავალთა მათ თანანადებთა ჩემთაჲ და ბრალთა მათ ჩემთა კრულებანი განხეთქენ, ვითარცა-იგი დაჰჴსნენ ჯაჭუნი პეტრესნი.

ტკბილ ხარ შენ, უფალო, და სიტკბოებითა შენითა მასწავენ მე სიმართლენი შენნი.

რომელმან შემჭურე მადლითა და შთამაცუ სამოსელი ნათლისღებისაჲ და შემარტყ ძლიერებაჲ, განამტკიცენ ფერჴნი ჩემნი, უფალო, და წარმართენ ალაგსა მცნებათა შენთასა, მრავალმოწყალეო, და ბრალთა მათ ჩემთა კრულებანი განხეთქენ, ვითარცა-იგი დაჰჴსნენ ჯაჭუნი პეტრესნი.

გულისჴმა-მიყავ და გამოვიძიო სჯული შენი და დავიმარხო იგი ყოვლითა გულითა ჩემითა.

შენ ხარ მჴსნელი ჩემი და ღმერთი, შენ ხარ მეუფე და შემოქმედი ჩემი და შენდამი ვღაღადებ მკერდსა ცემითა შუვაღამესა: შეგცოდე, შემინდვე და მიჴსენ საპყრობილისაგან ცოდვათაჲსა, ვითარცა ოდესმე იჴსნენ შილა და პავლე საპყრობილისაგან შუვაღამესა.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

სამებასა, დამბადებელსა დაუბადებელსა და ქებულსა კაცთა მიერ, მამასა ძით და სულით წმიდითურთ, აღვიარებთ სარწმუნოებით, და შიშით და ძრწოლით ესრეთ უღაღადებთ და ვიტყჳთ: კურთხეულ ხარ და დიდებულ, მჴსნელო მოსავთა შენთაო, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო,

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

ვაქებ, ვადიდებ და უგალობ და თაყუანის-ვსცემ წმიდასა ხატსა შენსა და ყოვლადდიდებულსა შენსა და ძისა შენისა სახესა სურვილით გამოვიხატავ²⁰⁴ და ძრწოლით ამბორს-უყოფ და გიღაღადებ: ჰოჲ სძალო ღმრთისაო, წმიდაო დედოფალო, მაცხოვნე მონაჲ შენი გლახაკი.

აკურთხევდითსა

ძლისპირი

ყრმათა საღმრთოთა პირველად არცხჳნეს მძლავრებასა უღმრთოთასა და დღეს ქრისტესთჳს შეკრბა კრებული ღმრთისმბრძოლთაჲ და იზრახეს ზრახვაჲ ბოროტი და სიკუდიდ მისცეს განმაცხოველებელი მკუდართაჲ, რომელსა ერნი უფროჲსად ამაღლებენ მას უკუნისამდე.

რომელსა წესთა ზეცისათა მჴედრობაჲ ადიდებს დაუცხრომელად და ზარგანჴდილნი ძრწიან მისგან ქერუბიმნი და სერაფიმნი, ვითარცა²⁰⁵ უფალსა და შემოქმედსა, ყოველი სული და ყოველი დაბადებული აქებდით და აკურთხევდით მას უკუნისამდე.

გამოაჩინე პირი შენი მონისა შენისა ზედა და მასწავენ მე სიმართლენი შენნი.

სულისა იგი ჩემისა სანთელი განაბრწყინვე, მეუფეო, რაჲთა ლამპარი გონებისა ჩემისაჲ განვაპოხო და წელნი მოვირტყნე და მონათა მათ შენთა²⁰⁶ მომლოდებელთა თანა შუვაღამესა განმზადებული მოველოდი მოსლვასა შენსა.

უფროჲს მტერთა ჩემთასა მეცნიერ მყავ მე მცნებათა შენთა, რამეთუ უკუნისამდე ჩემნი არიან.

ნეტარ არიან და ყოვლადბრწყინვალე მონანი იგი, რომელნი ჰპოვნე მღჳძარედ და განკრძალულად, მო-რაჲ-ხჳდე შუვაღამესა, ქრისტე მეუფეო; ამისთჳს მეცა გევედრები: ღირს-მყავ მათთანა შიშით მოლოდებად, რაჟამს მოხჳდე განკითხვად დაბადებულთა.

თქუნეს ენამანცა ჩემმან სიტყუანი შენნი, რამეთუ ყოველნი მცნებანი შენნი სიმართლით არიან.

ნათელო დიდო²⁰⁷, შესაძრწუნებელო, ნათელო მიუწდომელო, მხოლოდშობილო, ნათლისაგან მამისა²⁰⁸ გამოსრულო ქრისტე, მომეც მე ლამპარი, განათლებული საღმრთოჲთა ზეთითა შენითა, რაჲთა არა დაშრტეს, და ვგოდებდე ცუდად ცოფთა მათ ქალწულთა თანა.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ესრეთ ვიცნობთ ჩუენ ჭეშმარიტსა ღმერთსა: ბუნებით ერთ არს ღმრთეებაჲ, ხოლო თჳთებით სამგუამოვნად²⁰⁹ სრულად იცნობების²¹⁰ სამმნათობიერი ერთბრწყინვალებაჲ²¹¹, ერთი ფლობაჲ, ერთი არსებაჲ, სამებაჲ წმიდაჲ უკუნისამდე,

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

საფარველსა და შეწევნასა შენსა შევევედრები, ქალწულო, ნავთსაყუდელო ცოდვისა ბრალთაგან ღელვაგუემულთაო, დედაო ღმრთისაო, მომანიჭე მე სინანული და განმაძლიერე შუვაღამესა დიდებად და გალობად შენდა, კურთხეულო.

ადიდებდითსა

ძლისპირი

ანგელოზთა დღეს წინაუვიდოდეს ძალნი, ბეთლემისათა განმზადეთ ბაგაჲ, რომელთა სიბრძნე ზეცით მოვიდა. სიტყუაჲ განჴორციელდა, შეიწყნარეთ ჴმაჲ ეკლესიისაჲ, ერნი ვიტყოდით: კურთხეულ არს მოსლვაჲ შენი, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა²¹².

დედისა ღმრთისა უთესლოდ მიდგომილებაჲ და უხრწნელებით²¹³ შობაჲ გამოუთარგმანებელ არს, რამეთუ ღმრთისა შობაჲ სძლევს ბუნებისა საზღვართა²¹⁴. ამისთჳს ტომნი და ნათესავნი, ვითარცა სძალსა და დედასა ქრისტეს ღმრთისასა, წადიერად და მართლმადიდებლობით გადიდებთ, ქალწულო.

სიტკბოებაჲ და სწავლულებაჲ და მეცნიერებაჲ მასწავენ მე, რამეთუ მცნებანი შენნი მრწმენნეს მე.

კაცთმოყუარეო ქრისტე ღმერთო სახიერო, - პირველ ჴმობადმდე საყჳრისა შუვაღამესა აღდეგით, მოიწია სიძე და მიეგებოდით²¹⁵, - განწმიდე გული²¹⁶ და გონებაჲ ჩემი და ბრძენთა მათ ქალწულთა თანა შემთხუევად შენდა ღირს-მყავ მჴსნელო, შემკობილი²¹⁷ საქმეთა მიერ კეთილთა.

საგალობელ იყვნეს ჩემდა სამართალნი შენნი ადგილსა მას მწირობისა ჩემისასა.

რაჟამს გამოსჩნდე ზეცით, ქრისტე მეუფეო, და დასჯდე განსჯად საყდართა მათ საშინელთა და მდინარე ცეცხლისაჲ ოხრიდეს წინაშე შენსა და ცოდვილნი ტიროდენ და გოდებდენ, ხოლო მართალნი მხიარულ-იყვნენ, მაშინ, სახიერ, შემიწყალე და ნუ განმაგდებ პირისა შენისაგან.

შევსცეთი მე, ვითარცა ცხოვარი წყმედული; მომიძიე მონაჲ შენი, რამეთუ მცნებანი შენნი მე არა დავივიწყენ.

ჰოჲ ქრისტე ღმერთო, ძეო ღმრთისა მაღლისაო, მხოლოდშობილო, მოწყალეო, სახიერო, მაცხოვნე, შემიწყალე და ღირს-მყავ მე განთენებადმდე უცონელად დგომად წინაშე შენსა, შევრდომად და დიდებად²¹⁸ შენდა ურცხუენელითა²¹⁹ გონებითა, მეოხებითა მშობელისა შენისაჲთა.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ჰოჲ სამებაო წმიდაო ერთარსებაო, - მამაო და ძეო და სულო ყოვლადწმიდაო, - ღმერთო ღმერთმთავრობაო, სამგუამოვნებით ცნობილო და ერთარსებით აღსაარებულო, დაგჳცვენ ჩუენ, უღირსნი მონანი შენნი, რომელნი-ესე წარმოდგომილ²²⁰ ვართ წინაშე შენსა ვედრებად შუვაღამესა.

აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე ამინ.

შენ ხარ ცოდვილთა შემწე, ღმრთისა-დედაო²²¹ ღმრთისაო, შენ განმარინე მე, უღირსი მონაჲ შენი, ბნელისაგან მწარისა, წყუდიადისა და მატლისა და დასჯისა²²² და ღრჭენისა²²³ კბილთაჲსა, ფრიად შეცოდებული ესე და უგუნური, ჰოჲ წმიდაო დედოფალო, სასოო განწირულთაო.

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა. აჰა ესერა, წმიდაო ღმრთისა-დედაო, შენდა მომართ მოვივლტი, სასოჲსა მაგის ჩემისა, შიშით მუჴლთა მოვიდრეკ და ძრწოლით ჴელთა აღვიპყრობ და სიღრმით გულისაჲთ გიღაღადებ: მოხედენ ვედრებასა ჩემსა, ყოვლადწმიდაო, და ნუ მიჰხედავ მწიკულევანებასა სულისა ჩემისასა²²⁴.

დიდებულო დედოფალო, ღმრთისმშობელო, სასოებაო ცხოვრებისა ჩემისაო, შეისმინე ვედრებისა ჩემისაჲ და შეიწყალენ სულთქუმანი ჩემნი და შეიწყნარნენ გოდებანი ჩემნი და მოწყალე-მექმენ, ლმობიერქმნილი ცრემლთა ჩემთათჳს, სახიერ იქმენ ჩემზედა, ვითარცა დედაჲ კაცთმოყუარისა მეუფისაჲ, მოიხილე ჩემზედა და მოხედენ ვედრებასა ჩემსა, წყურიელი ესე გონებაჲ ჩემი განაგრილე და შემრთე მე საუკუნითგან სათნოთა ძისა შენისათა ქუეყანასა მას მშჳდთასა, საყოფელსა მართალთასა და კრებულსა თანა წმიდათასა, და ღირს-მყავ მე, სასოო ყოველთაო და სიხარულო და ბრწყინვალეო ნათელო, მათთანავე სიხარულსა, გევედრები, გევედრები შენ, კურთხეულო, სიხარულსა მას ჭეშმარიტად გამოუთქუმელსა შენგან შობილისა ღმრთისა და მეუფისასა, და სასძლოსა მას ყოვლადსაწადელსა მისსა და საშუებელსა მას მისსა მოუკლებელსა და განუძღომელსა, და დაუღამებელსა მას ნათელსა მისსა და დაულევნელსა სუფევასა. ჰოჲ დედოფალო ღმრთისმშობელო, ჰოჲ შესავედრებელო ჩემო, შემწეო ჩემო და ცხოვრებაო, საჭურველო და სიქადულო, სასოებაო და ძალო ჩემო, ღირს-მყავ მე მათთანა შუებად ძისა შენისა მიუთხრობელთა მათ და აურაცხელთა ნიჭთაგან სავანეთა მათ შინა ზეცისათა, რამეთუ უწყი, ვითარმედ გაქუს შეწევნაჲ, უკუეთუ ოდენ ინებო, და შემძლებელ ხარ ყოველსავე ვითარცა დედაჲ მაღლისაჲ, და ამისთჳს ვიკადრებ და გევედრები შენ: ნუმცა დაკლებულ ვიქმნები სასოებისაგან ჩემისა, ყოვლადწმიდაო დედოფალო, არამედ ღირს-მყავ მე მიმთხუევად ამისსა, სძალო ღმრთისაო, რომელმან სასოებაჲ იგი ყოველთაჲ უზეშთაეს სიტყჳსა ჰშევ, - უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, ჭეშმარიტი იგი ღმერთი და მეუფე, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკვდავო, შეგვიწყალენ ჩვენ (3-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩვენ, უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდავათა ჩვენთაგან, მეუფეო, შეგვინდევ უსჯულოებანი ჩვენნი, წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩვენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევა შენი, იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა, პური ჩვენი არსობისა მომეც ჩვენ დღეს, და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა, არამედ მიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან, ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ [10]

უფალო ღმერთო ჩუენო, რომელმან სულისა მიერ წმიდისა მიეც დავითს სახეობისათჳს²²⁶ ჩუენისა გალობად და თქუმად ჟამსა ამას, ვითარმედ: "შუვაღამე აღვდგი აღსაარებად შენდა განკითხვათათჳს სიმართლისა შენისათა", ღირს-მყვენ ჩუენ აღსაარებად შენდა ყოვლითა გულითა ჩუენითა, მოხედენ წყალობითა და სიტკბოებითა შენითა სიმდაბლესა ზედა ჩუენსა და სარწმუნოდ და გონიერად მნედ გამომაჩინენ ჩუენ საშინელსა მას დღესა განკითხვისასა²²⁷ მეოხებითა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა და ყოველთა წმიდათა შენთაჲთა, რომელნი საუკუნითგან სათნო-გეყვნეს შენ, რამეთუ შუენის შენდა ყოველი დიდებაჲ, პატივი და თაყუანისცემაჲ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამე სათქუმელი თქუმული წმიდისა იოვანე²²⁸ დამასკელისაჲ [11]

უფალო ღმერთო, რომელი მდიდარ ხარ წყალობითა და მიუწდომელ მოწყალებითა, მხოლოო ბუნებით უცოდველო და თჳნიერ ცოდვისა განკაცებულო ჩუენთჳს, შეისმინე ჟამსა ამას ჩემ²²⁹, ქუესკნელად შთასრულისა, ვედრებაჲ, რამეთუ გლახაკ ვარ მე კეთილთა საქმეთაგან და გული ჩემი შეშფოთებულ არს შორის ჩემსა. შენ უწყი, მეუფეო მაღალო, უფალო ცათა და ქუეყანისაო, ვითარმედ ყოველი ცხოვრებაჲ ჩემი ცოდვასა შინა განვაბნიე და გულისთქუმასა²³⁰ ჴორცთა ჩემთასა უკუანასლვითა ყოვლითურთ ეშმაკთა სიხარულ ვიქმენ, ყოვლითურთ ეშმაკთა შეუდეგ, ყოვლადვე მწჳრესა შინა ცოდვისასა მწუნპებელი²³¹, რამეთუ დაბნელებულმან გულისსიტყუათა ჩემშორისთა [და] ჴორციელთა ვნებათა მიერ და სიჩჩოჲთგან ვიდრე აქამომდე გემოთა მიერ მოსამჭედურებულმან და შეცთომილმან არაოდეს ვინებე²³² ქმნად ნებისა შენისა, არცა ყოფაჲ მცნებათა შენთაჲ, არცა სლვაჲ გზასა ბრძანებათა შენთასა, არამედ ყოვლითურთ ვნებათა მიერ და მომცველთა ჩემთა მტერთა ტყუექმნილი და ყოვლითურთ მათ მიერ უფლებული საცინელად²³³ და სამღერელად მათდა გამოვჩნდი, არაოდეს გულისმსიტყუელი გონებითა, ვითარმედ მოუთმენელ არს ცოდვილთა ზედა რისხვაჲ საშინელებათა შენთაჲ; არცა ჴსენებითა სიკუდილისაჲთა ცნობიერქმნილი, არცა საშინელისა და წინადაუდგრომელისა სამსჯავროჲსა მომგონებელი, გინათუ ჩემებრთა²³⁴ ცოდვილთათჳს დამარხულისა გეჰენიისა ცეცხლისაჲ. ამიერ, ვითარცა უფსკრულად სასოწარკუეთილებისა შთავრდომილი და სხეულეანთა გემოთა მიერ დამბრმალი და შებღალული სულითა და²³⁵ არასადა ქმნილი გრძნობასა მოქცევისასა, ოჴერ და შიშუელქმნილ ვარ შენმიერისა კაცთმოყუარებისაგან; და რომელი სახე ცოდვისაჲ არა მიქმნიეს, რომელი საქმე ეშმაკთაჲ არა ვქმენ, რომელი საძაგელი და უძღები ნაქმარი არა აღვასრულე ზეშთაგარდამატებულებით²³⁶ და მოსწრაფებით? გონებაჲ გულისთქუმათა მიერ ჴორციელთა შევამწიკულე, სხეული ბილწთა შეყოფათა მიერ შევბღალე, სული თანადაყოლითა²³⁷ შევაგინე, ყოველი ასოჲ საწყალობელისა ჴორცისა ჩემისაჲ მსახურებად და მონებად ცოდვისა მოვიზიდე. ამიერითგან ვინ არა მიგლოვდეს მე, უბადრუკსა, ვინ არა მგოდებდეს მე, დასასჯელსა²³⁸, ვინ არა წუხდეს წარწყმედასა ზედა ჩემსა, რამეთუ მე მხოლომან, მეუფეო, ყოვლითგან განვარისხე გულისწყრომაჲ შენი, მე მხოლომან, მეუფეო, აღვაგზენ რისხვაჲ შენი და უზეშთაეს ბოროტი შენ წინაშე ვყავ²³⁹, ზეშთააღმატებულმან და უფროჲსმძლემან²⁴⁰ ყოველთა საუკუნითგანთა²⁴¹ ცოდვილთამან, რამეთუ ზეშთა ყოველთა კაცთასა ვცოდენ შეუტყუებელნი და შეუნდობელნი, არამედ ვინაჲთგან მრავალნაწლევ და დიდადმოწყალე ხარ²⁴², კაცთმოყუარე, და იხარებ ერთსა ცოდვილსა მონანულსა ზედა და მოელი მოქცევასა კაცთასა, აჰა ესერა დავაგდებ თავსა ჩემსა წინაშე საშინელისა და მიუახლებელისა საყდრისა შენისა და გულითა შემუსრვილითა და სულთქუმითა, ვითარცა მიახლებული უხრწნელთა ფერჴთა შენთა, სიღრმით სულისაჲთ გიღაღადებ შენ: უფალო, მილხინე; მილხინე,²⁴³ ადვილმომქცეველო უფალო; თანამლმობელ ექმენ უძლურებასა ჩემსა, მოდერკ²⁴⁴ უღონოებისა ჩემისა მომართ, მოხედენ ვედრებასა ჩემსა და ცრემლთა ჩემთასა ნუ დაიდუმებ; შემიწყნარე მე, მონანული; შემინდვენ მე, მოქენესა; მოქცეული შემიტკბე წიაღთა შენთა და შეცთომილი მომაქციე, რამეთუ არა დასდევ სინანული მართალთად, არა დასდევ შენდობაჲ არამცოდველთად, არამედ დასდევ სინანული ჩემ ცოდვილისათჳს და აღხილვაჲ²⁴⁵ სიკუდილსა შინა ჩემსა. აწ უკუე აღგიარებ შენ, უფალო გულთმეცნიერო, რაოდენიცა შეგცოდე შენ, რაოდენითა განგარისხე და რაოდენნი მოსაწყინებელად შენდა მიქმნიან. შიშუელი და ქედდადრეკილი წინაშე შენსა წარმოდგომილ²⁴⁶ ვარ, ვერ შემძლებელ ვარ აღხილვად²⁴⁷ და ხედვად სიმაღლისა მიმართ ცათაჲსა²⁴⁸ სიმძიმისაგან უსჯულოებათა²⁴⁹ ჩემთაჲსა ქუედადრეკილი; განანათლენ თუალნი გულისა ჩემისანი; მომეც მე, მოწყალე, აღხილვად²⁵⁰ აღსაარებისა მიმართ, წყაროჲ ცრემლთაჲ - განწმედისა მიმართ, ლმობიერებაჲ - სინანულისა მიმართ და შემუსრვილებაჲ გულისაჲ – დამდაბლებისა²⁵¹ მიმართ, რაჲთა, პირველ განსლვისა, მოქცევისა-მიმართ²⁵² ტირილითა სიმრავლე უსჯულოებათა ჩემთაჲ განვრცხა და ცრემლთა მიერ განბანილი და განწმედილი ტკბილითა სასოებითა და კეთილითა გულსავსებითა მერმისა მიმართ სოფლისა წარვიდე, სამარადისოდ მაქებელი და მაკურთხეველი ყოვლადწმიდისა და ცხოველსმყოფელისა სახელისა შენისაჲ საუკუნეთა მიმართ საუკუნეთასა²⁵³. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ [12]

უფალო ღმერთო ჩემო, მომხედენ მე შენისა სახიერისა და მოწყალისა, ტკბილისა და ღმრთეებრისა თუალითა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი მოწყალე და კაცთმოყუარე, სულგრძელ და ძჳრუჴსენებელ, რომელი არა მიაგებ ბოროტსა²⁵⁴ ბოროტისა წილ. ვითარცა მე, ცოდვილსა, მქონან სიმრავლენი ცოდვათა და ბრალთანი, ეგრეთვე შენ, მეუფესა ყოველთასა, გაქუს აურაცხელი მოწყალებაჲ და უფსკრული სახიერებისა და კაცთმოყუარებისაჲ. მე - მონაჲ ცოდვისჲ და შენ - მეუფე და ღმერთი ყოველთაჲ და შემოქმედი ცათა და ქუეყანისაჲ, ხილულთა ყოველთა და არახილულთაჲ. სძლოსა ცოდვათა ჩემთა სიმრავლემან შენსა სახიერებასა და უფსკრულსა მოწყალებათასა²⁵⁵? ნუ, უფალო ღმერთო ჩემო, ნუმცა სძლევს და არცა სძლოს, უკუეთუ შენ მხოლომან ინებო; დაღაცათუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, გარნა მე მხოლოჲ ვარ ერთ კაც, გინა ერთ ძაღლ, არამედ შენ ხარ მეუფე, რომელმან აღიხუენ ცოდვანი ყოვლისა სოფლისანი და უკუეთუ შენ მხოლომან ინებო მცირითა მოწყალებითა შენ სახიერისაჲთა, აღიჴოცებიან ყოველნივე ცოდვათა ჩემთა სიმრავლენი და ვითარცა არარანი შეირაცხვიან.

ჰე უფალო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა, ვითარცა უძღებმან მან შვილმან, და არღარა ვარ მე ღირს წოდებად ძედ შენდა, ყოვლადსაწყალობელი ესე, გარნა ვიდრე-მე ვიდე, გინა ვის ვევედრო, ანუ ვისსა მივივლტოდი მე, უბადრუკი ესე, არათუ შენ, სახიერისა და კაცთმოყუარისა მეუფისა და შემწყნარებელისა შენდა მოლტოლვილთაჲსა და მკურნალისა განწირულთაჲსა? და მე²⁵⁶ შენ შეგივრდები, ტკბილო მეუფეო, და გევედრები შენ, სახიერო, მე, უღირსი ესე და უჴმარი მონაჲ შენი: ვითარცა ქანანელი, შემიწყალე; ვითარცა მეძავსა, მომცენ ცრემლნი სინანულისანი; ვითარცა ავაზაკსა მას, მეცა მასმინე ტკბილი იგი ჴმაჲ: "დღეს ჩემთანა იყო სამოთხესა"; ვითარცა პეტრე, განმწმიდე ბრალთა ჩემთაგან; ვითარცა მეზუერე, განმამართლე სახიერებისა და ძჳრუჴსენებლობისა შენისათჳს; და ნუ მიმაქცევ სირცხჳლეულსა და განწირულსა, არამედ შემიწყ-ალე უფსკრულისა მისთჳს წყალობისა და კაცთმოყუარებისა შენისა და ამიერითგან მოდრიკე გული ჩემი ქმნად წმიდათა მცნებათა შენთა და ნუ მიმიშუებ სრულიად²⁵⁷ წარწყმედად, დაღაცათუ არა მიტევებენ ბოროტნი ჩუეულებანი ცოდვათა ჩემთანი და სიმრავლენი წყუდიადშემოსილთა ეშმაკთანი, არამედ შენ ნუ აუფლებ მათ გარდაქცევად ჩემდა გზათაგან შენთა წრფელთა, არამედ, უფალო დიდებისაო, შემიწყალე, რამეთუ შექმნული ვარ ჴელთა შენთაჲ და დაბადებული შენი, და შემინდვენ მე ყოველნი ცოდვანი ჩემნი, სიჭაბუკითგან ვიდრე აწ სიბერედმდე, სიტკბოებისა და ძჳრუჴსენებლობისა შენისათჳს, ვითარცა ხარ მრავალმოწყალე, რამეთუ შუენის შენდა ყოველი დიდებაჲ, პატივი და თაყუანისცემაჲ, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისაჲ, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ თქუმული წმიდისა დიდისა ბასილისი [13]

მეუფეო ზეთაცაო, ღმერთო ჭეშმარიტო, რომელმან მოავლინე ძე შენი საყუარელი მოძიებად წარწყმედულისა ამის ცხოვარისა, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა; შემიწყნარე მე, ვითარცა უძღები იგი შვილი, და შემმოსე მე სამოსელი იგი ჩემი პირველი, რომელი აღვიძარცუე ცოდვითა მით, რომელი ვქმენ მე.

შემიწყნარე მე, ძეო ღმრთისაო²⁵⁸, ღმერთო ჭეშმარიტო, რომელი დამდაბლდი წიაღთაგან მამისათა და მიიხუენ ჴორცნი წმიდისა ქალწულისა მარიამისაგან ჩუენისა ცხოვრებისათჳს, ჯუარს-ეცუ და დაეფალ და აღსდეგ მკუდრეთით და ამაღლდი მამისა; ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა, მომიჴსენე მე, ვითარცა ავაზაკი იგი, რაჟამს მოხჳდე სუფევითა შენითა.

შემიწყალე მე, სულო ღმრთისაო ჭეშმარიტო, რომელი გარდამოჰჴედ იორდანესა და განმანათლე მე ნათლისღებითა წმიდისა ემბაზისა შენისაჲთა; ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა, განმწმიდე მე ღმრთეებისა შენისა ცეცხლითა, ვითარცა ცეცხლისა ენითა წმიდანი მოციქულნი შენნი.

შემიწყალე მე, დაუბადებელო ბუნებაო; შეგცოდე შენ გონებითა ჩემითა და სულითა და ჴორცითა; ნუ მოიჴსენებ უსჯულოებათა ჩემთა პირველთა სახელისა შენისათჳს წმიდისა.

შემიწყალე მე, მხილველო ყოველთაო; შეგცოდე შენ განზრახვითა, სიტყჳთა და საქმითა. აღჴოცენ ყოველნი ჴელითწერილნი ცოდვათა ჩემთანი და აღწერე სახელი ჩემი წიგნსა მას შინა ცხოველთა შენთასა.

შემიწყალე, განმკითხველო დაფარულთაო. შეგცოდე შენ ნებსით და უნებლიეთ, მეცნიერებით და უმეცრებით. შენდობაჲ მომმადლე მე, ცოდვილსა ამას. შობითგან ემბაზისაჲთ ვიდრე აქამომდე ვცოდე წინაშე შენსა გულისჴმისყოფითა ჩემითა და ყოვლითა ასოჲთა ჴორცთაჲთა.

შემიწყალე მე, სახიერო უფალო. დასდევ საცოჲ პირსა ჩემსა²⁵⁹ და შიში შენი²⁶⁰ წმიდაჲ - არახედვად²⁶¹ მრუმედ²⁶² და ყურთა ჩემთა - არასმენად ბოროტთა სიტყუათა და პირსა ჩემსა²⁶³ - არათქუმად ტყუვილისა და გულსა ჩემსა - არაგანზრახვად ბოროტისა და ჴელთა ჩემთა - არაქმნად სიცრუვისა და ფერჴთა ჩემთა - არასლვად გზასა უსჯულოებისასა; არამედ წარმართენ სლვანი ჩემნი ნებისაებრ შენისა, კეთილისმოყუარისა.

შემიწყალე მე, სიბრძნეო მამისაო იესუ, მომეც მე სიბრძნე კეთილისსაქმედ განზრახვად და ქმნად წინაშე შენსა მარადის; ბოროტთა საქმეთა და სიტყუათაგან მიჴსენ მე, უფალო; შემიწყალე, ნებისმყოფელო ყოველთა მოსავთა შენთაო; უფალო, ნუ მიტევებ მე ნებასა ზედა ჴორცთა ჩემთასა სლვად, არამედ წარმიძეღუ მე ყოფად ნებათა შენთა, კეთილისმოყუარისა²⁶⁴.

შემიწყალე მე, მეუფეო ზეცათაო, მომეც მე სასუფეველი შენი, რომელი აღუთქუ მოყუარეთა შენთა, და განაძლიერე გული ჩემი მოძაგებად ცოდვისა და შეყუარებად შენ მხოლოჲსა და ყოფად ნებისა შენისა.
შემიწყალე მე, მფარველო დაბადებულთა შენთაო, დაიცევ ნიშითა ჯუარისა შენისაჲთა სულნი და ჴორცნი ჩუენნი²⁶⁵ მძლავრებისაგან ცოდვათაჲსა²⁶⁶ და განსაცდელთაგან ეშმაკისათა²⁶⁷ და ყოვლისაგან ბოროტისა²⁶⁸ და ყოვლისაგან ვნებისა სულისა და ჴორცთაჲსა.

შემიწყალე მე, მფარველო ყოველთაო; მარჯუენე შენი იყოს ჩემზედა დღისით და ღამით, დაჯდომასა შინა და სლვად გზასა, ძილსა შინა და მღჳძარებასა, რაჲთა არაოდეს შევიძრა;

შემიწყალე მე, უფალო ღმერთო ჩემო, რომელი აღაღებ ჴელსა შენსა და აღავსებ ქმნულსა შენსა სიტკბოებითა ნებისა შენისაჲთა, შენ შეგვედრებ სულსა ჩემსა, შენ იზრუნე და განუმზადე საზრდელი სულსა და ჴორცსა ჩემსა ამიერითგან და ვიდრე უკუნისამდე.

შემიწყალე მე, მომაქცეველო ცოდვილთაო; მომაქციე მე ბოროტთაგან ჩუეულებათა კეთილსა ჩუეულებასა და განმსჭუალე გულსა შინა ჩემსა საშინელი დღე სიკუდილისაჲ და შიში გეჰენიისაჲ და სიყუარული სასუფეველისა შენისაჲ, რაჲთა მონანული ცოდვათაგან ვიქმოდე სიმართლესა.

შემიწყალე მე, წყაროო მოწყალებისაო; აღმოაცენენ გულისა ჩემისაგან ცრემლნი სინანულისანი ვითარცა მეძვისანი, რაჲთა განვიბანო ცოდვაჲ სულისა ჩემისაჲ პირველ განსლვისა სოფლით.

შემიწყალე მე, მომცემელო წყალობისაო, მომეც მე მართლითა სარწმუნოებითა და კეთილითა საქმითა წმიდასა ჴორცსა და სისხლსა შენსა ზიარებითა მოსლვად შენდა²⁶⁹.

შემიწყალე მე, სახიერო უფალო; ანგელოზსა სახიერსა შემვედრე მე, სიტკბოებით მიღებად სული ჩემი, შეუძრწუნებელად განვლად²⁷⁰ სიბოროტისა მისგან ჰაერისმცველთაჲსა, რომელნი არიან ცისა ქუეშე.

შემიწყალე მე, ნათელო ჭეშმარიტო; ღირს-ყავ სული ჩემი ხილვად და განმხიარულებად²⁷¹ ნათელსა შინა²⁷² დიდებისა შენისასა, წოდებისა დღესა განსუენებად სასოებით სავანესა მართალთასა ვიდრე დღედმდე²⁷³ საშინელისა მოსლვისა შენისასა.

შემიწყალე მე, მსაჯულო სიმართლისაო, რაჟამს მოხჳდე დიდებითა მამისაჲთა განსჯად ცხოველთა და მკუდართა; ნუ შეხუალ სასჯელსა მონისა შენისასა და მიჴსენ საუკუნოჲსა მის ცეცხლისაგან და მასმინე სანატრელი იგი წოდებაჲ მართალთაჲ ზეცისა სასუფეველსა. შემიწყალე მე, დამბადებელო ნათლისაო და განმდევნელო ბნელისაო; განდევნე სულისა ჩემისაგან ბნელი ცოდვისა და უმეცრებისაჲ და განანათლე გონებაჲ ჩემი ჟამსა ამას ლოცვად შენდა სათნოებით და მოღებად შენგან წყალობისა.

შემიწყალე მე, ყოვლადმოწყალეო უფალო, და შეიწყალენ ყოველნი მორწმუნენი შენდამი, ძმანი ჩემნი ურიცხუნი, მეცნიერნი და უმეცარნი, ცოცხალნი და მკუდარნი, და მოჰმადლე²⁷⁴ მტერთა ჩემთა და მოძულეთა ჩემთა შენდობაჲ, რომელთა ჩემდა მომართ ცოდეს; მოაქციენ ბოროტისა მისგან, რომელ აქუს ჩემთჳს, რაჲთა წყალობათა შენთა ღირს-იქმნნენ.

შემიწყალე მე, დიდებულო უფალო, შეიწირე ვედრებაჲ მონისა ამის შენისაჲ და აღმისრულე კეთილადთხოვაჲ²⁷⁵ გულისა ჩემისაჲ მეოხებითა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა და წმიდისა იოვანე ნათლისმცემელისაჲთა და წმიდისა იოვანე მახარებელისაჲთა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაჲთა და ყოველთა წმიდათა შენთა მადლითა, ქრისტე ღმერთო, შეგუეწიენ, შეგჳწყალენ და აცხოვნენ სულნი ჩუენნი. ამინ.

სხუაჲ ლოცვაჲ შუვაღამისაჲ, თქუმული მისივე წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა ბასილი კესარიელ არქიეპისკოპოსისაჲ

უფალო ღმერთო ჩუენო მრავალმოწყალეო, საშინელო, დიდებით დიდებულო მეუფეო, დამბადებელო ხილულთა და უხილავთაო, გმადლობ შენ აურაცხელთა მათ ქველისმოქმედებათა შენთათჳს, რომელნი ჰქმნენ ჩემზედა პირველ დღითგან ცხოვრებისა ჩემისა ვიდრე აქამომდე. გაქებ, გადიდებ და აღგამაღლებ შენ, რამეთუ საკჳრველ-ჰყავ წყალობაჲ და სახიერებაჲ შენი ჩემზედა²⁷⁶ და ჴელისაღმპყრობელ მექმენ. ვიდრეკ მუჴლთა სულისა და ჴორცთასა; აღგიარებ, უფალო, ყოველთა უსჯულოებათა ჩემთა; მოყავ ყური შენი ვედრებასა ჩემსა და მომიტევე უღმრთოებაჲ გულისა ჩემისაჲ. შეგცოდე, უსჯულო ვიქმენ და განგარისხე სახიერი ეგე მეუფე და ღმერთი ჩემი, და არა არს სახე ცოდვისაჲ, თქუმული გინა უთქუმელი, რომელი არა აღმისრულებიეს საქმით, სიტყჳთ და გონებით, მეცნიერებით და უმეცრებით; აურაცხელად და გარდარეულად და წარმდებებით ვცოდე; მრავალგზის აღგითქუ სინანული და კუალად ვცოდე და კუალად განგარისხე და კუალად მათვე ცოდვათა შინა შთავვარდი. უადვილეს არს ცუართა წჳმისათა აღრაცხაჲ²⁷⁷, ვიდრეღა აურაცხელსა მას სიმრავლესა ცოდვათა ჩემთასა, რამეთუ უსჯულოებანი ჩემნი აღემატნეს თავსა ჩემსა და, ვითარცა ტჳრთი მძიმე, დამიმძიმდეს ჩემზედა, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან მოაქამომდე ბოროტთა გულისთქუმათა კარი განუღე საწყალობელმან და უწესოდ აღჳრუსხმელთა გზათა ბილწებისათა ვრბიოდე უბადრუკი ესე და²⁷⁸ შევაგინე ზეცითმოქსოვილი იგი კუართი, რომელი წმიდისა ნათლისღებისა მიერ პატიოსნად შემემოსა და ტაძარი იგი გუამისა ჩემისაჲ შევამწიკულე და საწყალობელი ესე სული ჩემი აურაცხელთა ვნებათაგან შევბღალე და ყოველი უსჯულოებაჲ საქმით აღვასრულე, რომელნი-იგი უკუეთუ თითოეულად მოვიჴსენნე, მეშინის, ნუუკუე სასოწარკუეთილებასა შთავვარდე უდები ესე, რამეთუ შეიმუსრვიან ძუალნი ჩემნი და ნასხმანნი²⁷⁹ ჩემნი დაიჴსნებიან²⁸⁰, ოდეს მოვიჴსენო მწჳრე იგი ცოდვათა ჩემთაჲ და ვერ ვიკადრებ აღხილვად სიმაღლესა ცისასა, არამედ განწირულ ვარ და თავდადრეკილ, რამეთუ შენ ყოველივე უწყი და არა არს დაფარული შენ წინაშე დაბადებულთაგანი²⁸¹, არამედ ყოველნივე შიშუელნი და ქედდადრეკილნი დგანან წინაშე შენსა; რამეთუ შეძრწუნებულ ვარ და შეურვებულ, ოდეს მოვიგონო, თუ რაოდენთა და რაბამთა ცოდვათა მოქმედი ვარ²⁸² და სინანულისა საქმე არცათუ მცირედი რაჲ²⁸³ მიქმნიეს და ჟამი სიკუდილისაჲ მოწევნულ არს და მე, უნაყოფოჲ, ნივთად ცეცხლისად განმზადებულ ვარ; ამისთჳსცა შეურვებულ არს სული ჩემი და სალმობით და მწუხარებით აღსავსე არს და ტჳრთითა ცოდვისაჲთა დამძიმებულ, და არარაჲ მაქუს პასუხი სიტყჳსმიცემად საქმეთა ჩემთა ბოროტთა და ვერცა ვჰპოებ ღონესა, რომლითამცა საუკუნოჲსა მის ცეცხლისაგან განვერე; ხოლო უკუეთუ მართალი ძლით ცხოვნდეს, მე, უძღები ესე და ცოდვილი, სადაღა-მე გამოვჩნდე? და უკუეთუ მრავლითა ჭირითა და ფრიადითა შრომითა დაიმკჳდრებენ მოღუაწენი სასუფეველსა ცათასა და იწრო და საჭირველ არს გზაჲ იგი, მიმყვანებელი ცხოვრებად საუკუნოდ, ვითარ მე, გულისთქუმითა და არაწმიდებითა შებღალული, მივემთხჳო ცხოვრებასა? უკუეთუ, ვითარცა წერილი იტყჳს, ვითარმედ: "ყოველი სიმართლზე კაცისაჲ ვითარცა ძონძი წიდოვნისაჲ შერაცხილ არს", და უკუეთუ სიტყჳსა ცუდისათჳსცა თანაგუაც სიტყჳსმიცემაჲ, ესოდენთა²⁸⁴ მათთჳს უსჯულოებათა რაჲ სიტყუაჲ ვჰპოო მიცემად? ვაჲმე, ვაჲმე, რაჲ მაქუს სიტყუაჲ ან მიზეზი საქმეთა ჩემთათჳს ბოროტთა? ვითარ მოკლე არს ცხოვრებაჲ ესე საწუთოჲსაჲ და სრბით მიმყვანებელი სიკუდილად და [ვითარ] საუკუნო არს სატანჯველი ცოდვილთაჲ, ვითარ-იგი სუფევაჲ მართალთაჲ, და ორთავე მათ ცხოვრებაჲ სიკუდილისა მიერ არღარა განიკუეთების? რაჲ უკუე ვყო უბადრუკმან ამან, ანუ რაჲ ღონე მოვიღო? რამეთუ საშინელ არს სიკუდილი ცოდვილთაჲ და უსაშინელეს არიან სატანჯველნი, რომელნი მიელიან მათ, რამეთუ ყოვლისა უსაშინელეს არს ჟამი იგი, ოდეს წარვდგე²⁸⁵ წინაშე შენსა, ღმერთო ძლიერო და ცხოველო, ოდეს მოხჳდე დიდებითა მით გამოუთქუმელითა და საყდარნი დაიდგნენ და მატიანენი საქმეთა ჩემთანი²⁸⁶ განეხუნენ, სამსჯავროჲ იგი დიდი შეიმზადოს და მსაჯული ეგე თუალუხუავი დასჯდე განკითხვად და მდინარე ცეცხლისაჲ წინაშე დიოდის და სიხარული იგი და ბრწყინვალებაჲ მართალთაჲ განემზადოს და ათასეულნი და ბევრეულნი წმიდათა ანგელოზთანი შიშით დგენ წინაშე შენსა და საუკუნითგანნი მკუდარნი მეყსა შინა აღადგინნე და წარმოადგინნე ერთბამად;

ჰოჲმე, რაჲ-მე ვყო ცოდვილმან ამან და ყოვლითა სირცხჳლითა აღსავსემან? რაჲ-მე ვყო უბადრუკმან ამან და საწყალობელმან, რომელსა არცა ერთი რაჲ მაქუს სიტყუაჲ ანუ მიზეზი საქმეთა ჩემთა ბოროტთაჲ²⁸⁷? ვიდრე-მე ვიდე მაშინ ანუ სადა დავიმალო? იწრო არს ჩემდა ყოვლითკერძო. ჰოჲ ჩემთა ბოროტთა, რომელთაჲ-მე პირველად²⁸⁸ ვიგლოვო, ანუ რომელთათჳს უკუანაჲსკნელ ვჰგოდებდე - დაკლებასა მას კეთილთაგან²⁸⁹, ანუ სალმობაჲ იგი საუკუნეთა მათ სატანჯველთაჲ, ანუ სირცხჳლი იგი საქმეთა ჩემთაჲ, გინა მხილებაჲ იგი გონებისაჲ და განვრდომაჲ პირისაგან შენისა?

ღმერთო საუკუნეო, ღმერთო ძლიერო, სახიერო და კაცთმოყუარეო, შემიწყალე არაღირსი ესე, ნუ დამიტევებ მე, ნუ დამაგდებ²⁹⁰ და ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩემგან; მოიხილე შეწევნად ჩემდა, უფალო ღმერთო ცხოვრებისა ჩემისაო, რამეთუ დაღაცათუ ცოდვათა ჩემთაგან განწირულ ვარ და უმრავლეს ქჳშისა ზღჳსა არიან ცოდვანი ჩემნი, არამედ აურაცხელისა მის სახიერებისაგან შენისა სასოებასა არა წარვიკუეთ. უწყი სიტკბოებაჲ შენი, რამეთუ ჯერმჩინებელი წყალობისაჲ ხარ და არა გნებავს სიკუდილი ცოდვილისაჲ, არამედ მოქცევაჲ და ცხოვრებაჲ, რამეთუ არა მოხუედ ცხოვრებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა სინანულად. ამისთჳს შეგივრდები შენ, უფალო, და ვიკადრებ აღღებად პირსა შენდა მიმართ; ხოლო მე ვარ მიწა და ნაცარ, მატლ და არა კაც, საყუედრელ კაცთა და შეურაცხ ერისა. მომეც, უფალო, სიტყუაჲ აღებასა პირისა ჩემისასა, რამეთუ ყოველი მადლი კეთილი და ყოველი ნიჭი სრული ზეგარდამო არს შთამომავალი შენ მიერ მამისაგან ნათლისა, რაჲთა ღირსებით შეგივრდე და ჯეროვნად გევედრო და არა მივიქცე დამდაბლებული და სირცხჳლეული, არამედ მივემთხჳო წყალობასა შენსა და მოვიღო შენდობაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ. შემიწყალე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღჰჴოცე უსჯულოებაჲ ჩემი. მიწყალე მე, უფალო, რამეთუ უძლურ ვარ; მილხინე მე, უფალო, მკურნალო სულთა და ჴორცთაო, რამეთუ ვითარცა საშინელისა საყდრისა შენისა წინაშე მდგომარე, ესრეთ გევედრები, შემუსრვილითა და მდაბლითა გონებითა ესრეთ ვღაღადებ: ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას; უფალო, შეგცოდე შემინდვე, მომხედენ წყალობით, მომხედენ, მეუფეო, მონასა ამას შენსა უჴმარსა; მოიხილე მაღლით წმიდით შენით ვედრებასა ამას ცოდვილისასა; ვითარცა უძლურმან კაცმან, შეგცოდე; ვითარცა ღმერთმან სახიერმან, შემინდვე; უწყი, მეუფეო, რამეთუ მიდრეკილ არს გონებაჲ ჩემი გულსმოდგინედ ბოროტისა მიმართ სიყრმით ჩემითგან; მომიჴსენე მე, რამეთუ მიწა ვარ, რამეთუ შენ მხოლოჲ ხარ წმიდა, უხრწნელ და უბიწო, ხოლო ჩუენ ყოველნი - ხრწნილებასა ქუეშე. ნუცა დამსჯი მე უსჯულოებათა ჩემთაებრ და ნუცა ცოდვათა ჩემთაებრ მომაგებ. უწყი, მეუფეო, სიმრავლე ბრალთა ჩემთაჲ, არამედ უწყი უფსკრული კაცთმოყუარებისა შენისაჲ, რამეთუ მიუწდომელ არს და უძლეველ, რამეთუ შენ ხარ მეუფე, რომელმან აღიხუენ ცოდვანი სოფლისანი, რომელი გარდამოჰჴედ ზეცით ქუეყანად ძიებად წარწყმედულისა ცხოვარისა, რომელი მოხუედ სოფლად წარწყმედულთა ცხოვრებად, რომელთა[გან] პირველი მე ვარ. მწყემსო კეთილო, რომელმან დასდევ სული ცხოვართა შენთათჳს, შემიწყალე, მოწყალეო, დაბადებული შენი; ნუ მოიძაგებ წყლულებასა ცოდვათა ჩემთასა და ნაგუემსა უსჯულოებათა ჩემთასა, რომელმან ცხოვრებისათჳს ჩუენისა განიპყრენ ჴელნი ჯუარსა ზედა და წყლულებანი თავს-ისხენ და წყლულებითა შენითა ჩუენ ყოველნი განგუკურნენ. აწცა, უფალო, განკურნენ წყლულებანი ესე უკურნებელნი სულისა ჩემისანი წამლითა ძლიერითა მადლისა შენისაჲთა; ლმობიერ-ყავ, უფალო, ფიცხელი გული ჩემი, აღასუბუქე სიმძიმე ტჳრთისა ჩემისაჲ, შეიწირენ მცირედნი ცრემლნი ჩემნი და სულთქუმანი, ვითარცა მეძვისაჲ მის და ვითარცა თავისა მის მოციქულთაჲსა პეტრესი; შეიწირე უნდოჲ ესე აღსაარებაჲ და სინანული ჩემი და ვითარცა ჴმაჲ იგი ავაზაკისაჲ ჯუარსა ზედა, ეგრეთვე წყალობით მომიჴსენე მე და შეიწირენ მწიკულევანთა ამათ ბაგეთაგან უჴმარნი ესე სიტყუანი ვედრებისა ჩემისანი და მოჰფინე ჩემზედა აურაცხელი წყალობაჲ შენი.

ცოდა მანასე ფრიად, არამედ არა წარწყმდა, რამეთუ შეინანა. უქადაგა იონა ნინეველთა დაქცევაჲ; მოიქცეს რაჲ სინანულად, გარეწარაქციე რისხვაჲ შენი. საკჳრველ-ყავ ჩემზედა წყალობაჲ შენი, სახიერ. მრავალი გიქმნიეს საკჳრველი და დიდებული, უფალო, საუკუნითგან; უკუეთუ მე შემიწყალო, არაღირსი ესე, უკუეთუ მე მაცხოვნო, უძლური ესე, უმეტესად საკჳრველ-იქმნეს და იდიდოს კაცთმოყუარებაჲ შენი, რამეთუ ესოდენ²⁹¹ ძალუძს ქველისმოქმედებასა შენსა, რამეთუ შვილი იგი სასუფევლისაჲ, რომელი-იგი ძედ გეჰენიისა იქმნა უძღებებითა თჳსითა, ფრიად შეიწყნარე და შვილ ნათლისა ჰყავ იგი და პირველივე ნათელი შეჰმოსე. მეცა შემიწყნარე, მაცხოვარ, რომელმან-ესე ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა, და მომმადლე ნეშტი ესე ცხოვრებისა ჩემისაჲ ყოფად ნებისაებრ შენისა; [ამას ზედა] დამამტკიცე და სიყუარულსა შინა შენსა ყავ აღსასრული ჩემი. შეახე, სახიერი ეგე ყოვლადწმიდაჲ Kელი შენი სულსა ჩემსა და ჴორცსა და გულსა და გონებასა, რაჲთა წარიოტნენ ბილწებანი ვნებათანი და გულისთქუმანი ცოდვათანი ასოთაგან ჩემთა და დაემკჳდროს ჩემთანა სიწმიდე, რაჲთა დაუცხრომელად ვადიდებდე ყოვლადწმიდასა სახელსა შენსა. ღირს-ყავ, მეუფეო სახიერო, არაღირსი ესე სული ჩემი დამკჳდრებად ადგილსა განსუენებისასა, რამეთუ მრავალ სავანე არიან, სავსენი წყალობისა შენისანი, ცხოვრებასა მას საუკუნესა. ნუღარამცა მისდრკების, უფალო, ამიერითგან გონებაჲ ჩემი ბოროტთა მიმართ, არამედ წარმართენ სლვანი ჩემნი წინაშე შენსა და გზასა მცნებათა შენთასა დამამტკიცენ; მომეც მე, უფალო, სიმდაბლე გულისაჲ და სიყუარული მოყუსისაჲ, მოწყალებაჲ და ლმობიერებაჲ ძმათა მიმართ და შენდობაჲ ბრალთაჲ მომანიჭე.

გევედრები, უფალო მეუფეო, შეუნდვენ ყოველთა შემაწუხებელთა ჩემთა; კეთილისმყოფელთა ჩემთა კეთილი უყავ უხუებითა მით ნიჭთა შენთაჲთა.

უფალო ღმერთო ჩემო, მოწყალეო და²⁹² კაცთმოყუარეო, იყვნედ მცირედნი ესე სიტყუანი აღსაარებად ჩემდა²⁹³ შერაცხილ ცხოვრებასა შინა ჩემსა და შეიწირენ ვითარცა საკუმეველნი წინაშე სახიერებისა შენისა, რამეთუ მე ესერა მოველი წარუვალსა²⁹⁴ ჟამსა სიკუდილისასა და ჴორცნი ესე ჩემნი სამარესა შინა განიხრწნენ და იქმნენ საჭმელად მატლთა და მიიქცენ მუნვე, ვინაჲცა შეიმზადნეს, ვიდრეღა-არა²⁹⁵ კუალად აღდგენ უხრწნელად დღესა მას სასჯელისასა, ხოლო სულსა ჩემსა ჴელთა შენთა შევვედრებ, უფალო ღმერთო ჩემო, შეიწყალე, სახიერო, და შეიყვანე იგი ნათელსა და ნუ შეუნდობ უფლებად ჩემდა მთავარსა მას ბნელისასა, რაჲთა არა წარიტაცოს, ვითარცა ლომმან, სული ჩემი; არავინ იყოს მჴსნელ ჩემდა, არცა მაცხოვარ, არამედ შენ, უფალო, შესავედრებელ მეყავ და მომეც სავანე ადგილთა მათ, რომელთა ნათელი პირისა შენისაჲ ჰფარავს.

განუსუენე, მეუფეო სახიერო, ნათელსა შინა ცხოველთასა, მონათა შენთა, მშობელთა და ძმათა ჩუენთა და ყოველთა მართლმორწმუნეთა ქრისტიანეთა. კეთილნი კეთილად დაიცვენ და ბოროტნი კეთილ-ყვენ²⁹⁶ სიტკბოებითა შენითა, ღმერთო, და ყოველნი ერთბამად ღირს-მყვენ წყალობასა შენსა, რამეთუ დაღაცათუ ვცოდეთ, არამედ შენგან არა განდგომილ ვართ, არცა განგჳპყრიან ჴელნი ჩუენნი ღმრთისა მიმართ უცხოჲსა, არამედ შენ გიცნობთ ღმერთად ჭეშმარიტად და შენ გურწამ და შენ აღგიარებთ, შენ გევედრებით, შენ გადიდებთ და გაქებთ, გაკურთხევთ, თაყუანის-გცემთ და დიდების-გმეტყუელებთ, წმიდაო სამებაო ერთარსებაო-ერთღმრთეებაო, და შენდა მომართ არს სასოებაჲ ჩუენი.

შეგჳწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და შემიყვანენ ჩუენ²⁹⁷ ზეცისა სასუფეველსა შენსა მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა და მარადისქალწულისა მარიამისითა, წმიდათა ზეცისა ძალთა - ანგელოზთა და მთავარანგელოზთა, წმიდისა იოვანე წინაჲსწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა, წმიდისა იოვანე მახარებელისა და ღმრთისმეტყუელისაჲთა და ყოველთა მოციქულთა, მოწამეთა, წინაჲსწარმეტყუელთა და მღდელთმოძღუართა და წმიდათა დედათა, რომელნი საუკუნითგან სათნო-გეყვნეს.

მდუმრიად ილოცე და ვისიცა გენებოს, წმიდაჲ მოიჴსენე.

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო დღეთა ცხოვრებისა ჩემისათა ნუ დამაგდებ და კაცობრივსა განზრახვასა ნუ მიმანდობ, არამედ შენ მეოხ-გუეყავ და გუაცხოვნენ ჩუენ.

სხუაჲ ლოცვაჲ

უფალო ღმერთო ჩუენო, რომელმან მრავლითა სიტკბოებითა შენითა და აურაცხელითა წყალობითა²⁹⁸ მომანიჭე ჩუენ და სათნო-იყავ თანაწარსლვასა ამას სიგრძესა ღამისასა მშჳდობით²⁹⁹ თანაწარსლვად და ყოვლისაგან განსაცდელისა და ბოროტისა დაგჳფარენ, შენ, მეუფეო და შემოქმედო ყოველთაო, მომეც ჩუენ მიწევნად ცისკრისა ლოცვათა და გამოაბრწყინვე გულთა შინა ჩუენთა ჭეშმარიტი ნათელი საუნჯეთაგან მეცნიერებისა შენისათა და ყოფად ყოველსავე შინა³⁰⁰ ნებისა შენისა, რამეთუ სახიერი და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ [და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე, ამინ].

სხუაჲ ლოცვაჲ

და აწცა განზოგებასა ღამისასა მოწევნულნი, უფალო, ძალისაებრთა მადლობათა შევსწირავთ შენდა და გევედრებით შენ³⁰¹, მომნიჭებელსა სულთა ჩუენთა³⁰² მეცნიერებისა შენისა საუნჯეთასა, უნაკლულოდ დაგჳცვენ ჩუენ, მოჰმადლე პირთა ჩუენთა სიტყუაჲ სიბრძნისა შენისაჲ და გჳჴსნენ ჩუენ³⁰³ ყოვლისაგან საქმისა, ბნელსა შინა მავალისა, რამეთუ შენი არს სიმტკიცე და შენი არს მეუფებაჲ და დიდებაჲ, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისაჲ, [აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე, ამინ].

მღდელმან ჯუარი დასწეროს: მშჳდობაჲ ყოველთა.

ერმან: სულისაცა შენისა თანა.

დიაკონმან: თავნი ჩუენნი უფალსა [მოუდრიკნეთ].

ერმან: შენ უფალო.

მღდელმან ლოცვაჲ

შენ, ყოვლადძლიერისა³⁰⁴ ღმრთისა, საუკუნეთა შემოქმედისა და ყოველთა დამბადებელისა, ჩუენ, უღირსთა მონათა შენთა³⁰⁵, მოგჳდრეკიან თავნი თჳსნი და გევედრებით შენ: გარდამოავლინე ჩუენზედა კურთხევაჲ შენი სულიერი და ყოვლითა წესიერებითა და მორჩილებითა მცნებათა შენთაჲთა დაიცევ ცხოვრებაჲ ჩუენი.

მღდელმან: რომელი-იგი არს კურთხეულ, ქრისტე [ღმერთი ჩუენი ყოვლადვე აწ და მარადის და უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ]³⁰⁶.