წმიდა ანდრია კესარიელი
იოანეს გამოცხადების განმარტება

22

მოციქულისაჲ.(1) და მიჩუენა მდინარჱ ერთი წყლისა ცხოველისაჲ ბრწყინვალჱ, ვითარცა ბროლი, გამომავალი საყდრისაგან ღმრთისა და კრავისა, შორის სივრცესა მის ქალაქისასა.

თარგმანი. მდინარჱ ღმრთისაჲ სავსჱ იგი წყლითა, რომელ არს ცხოველს-მყოფელი იგი სული, გამოვალს ღმრთისაგან მამისა და კრავისა მიერ შორის ძალთა მათ უზეშთაესთა, რომელთა საყდარ ღმრთეებისა ეწოდების, გამოვალს და სიმრავლესა მას წმიდათასა აღავსებს.

მოციქულისაჲ.(2) და მდინარისა მის ამიერ და წიაღ ძელი ცხორებისაჲ, გამომღებელი ათორმეტსა ნაყოფსა, ყოველთა თთუეთა მომცემელი თჳსისა ნაყოფისაჲ.

თარგმანი. ძელი ცხორებისაჲ ქრისტე არს, რომელი სულსა შინა წმიდასა და გარემო სულისა გულისჴმა-იყოფების, რამეთუ მის თანა არს სული წმიდაჲ, და სულისა მიერ თაყუანის-იცემების და მომცემელი არს სულისაჲ, და მის მიერ ათორმეტნი იგი ნაყოფნი მოციქულთა კრებულისანი მოგუეცემიან, რომელ არს გულისჴმის-ყოფაჲ მისი.

მოციქულისაჲ.(2) და ფურცელნი მის ხისანი საკურნებელად წარმართთა.

თარგმანი. ვითარცა მაღალნი იგი გულისჴმის-ყოფანი მისისა დიდებისა ნაყოფად წოდებულ არიან, ეგრჱთვე უმდაბლჱსნი იგი გულისჴმის-ყოფანი – ფურცლად. და მაღალნი იგი დიდთა მათ წმიდათა მიეცემიან, ხოლო უმდაბლჱსნი იგი – მათ, რომელნი სათნოებითაცა უდარჱსნი იყვნენ და განჰკურნებდენ ყოველსავე უგულისჴმოებისა სენსა მათგან.

მოციქულისაჲ.(3) და ყოველი წყევაჲ არა იყოს მუნ.

თარგმანი. რამეთუ არა არს ზიარება ბნელისა ნათლისა თანა.

მოციქულისაჲ.(3-4) და საყდარი იგი ღმრთისაჲ და კრავისაჲ მას შინა იყოს, და მონანი მისნი ჰმსახურებდენ მას. და იხილონ პირი მისი და სახელი მისი შუბლთა ზედა მათთა.

თარგმანი. რომელნიცა იქმნენ საყდარ ღმრთისა, და განისუენოს მათ ზედა ღმერთმან, იგინი დაემკჳდნენ მუნ და ჰხედვიდენ პირსა ღმრთისასა არა იგავით, არამედ ვითარცა მოციქულთა იხილეს, ვითარცა დიდი დიონოსი იტყჳს ძალისაებრ სათნოებისა თითოეულისა.

მოციქულისაჲ.(5) და ღამჱ არა იყოს მუნ. და არა საჴმარ იყოს ნათელი და მზჱ. რამეთუ უფალმან ღმერთმან განანათლნეს იგინი, და სუფევდენ უკუნითი უკუნისამდე.

თარგმანი. უკუეთუ მართალნი ვითარცა მზჱ გამობრწყინდენ, ვითარცა უფალი იტყჳს, მზჱ ესე რადღა საჴმარ იყოს მუნ?

მოციქულისაჲ.(6) და მრქუა მე: ესე სიტყუანი სარწმუნო და ჭეშმარიტ არიან, და უფალმან ღმერთმან სულთამან და წინაწარმეტყუელთამან მოავლინა ანგელოზი თჳსნი ჩუენებად ყოვლისა.

თარგმანი. ვიდრე აქამომდე ანგელოზისა მიერ ჩუენებულნი ხილვანი თქუნა და აწ თავისა თჳსისა მაგიერ იტყჳს. საცნაურ არს, ვითარმედ სიმდაბლით კაცებისათჳს უფლისა და არა ღმრთეებისათჳს თქუა დაწყებასა სიტყჳსასა ქრისტჱსთჳს, ვითარმედ გამოცხადებაჲ, რომელ მოსცა მას ღმერთმანო, რამეთუ რომელი ღმერთი არს წინაწარმეტყუელთაჲ და ანგელოზთა მიმავლინებელი, ვინაჲცა ენებოს, ვითარმცა არა უწყოდა ღმრთეებით ჟამი აღსასრულისაჲ, რაჲთამცა აწ ოდენ ეცნა მამისაგან და არამცა საუკუნითგან ყოველივე უწყოდა, რომლისა მაგიერ იტყჳს აწ მახარებელი შემდგომსა ამას სიტყუასა.

მოციქულისაჲ.(7) და აჰა ესერა მოვალ ადრე. ნეტარ არს, რომელმან დაიმარხნეს სიტყუანი წინაწარმეტყუელებისა ამის წიგნისანი.

თარგმანი. რამეთუ ესე ჩუეულებაჲ არს წინაწარმეტყუელთაჲ, რაჲთა ვითარცა თავისა თჳსისა მაგიერ იტყოდიან ღმრთისა მაგიერსა სიტყუასა. ხოლო ადრე მოსლვაჲ სახჱ არს მისისა მყისა შინა მოსლვისაჲ.

მოციქულისაჲ.(8-9) და მე, იოვანე, რომელსა მესმოდა და ვხედევდი ამას ყოველსა, და რაჟამს მესმა და ვიხილე, დავვარდი თაყუანის-ცემად წინაშე ფერჴთა ანგელოზისა მის, რომელი მიჩუენებდა ამათ. და მრქუა მე: იხილე ნუ, რამეთუ შენ თანა მონაჲ ვარ და ძმათა შენთა წინაწარმეტყუელთა და რომელთა დაიცვნენ სიტყუანი ესე. ღმერთსა თაყუანის-ეც.

თარგმანი. ესე ჩუეულებაჲ არს ამის მოციქულისაჲ, რამეთუ ვითარცა სახარებასა შინა იტყჳს, ვითარმედ: რომელმან-იგი იხილა, წამებს, და ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი, ეგრჱთვე აქა მხილველ და მსმენელ ამათ ყოველთა ყოფად აღიარა და დაამტკიცა და გამოაჩინა ანგელოზისა მისცა სიმდაბლჱ, რომელმან უჩუენა ესე ყოველი, რამეთუ თაყუანის-ცემაჲ მის თანა მონისაჲ არა თავს-იდვა, არამედ ღმერთსა მიაჩემა.

მოციქულისაჲ.(10) და მრქუა მე: ნუ დაჰბეჭდავ სიტყუათა წინაწარმეტყუელებისა ამის წიგნისათა, რამეთუ ჟამი ახლოს არს.

თარგმანი. ვიდრე აქამომდე თქუა სიტყუათა მათთჳს ანგელოზისათა, ხოლო აწ მეუფისა მაგიერ იტყჳს, ვითარმედ მრქუაო არა დაბეჭდვად სიტყუათა ამათ, რამეთუ ღირს არს წიგნი ესე, რაჲთა იკითხვიდენ მას მორწმუნენი, რაჲთა ცნან სატანჯველი იგი ცოდვილთაჲ და განსუენებაჲ წმიდათაჲ და ისწრაფონ ცხორებისა მიმართ.

მოციქულისაჲ.(11-12) უსამართლოჲ იგი უსამართლოებდინ ჯერეთ, და შეგინებული იგი შეიგინებოდენ ჯერეთ, და მართალი სიმართლესა იქმოდენ ჯერეთ, და წმიდაჲ იგი წმიდა იქმნებოდენ ჯერეთ. აჰა ესერა მოვალ ადრე, და სასყიდელი ჩემი ჩემ თანა მიგებად თითოეულსა, ვითარცა საქმჱ მისი იყოს.

თარგმანი. არა თუ უსართლოებასა და შეგინებასა აწუევს, – ნუ იყოფინ! – არამედ ესრჱთ იტყჳს: მე არავის ვაიძულებო თითოეულსა; რომელიცა სათნო-ეყოფოდის, იქმოდენ, რამეთუ მე მიჩუენებია თითოეულისა საქმისა, თუ რაჲ არს მისაგებელი, რაჟამს მოვიდე შჯად.

მოციქულისაჲ.(13) მე ვარ ანი და ჵ, პირველი და უკუანაჲსკნელი, დასაბამი და დასასრული.

თარგმანი. რამეთუ არცა უწინარჱს, არცა შემდგომად ჩემსა არს სხუაჲ ღმერთი. ხოლო დასაბამი ქრისტე არს ღმრთეებითა და უკუანაჲსკნელი კაცებითა.

მოციქულისაჲ.(14) ნეტარ არიან, რომელნი იქმოდიან მცნებათა მისთა, რაჲთა იყოს ჴელმწიფებაჲ მათი ძელსა მას ზედა ცხორებისასა, და ბჭეთა მიერ შევიდენ ქალაქად.

თარგმანი. ჭეშმარიტად ღირს არიან იგინი ნეტარებისა, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ მიიღონ სუფევად ძელსა მას ცხორებისასა ქრისტჱს თანა და სიხარული ხედვითა მისითა.

მოციქულისაჲ.(15) გარე იყვნენ შეგინებულნი და მწამლველნი და მეძავნი და კაცის-მკლველნი და კერპთ-მსახურნი და ყოველი მოყუარჱ ტყუვილისაჲ.

თარგმანი. არა შევიდეს ამათგან ერთიცა ქალაქსა მას ზეცისასა.

მოციქულისაჲ.(16) მე, იესუ, მოვავლინე ანგელოზი ჩემი, რაჲთა გიწამოს ესე ყოველი თქუენ, ეკლესიათა.

თარგმანი. აქა კუალად ქრისტჱს დიდებულება ჩანს, რომელმან მოავლინა ანგელოზი, რაჲთა გამოუცხადოს ესე ყოველი ეკლესიათა.

მოციქულისაჲ.(16) მე ვარ ძირი და ნათესავი დავითისი.

თარგმანი. ძირი არს ქრისტე დავითისი, ვითარცა ღმერთი. ხოლო ნათესავი მისი, რამეთუ ჴორციელად მისგან გამოვიდა.

მოციქულისაჲ.(16) ვარსკულავი ბრწყინვალჱ განთიადისაჲ.

თარგმანი. ვარსკულავი არს განთიადისაჲ, რამეთუ განთიად მესამესა დღესა აღმოგჳბრწყინდა საფლავით და შემდგომად ბნელისა ამის სოფლისა მერმისა აღდგომისა განთიადსა აღმოუბრწყინდეს წმიდათა.

მოციქულისაჲ.(17) და სული და სძალი იტყჳან: მოვიდოდე! და რომელსა ესმას, თქუნ: მოვიდოდე!

თარგმანი. რამეთუ ეკლესიაჲ და მას შინა დამკჳდრებული იგი სული იტყჳან გულთა შინა ჩუენთა: აბბა მამაო! და მოუწოდენ მოსლვასა ძისა ღმრთისასა. და ყოველმან მან მორწმუნემან, რომელსა უსწავიეს, ვითარმედ: მოვედინ სუფევაჲ შენი, იტყოდენ იგიცა ესრჱთვე და ხადოდენ უფალსა მოსლვად მის თანა.

მოციქულისაჲ.(18-19) ვწამებ მე ყოვლისა მიმართ, რომელსა ესმოდინ სიტყუანი წინაწარმეტყუელებისა ამის წიგნისანი: უკუეთუ ვინ შესძინოს ამათ ზედა, შესძინენ ღმერთმან მის ზედა წყლულებანი იგი, რომელ წერილ არიან ამასვე წიგნსა. და უკუეთუ ვინ მოაკლოს სიტყუათა წიგნისა ამის წინაწარმეტყუელებისათა, მოაკლენ ღმერთმან ნაწილი მისი ძელისა მისგან ცხორებისა და ქალაქისა მისგან წმიდისა, რომელ წერილ არიან ამას წიგნსა.

თარგმანი. საშინელ არს წყევაჲ ესე, დადებული შემცვალებელთა ზედა საღმრთოთა სიტყუათასა, რამეთუ კადნიერებაჲცა მათი დიდ არს. ამისთჳს გუამცნებს, რაჲთა ამას საქმესა ვეკრძალნეთ და უპატიოსნეს შევჰრაცხოთ სიტყუაჲ წმიდათაჲ ვიდრეღა ფილოსოფოსთაჲ, რამეთუ ფრიადი სიშორჱ არს ამათ და მათ შორის და უფროჲს ვიდრეღა ნათელი ბნელისაგან.

მოციქულისაჲ.(20-21) იტყჳს, რომელი წამებს ამას: ჰე, მოვალ ადრე! ჰე, მოვიდოდე, უფალო იესუ ქრისტე! მადლი უფლისა იესუ ქრისტჱსი ყოველთა თანა წმიდათა. ამენ.

თარგმანი. და მე, რომელი-ესე ამას ვიტყჳ, იტყჳს იოვანე შენდა მომართ: მოვალ ცხორებისა მაგის ყოველთაჲსა და შენცა ჩემდა მოვედ, უფალო.

წინა - სარჩევი - შემდეგი