"კლარჯული მრავალთავი"

თხზულება ოცდამეცხრე

1.     22. დ. საკითხავი, თქუმული წმიდისა იოვანჱ ოქროპირისაჲ ახალკჳრიაკისათჳს და თომა მოციქულისათჳს
    2.     მოვედი აღთქუმისა მის აღსრულებად თქუენდა, რომელი მომცა მე მომანიჭებელმან აღურძინებისა თქუენისათჳს.
    3.     მოგეახლები კუალად ჩუენებად თქუენდა თომაჲსა, რომელი-იგი ოდესმე ურწმუნო აღდგომისათჳს ქრისტჱსა, ხოლო შემდგომად ხილვისა მის და შეხებისა მორწმუნე მისა უფროჲს და ღმრთად აღმსარებელი.
    4.     მოვედით! ამიერითგან გლოცავ თქუენ და მშჳდობისა სიმდაბლჱსა მორჩილ იქმნნეთ წმიდათა ამათ სიტყუათა, რომელსა მცირედითა მის მიერ მოცემითა განგიმზადებ თქუენ დღეს.
    5.     მაცხოვარი ყოველთაჲ, რომელმან წარმოტყუენა ჯოჯოხეთი და იქმნა პირმშო მკუდართა, შევიდა ბჭეთა ჴშულთა მოწაფეთა მისთა თანა, „ხოლო თომა, რომელსა ერქუა მარჩბივ, არა იყო მათ თანა“.
    6.     სასურველი იგი მოვიდა სურვიელთა თანა და მათ თანამოსურნე იგი აკლდა.
    7.     მწყემსი იგი კეთილი მოვიდა სამწყსოსა და ცხოვარი იგი გარეშე სამწყსოსა შეცთომილ იყო, მეუფჱ იგი ზეცისაჲ მოვიდა და მეჴედარი იგი თჳსაგან იყო საღმრთოთა მათგან მოყუასთა.
    8.     მოვიდა ესე ღმრთისა ჴორციელებისა საიდუმლოჲ არა თანაყოფითა მით მოწაფეთაჲთა.
    9.     ხოლო უკუეთუმცა მათ თანა ყოფილ იყო, არამცა შეორგულებულ იყო, არცა ჴელი შეეხო მას და ეგრჱთ ერწმუნა.
    10.     და თუმცა არა შეხებითა მით ესრჱთ რწმუნებულ იყო მისა, არამცა ესრჱთ ესწავა ჩუენდა სარწმუნოებაჲ, ვინაჲ მოწაფისაჲ მის ურწმუნოებაჲ ჩუენისა სარწმუნოებისა დედა იქმნა.
    11.     ამისთჳს ჩუენცა არა ხილვით ქრისტჱსა თავყანის-ვსცემთ, ვითარცა-იგი მან ხილვითა თავყანის-სცა, და შეუხებელსა მას უზჱშთაჱს ვადიდებდეთ, ვითარცა-იგი მან ხილვით ადიდა.
    12.     აწ მო-რაჲ-ვიდა თომა მათ თანა, ეტყოდეს მას მოწაფენი იგი, ვითარმედ: „ვიხილეთ ჩუენ უფალი“.
    13.     ვიხილეთ, რომელმან-იგი თქუა, ვითარმედ: „მესამესა დღესა აღვდგეო“.
    14.     ვიხილჱთ, რომელმან-იგი თქუა: „მე ვარ აღდგომაჲ“, და აღდგომაჲ ცხორებისა მისგან მოვიღეთ.
    15.     ვიხილეთ, რომელმან-იგი თქუა: „ჴელმწიფებაჲ მაქუს დადებად თავისა ჩემისა და ჴელმწიფებაჲ მაქუს მერმე აღებად მისსა“.
    16.     და ჴელმწიფებაჲ მისი საქმეთაგან ვისწავეთ, რამეთუ მოვიდა ჩუენდა და კარნი იგი დაჴშულნი არა დათრგუნნა.
    17.     დამიკჳრდა ჩუენ თანა იგი დგომაჲ იგი მისი ესრჱთ მყის შემოსლვითა მისითა ჩუენ თანა.
    18.     ვიხილენით ჩუენ ჴელნი მისნი, რომლითა თავს-იდვა ვნებაჲ იგი სამშჭუალთაჲ განქარვებისათჳს ცოდვათა ჩუენთაჲსა.
    19.     ვიხილენით ჩუენ ფერჴნი მისნი, რომლითა დაითქუნა სიკუდილი და აღდგომაჲ ყოველთა მოგუენიჭა.
    20.     ვიხილეთ წმიდაჲ იგი გუერდი მისი განღებული ჩუენთჳს, რომლისაგან გამოვიდა სისხლი და წყალი – ორნივე მდინარენი ცხორებისა ჩუენისანი.
    21.     მიუგო თომა და ჰრქუა მათ: თქუენ იხილეთ უფალი და მე მარტოჲ ხოლო არა ღირს ვიქმენა ხილვად მისსა?
    22.     არა ვითარცა-იგი იწოდენით თქუენ, ვიწოდეა მეცა მის მიერ?
    23.     არცა ვითარ იდიდენით, ვიდიდეა მისგან?
    24.     და არცაღა ვითარცა-იგი იხილეთ თქუენ იგი ჯუარცუმული, ვიხილე მეა ეგრჱთ მწუხარემან თქუენ თანა?
    25.     მნებავს სწავლად ბრწყინვალებისა მისისა: ვითარცა ვიხილჱ სიკუდილი მისი, მნებავს ხილვად აღდგომაჲცა მისი.
    26.     „და თუ არა ვიხილო ჴელთა მისთა სახჱ სამშჭუალთაჲ და დავასხნე თითნი ჩემნი სახჱსა მას სამშჭუალთასა ფერჴთა მისთასა და შევახო ჴელი ჩემი გუერდსა მისსა, არასადა მრწმენეს“.
    27.     მიყუარს, თომა, შენი ეგე ურწმუნოებაჲ საიდუმლოჲსა ამის.
    28.     ჵ თომა, საფარველი სარწმუნოებისაჲ არს შენი ეგე ურწმუნოებაჲ!
    29.     ვაქებ შენსა მაგას სიტყჳსგებასა და ქრისტჱსმოყუარესა გონებასა, ურწმუნო იქმენ მცირედ ოდენ, რაჲთა მრწმენეს მე მდიდრად.
    30.     ითხოვე უფლისაგან, რაჲთა შენითა თხოვითა მისგან ზიარ-ვიქმნე მეცა მაცხოვრისა.
    31.     მერმე იტყჳს: „უკუეთუ არა ვიხილო ჴელთა და ფერჴთა სახჱ სამშჭუალთაჲ და გუერდისა მისისა ადგილი ლახურისაჲ, არასადა მრწმენეს“.
    32.     ვიხილო თუალითა ჩემისა ქადაგებული ჩემგან, რამეთუ ვიდრე სასმენელთა თუალნი უფროჲს ღირს არიან მოწამედ, და მაშინ მრწმენნენ სიტყუანი ეგე თქუენნი.
    33.     შევახო ჴელი ჩემი წყლულებასა მისსა და მაშინ მრწმენეს ხილული იგი.
    34.     და დავსდვა თითი ჩემი ვნებულსა მას ჩემთჳს და მაშინ თაყუანის-ვსცე აღდგომილსა მას მკუდრეთით.
    35.     „შევიდა კუალად მათა იესუ ბჭეთა ჴშულთა“, შევიდა კარი იგი ცხოვრებისაჲ, შევიდა, ვითარცა-იგი მან მხოლომან იცის.
    36.     რამეთუ ვითარცა-იგი შობასა მისსა ბჭჱ ქალწულებისაჲ არა დაჴრწნა, ეგრჱცა შესლვასა მას მისსა კართა მათ კლიტენი სახლისანი მის არა განახუნა.
    37.     და ვითარცა-იგი აღდგა საფლავისა მისგან დაკრძალულისა, ეგრჱცა შევიდა ჴორცითა მით, რომელთა თანა იყო ღმრთეებაჲ, და ზღურბლნი იგი არა დათრგუნნა,
    38.     რამეთუ ენება ყოვლით კერძოვე დაუყენებელად, რამეთუ ნებასა მისსა ჰმონებს ყოველი დაბადებული, ვითარცა-იგი შობაჲ მისი უფროჲს ბუნებისა და ზეშთა სიტყჳსა.
    39.     და რამეთუ შევიდა მოწაფეთა თანა, ისწავეთ, ხოლო ვითარ შევიდა, არა უწყით, რამეთუ რომელი-იგი მოვიღე, ვერ ჴელ- მეწიფების მე სიტყუად.
    40.     ვადიდებ შესრულსა მას, არამედ არა ვეძიებ შესრულსა მას, ვქადაგებ საიდუმლოსა მას, არამედ ვთარგმანებ გამოუთარგმანებელსა მას სასწაულსა, რამეთუ მორჩილ ვარ უფლებასა მისსა, არამედ არა ჴდომით გამოვიწულილავ ღმრთეებისა სიტყუათა მათ.
    41.     უკუეთუ მრქუას მე ჰურიამან, ვითარმედ: უცხოსა ჰქადაგებ და ყოვლადვე არა სარწმუნოსა, რამეთუ ვერ შესაძლებელ არს კართა ჴშულთა შესლვაჲ ჴორცითა,
    42.     მიუგო მას: ვითარ შესაძლებელ იყო ანგელოზი იგი ამბაკუმისა შთაყვანებად მღჳმისა მას ლომთასა და კუალად გამოყვანებად უჴრწნელად და ბეჭედი არა განტეხად?
    43.     მონასა ვითარ ენება, ყო, და უფალსა ვითარ სათნო-უჩნდეს არა განტეხად?
    44.     რამეთუ ყოველივე ნებისაებრ ღმრთისა იქმნების.
    45.     ინება და განკაცნა ღმრთისა სიტყუაჲ და შევიდა მოწაფეთა თანა, ვითარცა სათნო უჩნდა და ჰრქუა მათ: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა!“
    46.     მშჳდობასა მიგცემ თქუენ.
    47.     ამან მშჳდობამან დაგამორჩილნეს თქუენ ბრძოლანი ქუეშე ფერჴთა თქუენთა.
    48.     ამან მშჳდობამან ყოველნი ჴელმწიფენი და მთავარნი ყვნეს თქუენდა მონა.
    49.     განიხარეს მოწაფეთა ჴმასა მას უფლისასა და ეტყოდეს თომას: გაუწყეთ შენ პირველად, ვითარმედ ვიხილეთ ჩუენ და არა გრწმენა სიტყუათა ჩუენთაჲ.
    50.     აჰა ესერა უფალი შენ თანა, იხილჱ, ვითარცა გნებავს.
    51.     მოვედ წინაშე მისსა, რომელი ცხორებისა შენისათჳს შემოვიდა ჩუენდა და მიიღე ჴსნაჲ.
    52.     ხოლო თომა განიზრახვიდა გონებასა თჳსსა და იტყოდა: იგი არს ჭეშმარიტად, რომელი მოკუდა და აღდგა და მოვიდა, რომელი მხოლოჲ სახიერ არს და კაცთმოყუარჱ, „რომელსა ყოველთა კაცთაჲ ჰნებავს ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოსლვაჲ“.
    53.     ეტყჳს უფალი თომას: „მოყავ ჴელი შენი და იხილენ ჴელნი ჩემნი“, რამეთუ შენთჳს მოვედ ქუეყანად.
    54.     შენთჳს ჴელნი დავჰმშჭუალენ, რაჲთა შენდა ვიყო მაცხოვარ.
    55.     შენთჳს განვიგუმირჱ, რაჲთა შენ გიჴსნე, მომეა...
    56.     შენ სამისა დღისა დაფლვითა დაუტევე ქუეყანასა შუვამდგომელად მკუდართა აღდგომაჲ.
    57.     შენ აღდგომითა განგჳახლჱ აღდგომაჲ, შენ კაცნი ზეცისა ჰყვენ და ქუეყანაჲ ზეცისა უბრწყინვალჱს გამოაჩინე.
    58.     შენ ყოველივე უმჯობესად გარდასცვალჱ, რამეთუ შენ, ღმერთო, იქმენ კაც, რაჲთა კაცნი ჰყვენ ღმრთად, „ჵ უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო!“
    59.     ჰრქუა მას იესუ: „რომელი-ეგე იხილჱ და გრწამს“, განიცადე ვიდრე აღსლვადმდე ჩემდა სრულითა ამით გუამითა ზეცად, ვინაჲცა გარდამოვჴედ უჴორცოჲ, შენ უჴრწნელებისა სიტყჳთა სთქუ: „უკუეთუ არა ვიხილო მის თანა სახჱ წყლულებისაჲ, არასადა მრწმენეს“.
    60.     ერთბამად გსრუროდა, ერთბამად ურწმუნო იქმენ, ერთბამად შემახჱ, ერთბამად გრწმენინ ქადაგებად ამიერითგან, რომელი მიიღე.
    61.     რამეთუ „ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვრწმენე“.
    62.     აწ, საყუარელნო, ნეტარებაჲ ესე ჩუენ ზედა მოვიდა, რომელთა არა გჳხილავს და გურწამს, რამეთუ ნეტარ ხართ თქუენ, რომელთა სარწმუნოებით გიხილავს უხილავი იგი.
    63.     ნეტარ ხართ თქუენ, რომელნი მარადის სიხარულით იხილავთ თუალითა და მიახლებით გონებითა და ჰჭამთ მისგან დაულევნელად.
    64.     ჵ საიდუმლოჲ საკურველი! ჵ საიდუმლოჲ საშინელი! ჵ საიდუმლოჲ დიდებული! მჯდომარე არს მარჯუნეთა მამისა, მარჯუენეთა ზედა უღირსთასა იპოების.
    65.     და რომელი ანგელოზთაგან იმსახურების, ჴელთა ზედა უსახუროთასა იტჳრთების და მოიღების უღირსთაგან მომღებელთა ჴელთა ჩუენთა.
    66.     არა განეშორების დარჩილთაგან თითთა ჩუენთა.
    67.     არა დასთრგუნავს მიწისაგანთა ამათ შემოქმედი იგი.
    68.     არა შეურაცხ-ყოფს შეურაცხთა ამათ დიდებული იგი, არამედ თჳთ მოუწესს და ეტყჳს: „მიიღეთ, ჭამეთ, ესე არს ჴორცი ჩემი“.
    69.     „მიიღეთ, სუით, ესე არს სისხლი ჩემი“.
    70.     მოყავთ ჴელი თქუენი და შემახეთ ჴორცთა ჩემთა და იშუებდით ასოთა ჩემგან, რამეთუ რომელმან მიიღოს ასოთა ჩემთაგან, იპოვოს მის თანა.
    71.     მოუჴედით მას ამიერითგან ყოვლითა სიწმიდითა ყოვლად წმიდასა შეწყნარებად უფალსა და ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ, არამედ განვაშორნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან იჭჳსა და ვადიდებდეთ უფალსა
    72.     და ვთქუათ: „უფალო, არა ღირს ვართ, რაჲთამცა სართულსა ჩუენსა ქუეშე შემოხუედ“, არამედ რამეთუ შენ თჳთ გინებს შემოსლვად ჩუენდა, რამეთუ სრულიად, ვითარცა კაცთმოყუარე ხარ, სათნო-გიჩნდა ყოფად ჩუენ თანა.
    73.     შენითავე სასოებითა მოვალთ წინაშე შენსა.
    74.     ჰბრძანებ, უფალო, რაჲთა აღვაღოთ პირი ჩუენი, რომელ შენ დაამტკიცე.
    75.     შემოხჳდე, კაცთმოყუარჱ, რაჲთა განჰჴსნჱ უძლურებათა ჩუენთა კრულებაჲ, შემოხჳდე, და განანათლნე დაბნელებულნი განზრახვანი ჩუენნი.
    76.     გრწამს, რამეთუ ამას ყოველსა თავს-იდებ.
    77.     არცაღა მეძავი იგი მო-რაჲ-ვიდეს შენდა, განაძჱ.
    78.     და არცაღა მეზუერჱ იგი განიშორე, არცა ავაზაკი იგი განაგდე ცნობითა სუფევისა შენისაჲთა, არამედ ყოველნივე სინანულითა შეიწყნარენ და ადგილსა მას მოყუარეთა შენთასა დააწესენ.
    79.     და ლოცვითა და ვედრებითა მათითა ღირს-მყვენ ჩუენ ზეცისა საიდუმლოთა.
    80.     და ნუ გამოვალნ ყოველი სიტყუაჲ უშუერი პირით ჩუენით.
    81.     ვინაჲ-იგი მივალს ქრისტჱ, ესეთითა მოქალაქებითა შეუდგეთ ყოველნი.
    82.     ჵ ნათელღებულნო, გეშინოდენ თქუენცა პირისა მისგან შეუწუხებელისა წმიდისა ენბაზისა, რომლისაგან იშვენით მეორედ და ნუ შეურაცხ- ჰყოფთ ღმრთისა მიერ განწმენდასა, რაჲთა არა ღაღად-ყოს თქუენთჳს: „შვილ-ვისხენ და აღვზარდენ, და მათ შეურაცხ-მყვეს“.
    83.     ცათა შინა აღწერილ არიან სახელნი თქუენნი, და პავლჱცა გასწავებს: „რბიოდეთ კეთილად.
    84.     ვინ დაგაბრკოლნა თქუენ ჭეშმარიტებისა არა მორჩილებად“?
    85.     განიძარცუეთ ძუელი იგი კაცებაჲ, გლოცავ თქუენ.
    86.     ნუ თანა-განიძარცუავთ ბრწყინვალებასა, სიწმიდესა გუამისა თქუენისაგან, უკუეთუ თავით თჳსით არა განიძარცოთ სიწმიდჱ, სხუასა არავის ჴელ-ეწიფების განძარცუვად.
    87.     ჰგებდით თქუენ, ახალ ნათელღებულნო, ვიდრემდის ღირს-იქმნნეთ სანატრელისა მის ჴმისა, ვითარმედ: „მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳის სასუფეველი წინა სოფლის დაბადებისა“.
    88.     რომლისა ჩუენცა ღირს-მყვენინ მადლითა უფალმან ჩუენმან და ღმერთმან იესუ ქრისტემან, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი და ძლიერებაჲ მამისა თანა სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

წინა თავი სარჩევი შემდეგი თავი