ადვოკატურა. სინდისის თავისუფლება. პაპის სასახლე. იუდეის მეფე, როგორც პატრიარქი პაპი. არსებულ ეკლესიასთან ბრძოლის ხერხები. თანამედროვე პრესის ამაოცანები. პოლიციის ორგანიზაციები. ნებაყოფლობითი პოლიცია. ხელისუფლების ბოროტად გამოყენება.
ადვოკატურა აყალიბებს ცივ, მკაცრ, ჯიუტ, უპრინციპო ადამიანებს, რომლებიც სრულიად ლეგალურ ნიადაგზე დგანან. ისინი შეჩვეულები არიან თავიანთი საქმე აკეთონ გამორჩენის საზომით და არა მისი შედეგის სოციალური სიკეთის გათვალისწინებით. ისინი უარს არ ამბობენ ნებისმიე დაცვაზე, ცდილობენ დაიცვან ყოველგვარი საშუალებით. ამით ისინი სასამართლოს ამორალურს ხდიან. ამიტომ, ჩვენ ამ სპეციალობას მოვათავსებთ ვიწრო ჩარჩოებში, რომელიც მდგომარეობს საშემსრულებლო ჩინოვნიკობაში. ადვოკატები მოკლებულნი იქნებიან ჩანაწერებს და დოკუმენტებს, თავიანთ კლიენტებს დაიცავენ მხოლოდ სასამართლოზე დაკითხვის შედეგად მიკვლეული ფაქტების მიხედვით.
ისინი მიიღებენ ჰონორარს დაცვის ხარისხის მიხუხედავად. ისინი იქნებიან უბრალო მომხსენებლები ბრალდების სასარგებლოდ. ეს შეამცირებს სასამართლო მოხსენებას. ასე ჩამოყალიბდება პატიოსანი, მიუკერძოებელი დაცვა, რომელიც დაფუძნებული იქნება არა ინტერესზე, არამედ რწმენაზე. ეს აღკვეთს მოსყიდვას, რომელიც დღეს პრაქტიკაშია.
გოების სამღვდელოების დისკრედიტირება უკვე დავიწყეთ და ამით გავაბითურეთ მათი მისია, რაც ღეს შეიძლება ხელისშემშლელი ყოფილიყო ჩვენთვის. ხალხში მათი გავლენა დღითიდღე ეცემა, ყველგან გამოცხადებულია სინდისის თვისუფლება. ამდენად მხოლოდ წლები გვაშორებს ქრისტიანული რელიგიის სრულ განადგურებას; სხვა რელიგიებს უფრო ადვილად გავუსწორდებით, მაგრამ ამაზე ოლაპარაკი ჯერ ნაადრევია.
ჩვენ კლერიკალიზმს და კლერიკალებს ისეთ ვიწრო ჩარჩოებში მოვათავსხებთ, რომ მათი გავლენა აბსოლუტურად უმნიშვნელო გახდება. როდესაც დადგება პაპის სასახლის საბოლოო დამხობის დრო, უჩინარი ხელი ხალხს მიუთითებს მის მხარეს, როცა ხალხი მივა მასთან ჩვენ გამოვალთ ვითომ მის დამცველად, რათა ავლაგმოთ დიდი სისხლისღვრა. ამ დივერსიით ჩვენ შევაღწევთ მის წიაღში და არ გამოვალთ იქიდან სანამ ყველაფერს არ გავანადგურებთ ამ ადგილზე.
იუდეის მეფე იქნება მსოფლიოს ნამდვილი პაპი, ინტერნაციონალურ ეკლესიის პატიარქი, მაგრამ ჯერ ახალგზრდობას არ გადავიყვანთ ახალ, გარდამავალ სარწმუნოებაზე. აშკარად ხელს არ ვახლებთ ეკლესიას, მხოლოდ კრიტიკით ვიბრძოლებთ, რომელიც წარმოშობს სასაკლაოს... ჩვენი თანამედროვე პრესა ამხელს სახელმწიფო საქმეებს, რელიგიას, გოების უუნარობას, რათა ყოველმხრივ დაამციროს ისინი. ამის გაკეთება ისევ ჩვენს გენიალურ ტომს შეუძლია.
ჩვენი ღმერთი იქნება ღმერთ ვიშნუს აპოლოგია. ჩვენს ხელში იქნება სოციალური მანქანის ზამბარები. ჩვენ ყველაფერს ვნახავთ ოფიციალური პოლიციის დახმარების გარეშე, რომელიც ჩვენს მიერ მათთვის შემუშავებული უფლებების წყალობით მმართველობას უშლის შეამჩნიოს ბევრი რამ. ჩვენი პროგრამის მიხედვით ქვეშევრდომთა მესამედი თვალყურს მიადევნებს დანარჩენს მოვალეობის გრძნობის გამო. ნებაყოფლობით, სახელმწიფო სამსახურის პრინციპებიდან გამომდინარე. მაშინ სამარცხვინო კი არ იქნება ჯაშუშობა და დასმენა, არამედ საქებარი. მაგრამ უსაფუძვლო დამსმენები მკაცრად დაისჯებიან, რათა შემდგომ არ მოხდეს ამ უფლების ბოროტად გამოყენება.
ჩვენი აგენტები საზოგადოების მაღალი და დაბალი წრის წევრები იქნებიან, კერძოდ: გამომცემლები, ტიპოგრაფისტები, წიგნით მოვაჭრენი, ნოქრები, მუშები, ლაქიები და ა. შ. ამ უუფლებო პოლიციას მხოლოდ დამოწმებისა და მოხსენების ფუნქცია დაეკისრება. მათი ჩვენებების შემოწმება და დაპატიმრებები დამოკიდებული იქნება პოლიციის პასუხისმგებელ ჯგუფებზე, თვით დაპატიმრებებს კი ჟანდარმთა კორპუსი და საქალაქო პოლიცია განახორციელებს. დააპატიმრებენ და სამართალში მისცენემ იმ ხალხსაც, რომელიც დაფარავს ნახულს და მოსმენილს პოლიტიკის სფეროში.
როგორც ჩვენი ძმები საკუთარი პასუხისმგებლობით მოვალნი არიან მოახსენონ განდგომილებებზე. ისე ჩვენი მსოლფიო მეფობის ჟამს თითოეული ქვეშევრდომი მოვალე იქნება დაიცვას სახელმწიფო სამსახურის მოვალეობა ამ მიმართულებით. ასეთი ორგანიაცია აღმოფხვრის ხელისუფლების ბოროტად გამოყენებას ძალით, მოსყიდვით - იმ საშუალებებით, რაც ჩვენი რჩევებით და თეორიებით ჩავაგონეთ გოებს... სხვანაირად როგორ მივაღწევდით მათ ადმინისტრაციაში უწესრიგობის დამკვიდრებას თუ არა ამ გზებით?