მწყემსი კეთილი

წმიდა ნიკოდიმოს ათონელი

უხილავი ბრძოლა
ნაწილი მეორე

თავი 11
მეორე განსაცდელი სიკვდილის ჟამს - სასოწარკვეთილება

მეორე განსაცდელი სიკვდილის ჟამს, რომლითაც თავს გვესხმის მტერი, არის შიში ჩვენი უამრავი ცოდვის გახსენებისას. ამ შიშს ვერსად გავექცევით. მაგრამ ის იესო ქრისტეს ჯვარზე ვნებითა და ჩვენი ცოდვების გამოსყიდვით წონასწორდება. მტერი ცდილობს, დაბინდოს ეს რწმენა და შიშს ცოდვების გამო იმდენად აძლიერებს, რომ ცხონების ყოველგვარ იმედს გვიხშობს და უსასოობითა და სასოწარკვეთილებით გვებრძვის. ამიტომ, ძმაო, წინასწარ მოემზადე ამ თავდასხმის მოსაგერიებლად. რაც მეტად მიუახლოვდები სიკვდილს, მით უფრო მტკიცედ გეპყრას ხელთ ქრისტეს ძლევამოსილი ჯვარი, შეურყევლად გწამდეს უფლის ჯვარცმის გამომსყიდველი ძალისა, როდესაც სიკვდილის წინ სასოწარკვეთილება შემოგიტევს, უპირველესად, შეეცადე გაიცნობიერო, რომ ეს მტრის მანქანებაა და არა საკუთარი ცოდვების გახსენებით შობილი განწყობა. ცოდვების გახსენება თავმდაბლობას, გულშემუსვრილებას და გულისტკივილს ბადებს, რომ სამართლიანი და ყოვლადმოწყალე ღმერთი შურაცხვყავით. მართალია, ამ დროს შიშიც ჩნდება, მაგრამ ის არ ახშობს ღვთის გულმოწყალების იმედს და, მოიკვეთს რა გარიყულობის გრძნობას, ადგილს უთმობს კადნიერ სასოებას ცხონებისას და ამ იმედით გაიფანტება კიდეც. იცოდე, თუ ცოდვების გახსენება დაგთრგუნავს და სასოწარკვეთილებაში ჩაგაგდებს, ცხონების იმედს გადაგიწყვეტს და განწირულობის შიშით აგავსებს, ეს სატანის მძლავრებაა. როდსაც ამას მიხვდები, აღარ გაგიძნელდება სასოების მოპოვება, რაც განდევნის კიდეც ყოველგვარ სასოწარკვეთილებას.

სასოება ღვთის გულმოწყალების ჭვრეტაში გვეხმარება. ღვთის უსასრულო გულმოწყალების შეგრძნების შემდეგ ადამიანი უამრავ ცოდვას ამარცხებს და განმტკიცდბა იმ რწმენით, რომ ღმერთს ჩვენი ცხონება სურს და არა დაღუპვა. ამ რწმენის განმტკიცება ყოველთვის შეიძლება, მაგრამ განსაკუთრებით მაშინ, მაცხოვრის ჯვარზე ვნების უსაზღვრო ძალმოსილების წარმოდგენით. ამიტომ ყოველთვის და, განსაკუთრებით, სიკვდილის ჟამს, მაცხოვრის ჯვარს უნდა შევაფაროთ თავი. აი, როგორ უნდა შეევედრო უფალს სიკვდილის ზღურბლთან მდგარი: „უფალო, უამრავი მიზეზი არსებობს მეშინოდეს, რომ ჩემი ცოდვების გამო სამართლიანად განმსაჯო და უარმყო. მაგრამ მაქვს უფრო დიდი კადნიერება, რომ შენი გამოუთქმელი გულმოწყალებითა და იესო ქრისტეს, ჩვენი მაცხოვრისა და მხსნელის სახელით შემიწყალებ. ამიტომ შევთხოვ შენს უსაზღვრო სახიერებას, შეიბრალოს საკუთარი ცოდვებით განსჯილი, მაგრამ შენი ძისა და ჩვენი უფლის ძვირფასი სისხლით განბანილი საცოდავი ქმნილება, რათა უკუნისამდე გადიდებდე. შენს ხელთ შევვედრებ ჩემს სულს, მეყავნ წყალობისამებს შენისა. შენ ჩემი სიცოცხლის ერთადერთი მეუფე ხარ“.