მწყემსი კეთილი

წმიდა ნიკოდიმოს ათონელი

უხილავი ბრძოლა

თავი 30
როგორ განამტკიცებს სატანა ცოდვილთ ცოდვის მონობაში

როდესაც სატანა ვინმეს ცოდვის მონობაში ამყოფებს, განსაკუთრებით ცდილობს, რაც შეიძლება მეტად დაუბნელოს და დაუბრმავოს სული. მისგან იმ კეთილ გულისსიტყვებს განაგდებს, რომელთაც ძალუძთ ადამიანს საკუთარი ყოფის დამღუპველი არსი შეაცნობინონ. და არამარტო კეთილ გულისსიტყვებს განაშორებს მისგან, რომელთაც შეეძლოთ სინანული აღეძრათ ცოდვილში და სათნოებებისკენ შემოებრუნებინათ, მათ მაგივრად ბილწ და გამრყვნელ გულისსიტყვებსაც მოუვლენს. ამასთანავე, ცოდვისთვის ხელსაყრელ საბაბს აძლევს და ხშირად უფრო მძიმე შეცოდებითაც დასცემს. ამიტომ საბრალო ცოდვილი სულ უფრო ბრმავდება და ბნელდება. სიბრმავე მასში უფრო ხშირი და მუდმივი შეცოდების ჩვევას ამკვიდრებს. ის უბედურიც, ცოდვისგან სიბნელეში ჩათრეული, ისე ტრიალებს, როგორც მორევში. და ასე გასტანს სიკვდილამდე, თუ გადასარჩენად ღვთის განსაკუთრებული მადლი არ გარდამოევლინება.

ვისაც ამგვარი უბედური მდგომარეობიდან თავდახსნა სურს, დაუყოვნებლივ უნდა ყურად იღოს კეთილი აზრი, ანუ შთაგონება, როგორც კი ეს უკანასკნელი მოუხმობს. ეს ხმა სიბნელიდან სინათლისა და ცოდვიდან სათნოებისაკენ მომწოდებელია. მაშინვე გულმოდგინედ უნდა შეუდგეს საქმეს და გულის სიღრმიდან შესთხოვოს ყოველივე სახიერის უხვად მომნიჭებელს: „შემეწიე უფალო ღმერთო ჩემო, მსწრაფლ შემეწიე და ნუღარ დამტოვებ ცოდვის უკუნში“. დაე, ნუ დაიღლება ადამიანი ამგვარი ან სხვა სიტყვებით მოწოდებისას. ამასთანავე, მიწიერი შემწეობაც ეძიოს, რჩევისა და ხელმძღვანელობისათვის საქმის მცოდნეთ მიმართოს, რათა წარმატებით განთავისუფლდეს ცოდვის მონობისგან. თუ ამის გაკეთება მაშინვე არ არის შესაძლებელი, გააკეთოს, როდესაც შეძლებს; ოღონდ ნუ შეწყვეტს ჩვენთვის ვნებული მაცხოვრისა და მისი ყოვლადწმიდა დედის - ღვთისმშობლის მოხმობას. იგი შეიწყალებს და მსწრაფლშემწეობას არ მოაკლებს. უწყოდეს, რომ მხოლოდ მაშინ გაიმარჯვებს და დაძლევს მტერს, თუ ამ საქმეს არ გადადებს და კეთილ შეგონებასაც მყისვე ყურად იღებს.