არქიმანდრიტი კვიპრიანე (კერნი)

ბიოგრაფია

არქიმანდრიტი კვიპრიანე (ერში კონსტანტინე ედუარდის ძე კერნი) - მართლმადიდებელი სასულიერო პირი ("რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესია საზღვარგარეთ" იურისდიქციის ქვეშ, შემდეგ კონსტანტინოპოლის საპატრიარქო), თეოლოგი, ეკლესიის ისტორიკოსი.

დაიბადა კეთილშობილურ ოჯახში. მამა იყო პეტერბურგის სატყეო ინსტიტუტის პროფესორი და დირექტორი. დედა - სტაროვერების ოჯახიდან.

სწავლობდა ალექსანდროვსკის ლიცეუმში და მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე. სამოქალაქო ომში მონაწილეობდა მოხალისეთა არმიის რიგებში, 1920 წელს ემიგრაციაში წავიდა კონსტანტინოპოლში, შემდეგ სერბეთში. დაამთავრა ბელგრადის უნივერსიტეტის იურიდიული (1922) და სასულიერო (1925) ფაკულტეტები. საეკლესიო მეცნიერებათა დოქტორი (1945; სადისერტაციო თემა: "წმინდა გრიგოლ პალამას ანთროპოლოგია").

მან მონაწილეობა მიიღო წმინდა სერაფიმეს ბელგრადის წრის საქმიანობაში, ფშეროვოსა და ჰოპოვში რუსეთის სტუდენტური ქრისტიანული მოძრაობის (RSHD) პირველი კონგრესების მუშაობაში და იმყოფებოდა საზღვარგარეთ რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის იურისდიქციაში.

1925-1928 წლებში ის ასწავლიდა ლიტურგიას, აპოლოგეტიკას და ბერძნულს სერბეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის ბიტოლას სასულიერო სემინარიაში, ამავე დროს იყო სემინარიის ინსპექტორის თანაშემწე.

1927 წლის 2 აპრილს იგი ბერად აღიკვეცა, 3 აპრილს აკურთხეს იეროდიაკვნად, 1927 წლის 7 აპრილს იერომონაზვნად.

1928 წლის 5 ივლისს იგი აიყვანეს არქიმანდრიტის რანგში, იერუსალიმში რუსეთის საეკლესიო მისიის ხელმძღვანელად.

იერუსალიმში რუსეთის საეკლესიო მისიის საქმეების ზედამხედველ მთავარეპისკოპოს ანასტასისთან (გრიბანოვსკი) (თანამდებობაზე 1924 წლიდან )ჰქონდა უთანხმოება, დაბრუნდა სერბეთში, სადაც გამოაქვეყნა მონოგრაფია მისიის ყოფილი ხელმძღვანელის, გამოჩენილი მეცნიერის არქიმანდრიტის ანტონინეს (კაპუსტინი) შესახებ.

მიტროპოლიტმა ანტონმა (ხრაპოვიცკიმ) დიდი გავლენა მოახდინა მასზე. თუმცა, მაშინ არქიმანდრიტმა კვიპრიანემ დატოვა "რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესია საზღვარგარეთ" - ასე გაიხსენა მან თავისი გადაწყვეტილება და მისი ცხოვრება სერბეთში 1930 -იან წლებში:

”მიტროპოლიტ ანტონის იურისდიქციასთან კავშირი საბოლოოდ გავწყვიტე. მე არასოდეს შემიწყვეტია მისი სიყვარული და პატივისცემა, მაგრამ მთელმა "ანტონიევიზმმა", ყველა "კარლოვიცკის" გარემომ არ მიიღო ჩემი გული. მე არ ვმსახურობდი არც რუს ეპისკოპოსებთან და არც რუსულ ეკლესიებში. მე მტკივნეულად შემაძრწუნა კარლოვსკის ხალხის სულ უფრო მეტად ექსტრემალურმა პოლიტიკამ, მათმა წარმოუდგენლად პროვინციულმა დამოკიდებულებამ რუსული ეკლესიის საქმეების მიმართ.”

1931-1936 წლებში ის კვლავ იყო ბიბოლიის სერბეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის სასულიერო სემინარიის მასწავლებელი.

1936 წლიდან ის ცხოვრობდა პარიზში, იყო იურისდიქციის ქვეშ მიტროპოლიტ ევოლოგიუსის (გეორგიევსკის), პარიზის წმინდა სერგიუსის სასულიერო ინსტიტუტის ასოცირებული პროფესორის ლიტურგიის განყოფილებაში.

1936-1939 წლებში - პარიზის შუამდგომლობის ეკლესიის რექტორი. 1940-1960 - კლამარტის წმინდანთა კონსტანტინესა და ელენას ეკლესიის რექტორი.

1941 წლიდან - პარიზის წმინდა სერგიუსის სასულიერო ინსტიტუტის ასოცირებული პროფესორი, პათოლოგიის განყოფილება.

1944, 1946-1948 წლებში - პარიზის წმინდა სერგიუსის სასულიერო ინსტიტუტის ინსპექტორი.

1945-1960 წლებში იყო პარიზის წმინდა სერგიუსის სასულიერო ინსტიტუტის პროფესორი, პატროლოგიის, ლიტურგიისა და პასტორალური ღვთისმეტყველების განყოფილებებში.

პასტორალური ღვთისმეტყველების, ლიტურგიისა და პატროლოგიის შესახებ სამეცნიერო ნაშრომების ავტორი. მთავარი ნაშრომი - „ანთროპოლოგია წმ. გრიგოლ პალამა ”არის ერთ -ერთი პირველი მონოგრაფია რუსულ სასულიერო მეცნიერებაში, რომელიც ეძღვნება XIV საუკუნის დიდ ბიზანტიელ მისტიკოსს [1].

1953 წელს მისი ინიციატივით და წმინდა სერგიუსის სასულიერო ინსტიტუტის ხელმძღვანელობით ჩატარდა "ლიტურგიკული ყრილობა"; იმ დროიდან ინსტიტუტში ყოველწლიურად იმართებოდა მსგავსი ღონისძიებები სხვადასხვა ქრისტიანული კონფესიის ლიტურგიის სპეციალისტების მონაწილეობით.

ნაშრომები :

• Крины молитвенные. Белград, 1928. (Переиздание под названием «Взгляните на лилии полевые: Курс лекций по литургическому богословию». Решма: Макариев-Решемская обитель, 1999).
• Отец Антонин Капустин. Белград, 1934. (Переиздано под названием «Отец Антонин Капустин, архимандрит и начальник Русской духовной миссии в Иерусалиме (1817–1894)». М., 1997)
• R. P. F. Mercenier et Chan. Franç., Paris. «La prière des eglises de rite Byzantin».// Путь. – 1938. – № 55. – C. 82–83
• Пастырская проблематика (к вопросу о преподавании пастырского богословия).// Путь. – 1939. – № 58. – C. 15–25
• Ангелы, иночество, человечество. Париж, 1942.
• Евхаристия. Париж, 1947. (Имеются и другие издания: в частности, М., 1995; М., 1999)
• Антропология святого Григория Паламы. Париж, 1950. (2-е издание – М., 1996)
• Православное пастырское служение. Клин, 2002 (Имеются и другие издания: в частности, – Париж, 1957; СПб., 1996; СПб, 2000).
• Les traductions russes des textes patristiques. – Chevetogne. 1957.
• Золотой век святоотеческой письменности. Париж, 1967.(2-е издание – М., 1995)
• Патрология: Лекции. Ч.1. Париж; М., 1996
• Литургика: Гимнография и эортология. М., 1997.
• Воспоминания о митрополите Антонии (Храповицком) и епископе Гаврииле (Чепуре). -М., 2002.
• Восхождение к Фаворскому свету. М., 2007.