წმიდა იოანე ოქროპირი

თქუმული მისივე მარხვისთჳს

ძველი ქართული თარგმანი

გუაკურთხენ უფალო!

რაჟამს იმარხვიდე შენ, ჵ კაცო, საზრდელი იგი, რომელი მოგემზადოს შენ დღისა მისთჳს, მისგან ნაწილი უყავ გლახაკთა და ესრეთ იმარხევდი, რაჲთა გლახაკი შეიწყალო და გამოზარდო საზრდელითა შენითა, რომლითა იზარდები. უკუეთუ გლახაკი არა შეიწყალო, და შენ იმარხვიდე და ილოცვიდე, გერქუას შენცა ვითარცა-იგი ჰრქუა უფალმან ესაია წინაწარმეტყუელსა: "უკუეთუ ძაძაჲ შეიმოსო და ნაცარი დაიფინო და განჰკაფო გუამი შენი მარხვისა სიმრავლითა, და გლახაკი არა შეიწყალო, არა შეიწირავს ლოცვასა შენსა და მარხვასა" (ესაია 58.5).

უკუეთუ სცე მშიერსა პური შენი და უცხოჲ შეიყვანო ვანად შენდა და მოისპო უკეთურებაჲ შენი შენგან, მაშინ შეგიწყნაროს შენ და შეიწიროს ლოცვაჲ შენი. რაჲ სარგებელ არს შენდა, უკუეთუ იმარხვიდე და ხედვიდე გლახაკთა მშიერთა და არა გამოზარდნე! არა უწყია, რაჲ-იგი შეემთხჳა ქალწულთა მათ, რომელნი ყოველთა დღეთა იმარხვიდეს და ქუეყანასა ზედა დაწვებოდეს და გუამნი მათნი განიწმიდნეს? ვინაჲთგან არა სწყალობდეს გლახაკთა, დაეჴშა კარი წყალობისაჲ წინაშე მათსა. ამისთჳს თქუა ღმერთმან: ოდეს იმარხვიდე და გლახაკსა წარსცე საზრდელისა შენისაგან, რაჲთა ჭამოს და განძღეს და გილოცოს შენ, შეისმინოს უფალმან წყალობისა მისთჳს შენისა გლახაკთა მიმართ და შეგიწყალოს. ხოლო მონაზონნი განშორებულნი ღმრთისათჳს, რომელთა არარაჲ აქუს საჴმართაგანი, განუჴმობიან გუამნი მათნი მარხვითა, ლოცვაჲ მათი წმიდაჲ და უბიწოჲ არს. და სხუანი, რამეთუ იმარხვენ და საზრდელითა მათითა ზრდიან გლახაკთა და მშიერთა, შეიწირავს ღმერთი მარხვასა მათსა წყალობისა მათისათჳს. არა გასმიესა, რავდენნი კეთილნი აღთქუმულ არიან მმარხველთათჳს? და ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა არა უძღებებით მივიღებდეთ საზრდელსა და არცა გარდავერინეთ სასუმლითა, რაჲთა არა თავი ჩუენი გუალმოს და სლვაჲ ფერჴთაჲ შეგჳშალოს, და თუალნი განგჳწითნეს, და ენისაგან სიტყუაჲ შეგჳშალოს, და სლვასა ჩუენსა აქა და იქი ვეკუეთებოდით და გონებაჲ მიგჳღოს, ვიდრემდის უჯეროდ გუაზრახებდეს, და ვითარცა ეშმაკეულნი ვხედვიდეთ და შევიქმნეთ, და სახლსა ვხედვიდეთ, ვითარცა მრგულიად იქცეოდა, და სასირცხჳნელ დასაცინელ იყოს ყოველი განგებაჲ ჩუენი ჟამისაჲ მის.

დიდად პატიოსან არს, საყუარელნო, მარხვაჲ, რამეთუ ყვის კაცი მსგავს ანგელოზთა. მარხვამან განწმიდნა და უბიწო ყუნა ყოველნი წმიდანი. მარხვამან ყუნა კეთილის მოქმედნი ზეცად აღმყვანებელ. არა ხოლო თუ მარხვასა საჭმელთა და სასუმელთასა ვიტყჳ, არამედ რაჲთა დავიმარხნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან ბოროტისა, სიხარბისა და მტერობისა და ძჳრის-ჴსენებისა და სიძულვილისაგან და შფოთისა და ტყუილისა. არა ხოლო თუ მარხვაჲ მარტოდ გუამცნო ჩუენ მაცხოვარმან, არამედ განშორებაჲ ყოვლისაგან ბოროტისა, რომელ სძულს მას, და საქმედ კეთილთა სათნოებათა, რომელნი უყუარან მას. ლოცვაჲ და მარხვაჲ, და მღჳძარებაჲ და მოწყალებაჲ გლახაკთაჲ, სიწმიდე და ძჳრ-უჴსენებლობაჲ, სიყუარული და სიმდაბლე, მოთმინებაჲ და სულგრძელობაჲ, ამათ ყოველთა მოგებაჲ გჳბრძანა ჩუენ უფალმან, და ოდეს ესე მოვიგნეთ, მაშინღა შეიწიროს ლოცვაჲ და მარხვაჲ ჩუენი და ღირს-მყვნეს ჩუენ სასუფეველსა მისსა, რაჲთა ვადიდებდეთ სახელსა წმიდასა მისსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.