თვით ცხოვრებიდან გასვლის ჟამსაც კი უნდა ილოცო, როგორც ჯერ არს.
და მეცხრესა ოდენ ჟამსა ხმა-ყო იესო ხმითა დიდითა და თქუა: ელი, ელი! ლამა საბაქთანი? ესე არს: ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო, რაისთვის დამიტევებ მე? (მთ. 27, 46).
და ხმა-ყო ხმითა დიდითა იესო და თქუა: მამაო, ხელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა და ესე რაი თქუა, განუტევა სული (ლკ. 23, 46).
და ქვასა დაჰკრებდეს სტეფანეს, ხოლო იგი ილოცვიდა და იტყოდა: უფალო იესო ქრისტე, შეივედრე სული ჩემი. და დადგინა მუხლნი და ხმითა დიდითა თქუა: უფალო, ნუ შეურაცხ ამათ ცოდვასა ამას, და ესე ვითარცა თქუა, დაიძინა (საქ. 7, 59.60).