მთავარი
ლოცვანი
ფსალმუნნი
ახალი აღთქმა
ძველი აღთქმა
დაუჯდომლები
პარაკლისები
განმარტებები
სხვადასხვა თემები
წიგნის შესახებ
მთავარი
ლოცვანი
ფსალმუნნი
ახალი აღთქმა
ძველი აღთქმა
დაუჯდომლები
პარაკლისები
განმარტებები
სხვადასხვა თემები
წიგნის შესახებ
ქრისტიანმა, ღვთისადმი რწმენაშერყეულმა, არ უნდა დაკარგოს მხნეობა და სასო არ უნდა წარიკვეთოს განსაცდელში, არამედ უნდა იყოს გამბედავი, რადგან მასთან არის ღმერთი, კეთილად განწყობილი და ყოველგვარ განსაცდელში მისი გამაძლიერებელი, რადგან მასთან არის სულიწმინდა, მსწავლელი იმისაც კი, თუ რა სიტყვა მიუგოს წინააღმეგომთ.
ქრისტეს სიტყვები: ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყვდნენ ხორცნი, ხოლო სულისა ვერ ხელ-ეწიფების მოკლვად. არამედ გეშინოდენ მისა უფროის, რომელი შემძლებელ არს სულისა და ხორცთა წარწყმედად გეჰენიასა შინა. ანუ არა ორი სირი ხუთი ასარის განისყიდების? და ერთიცა მათგანი არა დავარდების ქუეყანასა ზედა თვინიერ მამისა თქვენისა. ხოლო თქვენი თავისა თმანიცა ყოველნი განრაცხილ არიან (მთ. 10, 28-30).
- და ოდეს შეგიყვანენ თქუენ შესაკრებელთა და წინაშე მთავართა და ხელმწიფეთა, ნუ ჰზრუნავთ, ვითარ, ანუ რაი სიტყუაი მიუგოთ, ამუ რაი სთქუათ, რამეთუ სულმან წმიდამან გასწიოს თქუენ მას ჟამსა შინა, რაი-იგი სთქუათ (ლკ. 12, 11.12).
და იყო მეყსეულად ბორბალი ქარისაი დიდი და ღელვასა მას შთაასხმიდა ნავსა ვითარმედ აღ-ცა-ივსებოდა ნავი იგი. და თავადი იყო პირით კერძო თავსა მის ნავისასასა და ეძინა, და განაღვიძებდეს მას და ეტყოდეს: მოძღუარ, არა ჰზრუნავა, რამეთუ წარვწყდებით? და აღდგა და შერისხნა ქარსა მას და ზღუასა და ჰრქუა დადუმენ და პირი დაიყავ, და დასცხრა ქარი იგი, და იქმნა დაყუდება დიდ. და ჰრქუა მათ: რაისა ესოდენ მოშიშ ხართ? ვითარ არა გაქუს სარწმუნოებაი? (მარკ. 4, 37-40).
აღდგა მღვდელთ მოძღვარი იგი და ყოველნი მისთანანი, რომელ-იგი იყო წვალებაი სადუკეველთაი, აღივსეს შურითა. და დაასხეს ხელნი მათნი მოციქულთა ზედა და შესხნეს იგინი საპყრობილესა შინა დამარხვად ხვალამდე. ხოლო ანგელოზმან უფლისამან ღამე გამუხვნა კარნი საპყრობილესანი და გამოიყვანა იგინი და ჰრქუა: მივედით და დადეგით და ეტყოდეთ ტაძარსა შინა ერსა მას ყოველთა მათ სიტყუათა ამის ცხოვრებისაითა. ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, შევიდეს ცისკარს ოდენ ტაძრად და ასწავებდეს. (საქ. 5, 17-21).
პავლე მოციქულის სიტყვა: რამეთუ არა მნებავს უმეცრებაი თქუენი, ძმანო, ჭირისა მისთვის ჩუენისა, რომელი-იგი შეგუემთხვა ჩვენ ასიას შინა, რამეთუ გარდარეულად დაგვიმძიმდა ჩუენ უფროის ძალისა ჩუენისა ვიდრე წარწირვამდე ჩუენდა ცხოვრებისაცა. არამედ თვით თავით თვისით განჩინებაი იგი სიკუდილისაი მოგუეღო, რაითა არა ვესვიდეთ თავთა ჩუენთა, არამედ ღმერთსა, რომელმან-იგი აღადგინის მკუდარნი. რომელმან ესევითარისა მის სიკუდილისაგან მიხსნა ჩუენ, და მიხსნის, რომელსა-იგი ვესავთ, ვითარმედ მერმეცა მიხსნეს (II კორ. 1,8-10).