1. იცი რა, საშიშროება უმოქმედობისა არის ის რომ, მუდამ უნდა იფხიზლო და მზადყოფნაში იყო საღვთო საქმეთა აღსრულებისათვის.
ქრისტეს სიტყვები: იყვნედ წელნი თქვენნი მორტყმულ და სანთელნი თქვენნი აღნთებულ, და თქვენ ემსგავსენით კაცთა მათ, რომელნი მოელიედ უფალსს თვისსა, ოდეს მოვიდეს ქორწილისაგან, რაითა ჟამსა მოვიდეს და ირეკოს, მეყვსეულად განუღონ მას. ნეტარ იყვნენ იგი მონანი, რომელთაი მოვიდეს უფალი მათი და პოვნეს იგინი მღვიძარენი, ამინ გეტყვი თქვენ, რამეთუ მოირტყნეს და დასხეს იგინი, წარმოუდგეს და დასხნეს იგინი და ჰმსახურებდეს მათ. დაღათუ მეორესა სახუმილავსა და მესამესა მოვიდეს და პოვნეს ესრეთ, ნეტარ იყვნენ იგინი. ხოლო ესემცა უწყით: უკეთუმცა იცოდა სახლისა უფალმან, რომელსა ჟამსა მპარავი მოვალს, იღვიძებდამცა და არა უტევა დათხრად სახლისა თვისისა. და თქვენცა იყვენით განმზადებულ, რამეთუ ჟამსა, რომელსა არა ჰგონებდეთ, ძე კაცისაი მოვიდეს. (ლუკა12,35-40).
პავლე მოციქულის სიტყვა: ხოლო ჟამთა მათთვის და წელთა, ძმანო, არა გვიხმს მოწერად თქვენდა, რამეთუ თქვენ თვით გამოწულილვით იცით, რამეთუ დღე იგი უფლისაი, ვითარცა მპარავი ღამისაი ეგრეთ მოიწევის. აწ უკუე ნუმცა გუძინავს, ვითარცა-იგი სხვათა, არამედ მღვიძარე ვიყვნეთ და განვიფრთხოთ. (Iთეს.5,1.2.6).
2. ღვთის სათნოყოფისათვის ყველა შემთხვევა მომარჯვებულად უნდა მიიჩნიო.
ქრისტეს სიტყვები: და ჩემდა ჯერ-არს საქმედ საქმესა მომავლინებელისა ჩემისასა, ვიდრე დღე არსღა; (იო.9,4).
პავლე მოციქულის სიტყვა: ვინაიცა, საყვარელნო ჩემნო, ვითარცა-ეგე ყოვლადვე მორჩილ ხართ, ნუ ხოლო მოსვლასა ჩემსა, არამედ აწ უფროისღა შორს ყოფასა ამას ჩემსა შიშით და ძრწოლით თვისსა ცხოვრებასა იქმოდეთ. (ფილპ.2,12).