მწყემსი კეთილი

მიტროპოლიტი
ანანია ჯაფარიძე

საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის თეოლოგიის კათედრის
5 წლისთავისადმი მიძღვნილი კონფერენციის მასალები

უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II:

მე ნამდვილად ბედნიერი ვარ, რომ ვიმყოფები თქვენთან ერთად და აღვნიშნავთ თეოლოგიის კათედრის დაარსების 5 წლისთავს. ბევრი რამ გაკეთდა ამ 5 წლის მანძილზე. მე მახსოვს ის დრო, როცა ტექნიკური უნივესიტეტი როგორღაც შორს იდგა ზოგიერთი ფასეულობებისაგან, რაც საუკუნეების მანძილზე ქართველმა ხალხმა შეადგინა. ჩვენ ვცხოვრობთ ძალიან ცუდ დროს, იმ დროს, რომელსაც ეწოდება გლობალიზაციის პერიოდი. გლობალიზაციის პერიოდი, თქვენ მოგეხსენებათ, ეს ტექნიკური და გარდაუვალი პროცესია. ეს არის გამოწვეული იმ მეცნიერული და ტექნიკური მონაპოვარით, რომელიც მოიპოვა კაცობრიობამ. უფრო იოლი კავშირია სახელმწიფოთა შორის და უნდა ითქვას რომ გლობალიზაციას აქვს მრავალი ასპექტი. როცა ჩვენ განვიხილავთ გლობალიზაციის პროცესს, ჩვენ კარგად უნდა გავიაზროთ სად არის სუბიექტი და სად არის ობიექტი, ობიექტი ძალიან ხშირად ერებია და ეს სუბიექტი ცდილობს თავისი იდეები მოახვიოს თავს ამ ობიექტს და ამოიღოს ის ეროვნული, თუ ზნეობრივი, თუ სულიერი მონაპოვარი, ფასეულობანი, რომელიც საუკუნეების მანძილზე შეაგროვა ამ მცირე ხალხმა. ეს ძალინ საშიშია ჩვენთვის. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რა არის მისაღები და რა არ არის მისაღები, რა არის ნამდვილი კულტურა და რა არის ფსევდო კულტურა, აი ამას ემსახურება ჩვენი ეკლესია. ჩვენ ვცდილობთ, რომ როგორღაც დავეხმაროთ ხალხს აი ამ გარჩევაში. მე დარწმუნებული ვარ, რომ იმ ხუთმა წელმა, რომლის დროსაც აქ დიდი მუშაობა მიდიოდა, თავისი კარგი შედეგი გამოიღო და პირველყოვლისა მინდა მადლობა ვუთხრა მეუფე ანანიას და ამ კათედრის მუშა ჯგუფს იმ დიდი შრომისათვის რასაც თქვენ ეწევით აქ ტექნიკურ უნივერსიტეტში. მე გილოცავთ ამ თარიღს და დარწმუნებული ვარ, რომ ის პრობლემები, რომელთა წინაშე დგას დღეს საერთოდ განათლება და, კერძოდ ტექნიკური უნივერსიტეტი, იქნება დაძლეული და დადებითად გადაწყდება მომავლის საკითხი, რომელიც თქვენს წინაშეა. მე მინდა მოგახსენოთ, რომ საქართველოს ეკლესია მუდამ თქვენში იყო და იქნება. ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგახაროთ. დიდი პატივისცემით მე მინდა გადავცე ბატონ არჩილს, რექტორს, ეს უნიკალური გამოცემა, რომელსაც ეწოდება „ნათელი ქრისტესი საქართველო“. ღმერთმა დაგლოცოთ.

მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე, პროფესორი, თეოლოგიის კათედრის გამგე:

თქვენო უწმიდესობავ და უნეტარესობავ!

თქვენო აღმატებულებავ ბატონო რექტორო! ბატონებო და ქალბატონებო!

ხუთმა წელმა განვლო თეოლოგიის კათედრის დაარსებიდან, მართალია, ეს არაა დიდი დრო, მაგრამ ჩვენი კათედრის მეგობრებმა - პროფესორ-მასწავლებლებმა და ასევე ახალგაზრდებმა გადაწყვიტეს აღენიშნათ ეს თარიღი, რადგანაც მიაჩნიათ, რომ კათედრის დაარსება გარკვეულწილად მნიშვნელოვანი მომენტი იყო. მათ მიერ გამოთვლილ იქნა, რომ ხუთი წლის მანძილზე კათედრის მიერ თეოლოგიის საფუძვლების ლექციების კურსი მოისმინა 30 ათასზე მეტმა ახალგაზრდამ. მე ვფიქრობ, რომ ეს არის შთამბეჭდავი რიცხვი. მართლაც, თეოლოგიის კათედრის დაარსების დროს, XXI ს. დასაწყისში, ჩვენი საზოგადოება გარკვეულწილად ჯერ კიდევ იმყოფებოდა ათეისტური იდეოლოგიის გავლენის ქვეშ, ამ ვითარებაში თეოლოგიის კათედრას ფუნქციური დატვირთვაც მიენიჭა.

მისი უწმიდესობის კურთხევით კათედრის პედაგოგ-მასწავლებლებად მოწვეული იქნენ საქართველოს გამორჩეული მოღვაწეები და სასულიერო პირები, მათ დაეკისრათ ღვთისმეტყველების საფუძვლები გაეცნოთ ახალგაზრდებისათვის.

თუ გავითვალისწინებთ, რომ საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში თბილისელების გარდა აგრეთვე სწავლობს რეგიონებისა და მთიანი რაიონების მკვიდრი მრავალი სტუდენტი, რომელთაც, იქამდე არავითარი შეხება და ურთიერთობა არ ჰქონიათ სასულიერო პირებთან, ხოლო მასმედია და ტელევიზია პირიქით ათეული წლების მანძილზე სასულიერო პირებს წარმოაჩენდნენ ვითარცა არასერიოზულ და უპასუხისმგებლო ადამიანებს, ასეთ ფონზე თეოლოგიის ლექციებმა იქამდე შეუვსებელი ნიში დაიკავა. ამ ლექციების დროს სასულიერო პირებთან პირადი კონტაქტების მეშვეობით სტუდენტები დარწმუნდნენ, რომ ისინი არიან მათთვის მზრუნველი და მათი მოყვარული ნამდვილი სულიერი მამები. ამასთანავე ახალგაზრდებს მიეცათ საშუალება შეეფასებინათ და ერთმანეთისათვის შეედარებინათ, ერთი მხრივ მასმედიის ზნეობრივი ნიჰილიზმის დამამკვიდრებელი მასალები და, მეორე მხრივ, სულიერი მამის მიერ ნაჩვენები, ღვთის მცნებებზე დაყრდნობილი ზნეობრივი გზა. ამით მათ მიეცათ არჩევანის გაკეთების საშუალება. „გზა ორია“, ნაბრძანებია 12 მოციქულის სწავლაში, რომელსაც ასევე დიდაქე ეწოდება, „გზა ორია - ერთი კეთილისა და ერთი ბოროტისა, მე მოგიწოდებ, ბრძანებს მოციქულის პირით უფალი - აირჩიე კეთილი“. ამიტომაც ვფიქრობ: ის, რომ თეოლოგიის კათედრამ სტუდენტებს საშუალება მისცა არჩევანისა და რომ 30 ათასზე მეტ სტუდენტს საშუალება მიეცა პირადი კონტაქტი დაემყარებინა ჭეშმარიტების მასწავლებლებთან, ეს, მართლაც, მნიშვნელოვანი მომენტია. მათ შორის მრავალი ეკლესიური გახდა, მიიღო მადლი აღსარებისა და ზიარებისა.

თეოლოგიის საგნობრივი ჯგუფის მიზანია გამოუმუშავოს სტუდენტს უნარი, ვითარცა საქართველოს მოქალაქეს, განსაზღვროს თავისი ადგილი მსოფლიოში ისტორიული, რელიგიური და კულტურული რეალობების გათვალისწინებით, მიაწოდოს მას ცოდნა და ინფორმაცია, ამასთანავე დაეხმაროს, რათა გამოიმუშავოს ისეთი უნარ-ჩვევები, რომელიც მოამზადებს მას (სტუდენტს) აქტიური მოქალაქეობისთვის პასუხისმგებლობის გრძნობით სამშობლოს წინაშე, რათა შეიცნოს საკუთარი და საზოგადოებრივი ინტერესები, გამოიმუშაოს პატივისცემა და შემწყნარებლობა საკუთარი და სხვა კულტურების (მათი წარმომადგენლების) მიმართ, ამასთანავე განუვითარდეს, გაუღრმავდეს, ისეთი ღირებულებები, როგორიცაა ღირსება და სამართლიანობა.

თეოლოგიის კათედრის საგნობრივი ჯგუფის პროგრამა ისეა შედგენილი, რომ ლექტორი იცავს სტუდენტის რწმენის, აღმსარებლობისა და სინდისის თავისუფლებას და არ ერევა სტუდენტის უფლებაში, რომ ნებაყოფლობით აირჩიოს სარწმუნოებრივი მსოფლმხედველობა; შესაბამისად, შეუძლებელია ლექტორს დაეკისროს ისეთი ვალდებულება, რომლითაც ის შელახავს სხვათა უფლებას. დაუშვებელია რელიგიური პროზელიტიზმის მიზნებისათვის გამოყენება, მაგრამ, ამასთანავე, ლექტორი მოვალეა ისაუბროს სახელმწიფო დღესასწაულებისა და ისტორიული თარიღების შესახებ, რათა სტუდენტებმა შეიმეცნონ ეროვნული და ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებების დამკვიდრების მნიშვნელობა.

ლექტორი თანასწორობის საფუძველზე იცავს უმცირესობების წევრების ინდივიდუალურ და კოლექტიურ უფლებას - შეინარჩუნონ და გამოხატონ თავიანთი კულტურული კუთვნილება და რწმენის თავისუფლება.

განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს ინფორმაციით (№ 01-16-01/13399.17.08.2006) „ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებებში რელიგიის სწავლებასა და მასთან დაკავშირებულ საკითხებს არეგულირებს საქართველოს კანონი „ზოგადი განათლების შესახებ“ (მე-3, მე-8, მე-13, მე-18 მუხლები) და „საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროსა და საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ერთობლივი კომისიის ურთიერთგაგების მემორანდუმი“, რომელიც გაფორმდა 2005 წლის 22 იანვარს, რომლის თანახმადაც ამ მემორანდუმის პირველი „ბ“ მუხლის შესაბამისად შემუშავებული არის თეოლოგიის კათედრის საგნობრივი ჯგუფის ერთი ნაწილის სახელმძღვანელოები და პროგრამა.

თეოლოგიის დარგთაგან უძველესი ხანიდანვე საქართველოში გამორჩეულად შეისწავლებოდა საისტორიო ღვთისმეტყველება, თუმცა არც მისი ეგზეგეტიკური, სისტემატური და პრაქტიკული ნაწილები იყო უყურადღებოდ დატოვებული.

საისტორიო ღვთისმეტყველება, როგორც ცნობილია, სწავლობდა ქრისტიანულ საეკლესიო და ბიბლიურ ისტორიას. მისი კერძო დისციპლინების – პატროლოგიის, სიმბოლიკის, საეკლესიო არქიტექტურის, ქრისტიანული ლიტერატურის, ხელოვნების, ღვთისმსახურებისა და დოგმატების ისტორიის ძირითად მაკავშირებელ სამეცნიერო ღერძს ეკლესიის ისტორია წარმოადგენდა.

მაცხოვარი ბრძანებს: „სცანით ჭეშმარიტი და ჭეშმარიტება განგათავისუფლებთ თქვენ“ (იოანე, 8, 32).

წმინდა მამები კი აღნიშნავდნენ: „თავისუფლება…თვისითა სისხლითა მოგვანიჭა ჩვენ უფალმან ჩვენმან იესო ქრისტემან განმათავისუფლებელმან ყოველთა კაცთამან“ (III მსოფლიო კრების მერვე კანონი, „დიდი სჯულის კანონი“, 1975, გვ.267).

საქართველოს სახელმწიფოებრიობის აღორძინების შემდეგ ქართველთა ევროპულ ოჯახში საბოლოოდ დასამკვიდრებლად უთუოდ უნდა გავამრავლოთ უდიდესი სიმდიდრე ქართველი ერისაგავაძლიეროთ უდიდესი ეროვნული საგანძური - ქრისტიანობა. ევროპა, ძირითადად, ქრისტიან ერთა კავშირი არის, ამ კავშირის ბუნებრივი წევრი არის საქართველო უკვე 2000 წელია წმიდა მოციქულებისა და წმიდა ნინოს შემდგომ. იმედი გვაქვს თეოლოგიის კათედრა მისი უწმიდესობის ლოცვით ერის ამ სიმდიდრეს კიდევ უფრო გაამრავლებს.

ბოლოს, კიდევ ერთხელ უღრმეს მადლობას ვწირავთ მის უწმიდესობას თეოლოგიის კათედრის კურთხევისათვის, იმედი გვაქვს ღვთის დიდი მოწყალებითა და მისი უწმიდესობის ლოცვით თეოლოგიის კათედრა იქცევა მნიშვნელოვან სასულიერო და კულტურულ ცენტრად. უღრმესად ვმადლობთ ათეულობით პროფესორ-მასწავლებლებსა და მოღვაწეებს, რომლებმაც მართლაც, თავდადებულად იშრომეს თეოლოგიის კათედრის დასაარსებლად და მის გასაძლიერებელად. უღრმესად გმადლობთ და გლოცავთ მისი უწმიდესობის ლოცვით.

პროფ. არჩილ მოწონელიძე, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის რექტორის მოვალეობის შემსრულებელი:

თქვენო უწმიდესობავ! ქალბატონებო და ბატონებო! ძვირფასო სტუმრებო!

14 თებერვალი უმნიშვნელოვანესი დღეა საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტისათვის. ჩვენ გვესტუმრა ერის სულიერი მამა და მოძღვარი, მისი უწმიდესობა, სრულიად სქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II. მიზეზი ამისა ფრიად მნიშვნელოვანია, ჩვენი უნივერსიტეტის თეოლოგიის კათედრის 5 წლისთავი, რომელმაც დაარსებისთანავე თავის თავზე აიღო იმ ფასეულობების პროპაგანდის მისია, რომელმაც ჩვენი ერი საუკუნოვან ქარტეხილებს გამოატარა და დღემდე მოიყვანა სულიერი სიმტკიცისა და მომავლისათვის უდრეკი რწმენით. ჩვენ ბედნიერი ვართ იმით, რომ კათედრას სათავეში უდგას გამოჩენილი თეოლოგი, მეცნიერი, მართლმადიდებლობისა და საქართველოს ისტორიის თავდადებული მსახური ძვირფასი და სათნო პიროვნება მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე. სწორედ მისი ძალისხმევითაა მოცემული კათედრის თვალში საცემი შედეგები. მრავალი სამეცნიერო სტატია, სახელმძღანელო, მონოგრაფია, რომელიც მეუფე ანანიას მიერ ან მისი უშუალო ხელმძღვანელობით არის გამოცემული, ქართული საისტორიო მეცნიერების და რელიგიის წოდების ფასდაუდებელი შენაძენია. ნება მიბოძეთ თეოლოგიის კათედრის დაარსების 5 წლისთავისადმი მიძღვნილი სამეცნიერო კონფერენცია გახსნილად გამოვაცხადო და სიტყვა გადავცე მის უწმიდესობას და ვთხოვო აგრეთვე დაგვლოცოს.

პროფ. არჩილ ფრანგიშვილი, რექტორის მოვალეობის შემსრულებლის მოადგილე:

თქვენო უწმიდესობავ,

ბატონო რექტორო,

ქალბატონებო და ბატონებო!

დღეს ჩვენ ვცხოვრობთ ურთულეს პერიოდში. განათლება და სულიერება არის ის საფუძველი, რომელმაც გლობალიზაციის ნეგატიური ზეგავლენის საზოგადოებაზე ასახვისაგან უნდა გადაგვარჩინოს.

ილია მართალი ბრძანებს:

„ეს ანდერძად გქონდეს ჩემგან: არა საქმეში უზნეობა, უპატიოსნობა არ გაურიო. გახსოვდეს ყოველთვის, რომ ქვეყანაზედ ქაღალდის გარდა არის კიდევ სინდისი, რომელზედაც იწერება პირობა იმ სიმკვიდრით და სიმტკიცით, რომ არავითარი ძალა არ ამოშლის და არ გააუქმებს. ადამიანთა ურთიერთობა შეუძლებელია დააფუძნო უზნეობის საწყისებზე და საქმე, რომელიც ზნეობრივი პრინციპების დარღვევიდან გამომდინარეობს, არავის გამოადგება. სამუდამოდ დაიმახსოვრე, რომ მოვალეობის გარეშე უფლება არ არსებობს, ხოლო მოვალეობა ისაა, რომ პატივი სცე, დაიცვა კიდეც სხვისი უფლება და არ დაარღვიო იგი.“

აღნიშნულთან დაკავშირებით კვლავ ჩვენს პატრიარქს მივუბრუნდები:

გლობალიზაცია არის გარდაუვალი მოვლენა და იგი უკავშირდება მეცნიერულ-ტექნიკური პროგრესის განვითარებას.

შეიძლება ითქვას, რომ მთელი მსოფლიო გახდა გლობალური. მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ დიდმა ქვეყნებმა უნდა შთანთქან მცირე ქვეყნების კულტურული, სულიერი თუ ეროვნული ფასეულობანი, რათა შეიქმნას ერთიანი და უსახო კულტურა.

ზოგს ჰგონია, თითქოს მცირე ერების სულიერი თუ ეროვნული ფასეულობანი ქმნის კონფლიქტს და დაპირისპირებას, რაც შესაძლოა მტრობასა და შუღლშიც გადაიზარდოს. სინამდვილეში ეს სულაც არ არის ასე. ეს ფასეულობანი, მათი მრავალფეროვნება, პირიქით, ამდიდრებს მსოფლიოს. მაგრამ ამავე დროს, ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ საჭიროა ჩამოყალიბდეს საკაცობრიო ღირებულებათა ზნეობრივი ღერძი, რასაც ჩვენ მთლიანად მხარს ვუჭერთ და მიგვაჩნია, რომ იგი ხელს შეუწყობს ცივილიზაციათა შორის დიალოგს. ეს საქმე საშურია.

ადამიანი არის გონიერი არსება, იგია ხატება ღვთისა და ღვთისაგან ბოძებული გონება მან აუცილებლად კეთილად უნდა გამოიყენოს.

როცა ცივილიზაციათა შორის დიალოგის შესახებ ვსაუბრობთ, ჩვენ, რა თქმა უნდა, ვგულისხმობთ არა მარტო კულტურათა შორის დიალოგს, არამედ რელიგიებს შორის დიალოგსაც. ოღონდ ძალიან მნიშვნელოვანია იმის გათვალისწინება, რომ ამ დიალოგის დროს, არავითარ შემთხვევაში არ უნდა შევეხოთ დოგმატიკას, ჩვენს მრწამსს, რელიგიის არსს. რადგან თუკი დავიწყებთ კამათს იმის შესახებ, თუ რას წარმოადგენს ესა თუ ის რელიგია, მაშინვე აღიმართება კედელი უშუალოდ ჩვენს შორის, რამაც შეიძლება კონფლიქტი გამოიწვიოს. ამიტომ ამგვარი საუბრის დროს დიდი სიფრთხილეა საჭირო.

ჩვენ შეგვიძლია ვიმსჯელოთ ისეთ თანამედროვე პრობლემებზე, როგორიცაა გენური ინჟინერია, კლონირება, ეკოლოგია და სხვა. თანამედროვე მეცნიერება ამ საკითხებს რელიგიურ ლიდერებს ეკითხება და მათაც უნდა მისცენ შესაბამისი შეფასება ზემოაღნიშნულ პრობლემებს.

. . .

მიმაჩნია, რომ ცივილიზაციათა შორის დიალოგი აუცილებელია და საქართველოც აქტიურად უჭერს მხარს მას.

. . .

სიბრძნე გვმართებს ყველას, რათა ცივილიზაციათა შორის კონფლიქტი ავიცილოთ, ეს კი ყოველმხრივ აუცილებელია.

ამდენად, დღეს გამართული კონფერენცია, მიძღვნილი საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში დაფუძნებული თეოლოგიის კათედრის 5 - წლის იუბილესადმი, წარმოადგენს ერთგვარ ანგარიშს, რომელიც ასახავს თეოლოგიის კათედრის ნაყოფიერ მოღვაწეობას სტუდენტი ახალგაზრდობის სასულიერო განათლების სფეროში. 30 ათასზე მეტმა სტუდენტმა მოისმინა თეოლოგიური განათლების საფუძვლები. თეოლოგიურ საკითხებში სტუდენტების მონაწილეობით რეგულარულად ტარდებოდა სემინარები, კონფერენციები. საქართველოს პატრიარქის ილია II - ის ინციატივით, ტექნიკური უნივერსიტეტის ბაზაზე დაფუძნდა და რეგულარულად ეწყობა კონფერენცია რელიგიასა და მეცნიერებაში. მთლიანობაში შეიქმნა ის ხელშემწყობი გარემო, რომელიც სტუდენტთა და ტექნიკური უნივერსიტეტის პროფესორ-მასწავლებელთა სასულიერო განათლებას უწყობს ხელს.

ჩვენ, ტექნიკური უნივერსიტეტის ადმინისტრაცია, მსგავსად მოწინავე მსოფლიოს მრავალი უნივერსიტეტისა, კვლავაც შევეცდებით ხელი შევუწყოთ სასულიერო განათლებას და ამდაგვარად შევეცადოთ წინ აღვუდგეთ გლობალიზაციის ნეგატიური მოვლენების (და არა პოზიტიურის) ასახვას საზოგადოების გარკეული ფენის ცნობიერებაში.

პროფ. ზურაბ გასიტაშვილი, აკადემიური საბჭოს წევრი:

თქვენო უწმიდესობავ,

ბატონო რექტორო,

ქალბატონებო და ბატონებო!

უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლოკოს-პატრიარქი ილია II ბრძანებს: დღეს ფილოსოფიაში და, საერთოდ, აზროვნებაში არსებობს ასეთი ცნება: სწრაფი რეაგირების კულტურა. მართლაც, ისე სწრაფად ვითარდება მოვლენები დედამიწაზე, რომ შესაბამისად მათი სწრაფად აღქმა არის საჭირო, და არა მარტოოდენ აღქმა, არამედ გაანალიზება და სათანადო რეაგირება.

ბიბლია ამბობს: მოვედით და შემომიდეგით მე, და გყვნე თქვენ მესათხევლე კაცთა, ეს მადლი, რომელიც უფლიდან მოციქულებზე და მოციქულებიდან სასულიერო მოღვაწეებზე გადმოვიდა თაობიდან თაობაზე უწყვეტლივ სრულდება და ამ მადლის მასობრივი გავრცელების მექანიზმი სწორედ რომ განათლების სისტემა გახლავთ, რომელიც პირველად ჩვენს უნივერსიტეტში, მსგავსად ევროპის უმრავლესი მოწინავე უნივერსიტეტებისა, უწმინდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის ნებითა და საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სამეცნიერო საბჭოს გადაწყვეტილებით განხორციელდა. ამდენად, დღეს არის უბედნიერესი დღე, რამდენადაც ამ ხუთი წლის განმავლობაში 30 000 -ზე მეტმა სტუდენტმა მოისმინა ჭეშმარიტი სიტყვა უფლისა.

ერის აღორძინებისა და სიმტკიცის არსებითი ფაქტორია ზნეობრივი პოზიცია. როდესაც ერი სულიერად დახვეწილი და ძლიერია, წარმატებაც თანხვედრია, ხოლო როდესაც სულიერი შიმშილი იწყება, აქ ყველა უბედურებას ეხსნება კარი.

ისევ პატრიარქს დავესესხები:

თქვენ, აქ, უნივერსიტეტში მოხვედით არა მარტო იმისათვის, რათა ცოდნა მიიღოთ, არამედ უნდა განმტკიცდეს თქვენი ზნეობა. თქვენ უნდა დაინახოთ, თუ რა არის მთავარი. ეს არის ჩვენი სულიერი, კულტურული, ზნეობრივი ფასეულობანი. თქვენი ცხოვრებით სულიერი ჯვარი უნდა შექმნათ. ვერტიკალური ძელი ამ სულიერი ჯვრისა არის სწრაფვა ღვთისაკენ, ჰორიზონტალური კი - სწრაფვა ადამიანებისაკენ. სულიერი ჯვრის გამოსახვა თავისი ცხოვრების წესით - ადამიანის ცხოვრების უმთავრესი მიზანია.

დღეისათვის მრავალი პოპულარული გამოცემის გვერდები აჭრელებულია მაგიური სალონების, ასტროლოგებისა და ექსტრასენსების განცხადებებით. სახელმწიფო და საზოგადოება ამ პრობლემათა მიმართ არ შეიძლება გვერდზე დადგეს. ამდენად, ამ საკითხში მნიშვნელოვან როლს რელიგიური სწავლების ეფექტური სისტემის აწყობა წარმოადგენს.

მართლმადიდებლობა საქართველოსთვის არა მარტო ტრადიციული რელიგიაა, არამედ, თუ არ ვფლობთ მართლმადიდებლური რწმენის საფუძვლებს, ვერ შევიმეცნებთ ქართულ ლიტერატურას, ხელოვნებას, ფილოსოფიას და ეთნოცნობიერებას. ამდენად, დაუშვებელია, ოცდამეერთე საუკუნის ქართველს არ გააჩნდეს ელემენტარული წარმოდგენა სარწმუნოებაზე. საქმე ეხება იმ ცნობიერ ორიენტირს, რომელიც ჩვენმა დიდმა წინაპარმა, წმიდა დავით აღმაშენებელმა გადმოგვცა სულიერი გავლენის გზით:

„არა გეცრუვნეთ შენ სიწმიდით, მშობელო ჩვენო წმიდაო სამოციქულო ეკლესიაო, არცა განგცეთ შენ, სიქადულო ჩვენო მართლმადიდებლობაო!“

ბევრ ადამიანს გააჩნია ინტერესი, მაგრამ არ გააჩნია მართლმადიდებლური ტრადიციების ცოდნა. ბევრს რელიგიაზე ნაწილობრივი, ფრაგმენტული წარმოდგენა გააჩნია. სასულიერო აკადემიას არ ძალუძს სპეციალიზებული რელიგიური განათლება მისცეს ფართო მასებს და შეასრულოს მცირე დროში ის სამუშაო, რაც ჩვეულებრივ პირობებში თაობათა ცვლას მოიცავდა, მით უმეტეს, რომ მეოცე საუკუნეში საგანმანათლებლო სისტემაში სასულიერო განათლება პრაქტიკულად უარყოფილი გახლდათ.

საქართველო მრავალკონფესიურ, მრავალნაციონალურ ქვეყანას წარმოადგენს, მაგრამ ეს სრულიადაც არ ნიშნავს, რომ ამ მდგომარეობის გამო ქართველ ან სხვა ხალხებს აუკრძალო საკუთარი ნაციონალური რელიგიური ტრადიციების შესწავლა იმის შიშის გამო, რომ რაიმე არ მოხდეს. ამდაგვარი მიდგომა დომინირებდა საბჭოთა პერიოდში, როცა ნაციონალური ტრადიციების ნამსხვრევებზე ცდილობდნენ აეგოთ ახალი საზოგადოება - საბჭოთა ხალხი.

რუსეთში, მეცხრამეტე საუკუნეში გახსნილ უნივერსიტეტებში, თეოლოგიის სწავლება არ მიმდინარეობდა, რამაც გამოიწვია მაღალი საზოგადოების, ინტელიგენციის ინტელექტუალურ ცხოვრებაში რელიგიის სწავლების შეზღუდვა. მეოცე საუკუნის დასაწყისში ახალგაზრდა რუსი ინტელიგენტი რელიგიას აღიქვამს როგორც სიცოცხლის უუნაროს. ამასთან დაკავშირებით ერთ-ერთი სასულიერო მოღვაწე დიაკონი ანდრეი კურაევი ამბობს: ოქტომბრის რევოლუცია ევროპის იმ ერთადერთ ქვეყანაში მოხდა, სადაც უნივერსიტეტებში არ ისწავლებოდა თეოლოგია.

კონფესიათა შორის დაპირისპირება, როგორც წესი, წარმოიშობა იმ პირობებში, როცა არ არსებობს ნამდვილი ცოდნა საკუთარი ან სხვათა რელიგიური ტრადიციებისა, როცა რელიგიური განსხვავება აღიქმება როგორც ჩემი - სხვისი. ამდენად, საზოგადოება, სახელმწიფო დაინტერესებული უნდა იყოს, რომ აღნიშნულ პრობლემათა შესწავლა და კვლევა ტარდებოდეს.

თავისუფალ საზოგადოებაში ნებისმიერ ადამიანს გააჩნია რწმენის უფლება და ეს არჩევანი კონსტიტუციის ფარგლებში დაფასებულ უნდა იქნას განათლების სფეროშიც.

ევროპის თითქმის ყველა ქვეყნისა და აშშ-ის უნივერსიტეტების საგანმანათლებლო პროგრამები დიდი ხანია თეოლოგიურ დისციპლინებს მოიცავენ.

ევროპაში თეოლოგიის სწავლება უმაღლესი სასწავლებლებისა და უნივერსიტეტების დაარსებასთან ერთად ხდება. იქ თეოლოგია უმაღლესი განათლების ცენტრში იმყოფება. ეს არის უმაღლესი მეცნიერება, როგორც ამას აყალიბებს შუა საუკუნეების ფილოსოფიის უდიდესი ავტორიტეტი, წმიდა თომა აქვინელი: თეოლოგიის სამსახური ყველა დანარჩენი მეცნიერების დანიშნულება გახლავთ .

დღეს საქართველოს მოქალაქეთა მნიშვნელოვანი ნაწილი ქვეყნის ფარგლებს გარეთ ცხოვრობს, მათ შორის უმრავლესობა ახალგაზრდობაა. მრავალი მათგანი უცხოურ სასწავლო და სამეცნიერო კერებში აგრძელებს განათლებასა და სამეცნიერო მოღვაწეობას. ჩვენი აზრით თეოლოგიის კათედრის ხელდასმით და თანამედროვე ინფორმაციულ ტექნოლოგიებზე დაყრდნობით სასურველია გაიხსნას თეოლოგიის დისტანციური სწავლება, რომელიც საქართველოს რეგიონებისა და უცხოეთში მცხოვრები ყველა ასაკის ქართველისათვის უწყვეტი განათლების კერა გახდება.

როგორც ვხედავთ, გლობალიზაცია გახლავთ გარდაუვალი მოვლენა. საინფორმაციო წყაროებიდან მოედინება ნიაღვარი ნეგატიური ინფორმაციებისა. ღოგორც მოგეხსენებათ მეცნიერება მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ შემოღებულია ინფორმაციული ეკოლოგიის დარგი. ამ ნეგატიური წყაროს თავიდან აცილების ორი საშუალებაა:

1. სასულიერო განათლება;

2. საინფორმაციო წყაროებიდან ადამიანის სულის დამაზიანებელი ინფორმაციის გაშვების რეგულირება.

ჩვენ სასულიერო განათლებით უნდა შევიძინოთ სიკეთისა და ბოროტების გარჩევის უნარი.

პროფ. იგორ კვესელავა, სტუ-სა წარმომადგენლობითი საბჭოს წევრი, პოლიტოლოგიისა და საერთაშორისო ურთიერთობების კათედრის გამგე:

თქვენო უწმიდესობავ,

ქალბატონებო და ბატონებო,

ბატონო სტუმრებო!

დღევანდელ მსოფლიოში ქვეყნების პოლიტიკური და ეკონომიკური საზღვრები თანდათან კარგავს თავის უწინდელ დანიშნულებას. XX საუკუნე განსაკუთრებით გამოირჩევა ცოდვის არნახული სიდიდით. თითქოს კაენის ბეჭდი დაესვა მთელ დედამიწას. ასეთ ვითარებაში შეუძლებელია მსოფლიოს თანამედროვე მდგომარეობა მხოლოდ ეკონომიკური, პოლიტიკური და სხვა პირობებით განვსაზღვროთ. ცხადია, ეს ფაქტორები ობიექტურად არსებობენ და თავიანთ ზეგავლენას ახდენენ პროცესებზე, მაგრამ ისინი არ არიან გადამწყვეტი, ასრულებენ მეორეხარისხოვან როლს და არ შეუძლიათ ისტორიის სრული პროგნოზირება.

არ უნდა იყოს სადავო, რომ ისტორიის ლოგიკური გზით ახსნა შეუძლებელია, ადამიანის გონებისთვისაც მიუწვდომელი რჩება იმ ფაქტორთა გამოვლინება და განსაზღვრა, რომლებიც ისტორიულ პროცესებს აყალიბებენ, ამასთან არსებობენ ზეკანონები, აუხსნელი მოვლენები, რომლებიც არ ექვემდებარებიან მიზეზშედეგობრივ კავშირს, შესაძლოა ყველაზე კრიტიკულ პერიოდში გამოვლინდნენ და, საერთოდ, შეცვალონ მოვლენების მსვლელობა. ამიტომ აქ წინ იწევს ყველაზე მნიშვნელოვანი პარადიგმა - ისტორიის სულიერი ასპექტი, მსოფლიოს ზნეობრივი სახე, ადამიანის ცხოვრების დაფარული, შინაგანი თვალით უხილავი მხარე, რომელიც სულიერ განზომილებაში აჯამებს მთელი კაცობრიობის საქმეებს და საზღვრავს მის მომავალს.

ისეთ ვითარებაში, როდესაც თითქოს განიხილება რომ კაცობრიობამ თავისი თავი ამოწურა, ყოფიერება სიცარიელემ მოიცვა და მას სასიკვდილო განაჩენი ემუქრება, იმედად უნდა გამოჩნდეს სულიერი აღორძინების ძალა და უნარი.

თუ გავიცნობიერებთ, რომ სულიერი თვითმყოფადობის უმთავრესი ფაქტორი კულტურაა, ის უნდა განვიხილოთ მწერლობასთან, ხელოვნებასა და მეცნიერებასთან ერთად, როგორც საზოგადოების ცნობიერებისა და ყოფაცხოვრების მომცველი ფენომენი.

უდავოა, გლობალიზაციის პროცესი იწვევს ხალხებისა და კულტურების ასიმილაციას და გაქრობასაც კი. ამის საშიშროება ჩვენც გვემუქრება. ღვთისგან ნაბოძები თავისუფლების არასწორი აღქმა და გამოყენება თრგუნავს ღვთისგან მონიჭებულ სამ უმთავრეს ნიჭს: რწმენას, იმედს და სიყვარულს.

ყოველივე ამისგან არც ჩვენ ვართ დაზღვეული, განსაცდელი სახეზეა და ქვეყანა მაშინ შეძლებს გადარჩენას, თუ ის თავის ტრადიციებზე დაყრდნობით, თანამედროვე ტექნოლოგიების გამოყენებით შექმნის და განამტკიცებს ქართულ სახელმწიფოს.

აქ წინა პლანზე გამოიკვეთება სამი დიდი სვეტი: ენა, მამული, სარწმუნოების ფენომენი, განისაზღვრება ქვეყნის განვითარების პრიორიტეტები ეკონომიკურ, კულტურულ და ინტელექტუალურ სფეროში, გაცნობიერდება რა არის მისაღები და რა უარსაყოფი, წინ წამოიწევა ქართული ეროვნული იდეისა და კულტურის დიდი საყრდენი - მართლმადიდებლობა - ქართული ქრისტიანიზმი.

ღმერთმა ადამიანს მიანიჭა თავისუფალი ნება, შინაგანი ავტონომია, არჩევანის შესაძლებლობა. მას შეუძლია, თვითონ გადაწყვიტოს როგორ მოიქცეს. ეს არის ადამიანის უდიდესი ღირსება, მაგრამ, ამავე დროს, უდიდესი პასუხისმგებლობაც და საშიშროებაც. ნების თავისუფლებაშია ადამიანის საუკუნო ცხოვრების საწყისი, მაგრამ ნების თავისუფლებაშივეა საუკუნო წარწყმედის შესაძლებლობა.

საბედნიერო და გასახარებელია ის, რომ საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში მიდის განსჯა და სწავლება ყოველივე ამისა; ტექნიკური უნივერსიტეტი მხოლოდ ცოდნას კი არ აძლევს სტუდენტს, არამედ ზრდის და აყალიბებს მას ზნეობრივ მოქალაქედ, წარმოაჩენს სარწმუნოებისა და ეკლესიის უმთავრეს დანიშნულებას. ამ საქმეში კი დიდი როლი ეკისრება თეოლოგიის კათედრას, რომელსაც მისი დაარსებიდან დღემდე განაგებს ცნობილი საეკლესიო მოღვაწე და მეცნიერი, ჭეშმარიტი პატრიოტი და მამულიშვილი, პროფესორი ანანია ჯაფარიძე.

კათედრის მთელი შემადგენლობა მოწოდებულია იტვირთოს რელიგიის უმნიშვნელოვანესი მიზანი: საუკუნო ცხოვრების მოპოვება, ღვთაებასთან სულის საუკუნო ერთობა, ახალგაზრდობას ასწავლოს სიმართლის თქმა, უთხრას ის, რომ ადამიანი „სიტყვიერი არსებაა“ და ყოველი ტყუილი, ყოველი ცრუ და პირფერული სიტყვა ჰაერში კი არ ქრება უკვალოდ, არამედ უხილავ საცავში - ბოროტების საშინელ სამეფოში - ინახება.

სიტყვის მეშვეობით ადამიანს შეუძლია თავისი გონება მიწიდან ზეცისკენ აამაღლოს, მაგრამ სიტყვის მეშვეობითაც შეუძლია ემსახუროს დემონსაც. მითუმეტეს, როდესაც ჩვენი ცხოვრება მოიცვა სიცრუემ და პირმოთნეობამ, ის ჩვეულებრივად იქცა. ადამიანი მიეჩვია ნიღბის ტარებას და მასში სიცრუის და ორპირობის ცოდვამ დაისადგურა.

ადამიანმა უკლო ფიქრს და უმატა გამუდმებით ლაპარაკს. დავიწყებას მიეცა ძველი ბერძნული სამყაროსთვის საკმაოდ ნაცადი ფენომენის - დუმილის სწავლა.

გასახარია, რომ კათედრის სულიერი მოძღვრებანი სტუდენტი ახალგაზრდობის მოწონებას იმსახურებს, აყალიბებს მათ ზნეობრივ მოქალაქეებად, თავიანთი სამშობლოს პატრიოტებად.

ამ ახალგაზრდებს გაცნობიერებული აქვთ, რომ ყოველ ცივილიზებულ ერს აქვს მესიანისტური იდეა, რომელიც ეფუძნება რწმენას საკუთარი ერის ფუნქციაზე, ერის მნიშვნელობაზე ზოგადსაკაცობრიო სივრცეში.

მესიანისტური იდეა არ არსებობს ღვთის რწმენის გარეშე. საქართველოში ამ იდეის განვრცობა დაკავშირებულია ღვთიურ, რელიგიურ ქრისტიანულ პრინციპებთან. ქართულ იდეოლოგიაში ჩნდება ქრისტეს კვართის, წმინდა ჯვრის ნაწილების (ლურსმნები) ღვთისმშობლის წილხვდომობის, ბაგრატიონების ქრისტესთან ნათესაობის თეორიები.

სხვათა შორის საქართველოში მესიანიზმის თეორიული ასპექტი პრაქტიკულად ხორციელდებოდა. არსებობდა დიდი კავკასიური სახელმწიფოებრივი თანამეგობრობა - მონათესავე ხალხთა კავშირი, მშვიდობიანი ცხოვრების პერსპექტივა.

მესიანისტურმა იდეამ საქართველოს გადარჩენის მისია იტვირთა. ოპტიმიზმით განაგრძობდა ეროვნულ ბრძოლას, დიდი შემართებით იცავდა ეროვნულობასა და სარწმუნოებას, ამიტომ სრულიად გასაზიარებელია მოსაზრება, რომ მართლმადიდებლობა გახდა ქართველობა და ქართველობა მართლმადიდებლობა.

საქართველოს მესიანისტური იდეა ბიბლიას ეყრდნობა, გამაგრებულია ენათმეცნიერული და ანთროპოლოგიური მონაცემებით და მას სხვა ერის წარმომადგენლებიც იზირებენ.

სამართლიანად შენიშნავდა აკაკი ბაქრაძე: მიზნის მისაღწევად საჭიროა საკუთარი მესიანისტური იდეა და ბრძოლა მის განსახორციელებლად.

დღეს თეოლოგიის კათედრის უეჭველი დამსახურებაა ის, რომ ტექნიკური უნივერსიტეტის პროფესორ-მასწავლებლობა და სტუდენტობა ოცნებობს საქართველოს ეკლესიის საჭეთმპყრობელის, დიდი ეკლესიის მოღვაწის უნეტარესისა და უწმინდესის ილია II-ის სიტყვებს:

“როგორი იქნება ჩვენი ხვალინდელი დღე დამოკიდებულია იმაზე, თუ ჩვენ როგორ არჩევანს გავაკეთებთ დღეს, მივიღებთ ბოროტების მიერ შემოთავაზებულ მოჩვენებით სიყვარულს და ცრუ ღირებულებებს, თუ ცოდვასა და სიკვდილზე გამარჯვებული ღმერთის მხარეზე დავდგებით“.

პროფ. ანზორ შავგულიძე, საარჩევნო კომისიის თავმჯდომარე

... მამული და ეროვნება მიაშვილა სამღვდელოებამ რჯულს, რჯული, მამულსა და ეროვნებას და ეგრეთ მოძღვრებულმა ერმა ეს სამება წაიმძღვარა წინ...

ილია მართლის ეს სიტყვები, როგორც სწორუპოვარი ოქროს გასაღები ქართული ცნობიერებისა, ამშვენებს მთავარეპისკოპოს ანანია ჯაფარიძის ოთხტომეულს, რომელიც საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ისტორიას ეძღვნება.

დიდი ილია იშველიებს ერთი ბრძენის გამონათქვამს და ბრძანებს, „ზოგი საგანია, რომ თუ არ დაინახე, ვერ ირწმუნებ, და ზოგი კი იმისთანა, თუ არ ირწმუნე, ვერ დაინახავ.“ ბუნება არისო ამისთანა ადამიანისა, - აგრძელებს ილია და ასკვნის, რომ ჩვენი სულთა სწრაფვა ერთსაც ეტანება და მეორესაც და ნება უნებლიეთ ამ ორს სამფლობელოში დადისო მოუსვენრად. ამ ორი სამფლობელოს შემაერთებელია სიბრძნე, რომელიც სხვა არა არის რა, გარდა მეცნიერებისა და სარწმუნოების ერთმანეთში მორიგება, ერთმანეთის შეუბღალავად და დაუმონებლად. მეუფე ანანიას მთელი სამეცნიერო შემოქმედება და მათ შორის ზემოაღნიშნული კლასიკური ოთხტომეული, რომელშიაც დაცულია ილია მართლის პრინციპები და სადაც არც სარწმუნოებაა განწირული მეცნიერებისათვის და არც მეცნიერება სარწმუნოებისათვის. ამგვარი სიბრძნის მფლობელი კი სწორედ ის პიროვნება შეიძლება ყოფილიყო, რომელიც ერთდროულად არის ღვთისმეტყველიც და ბუნებისმეტყველიც. ღვთისმეტყველების და ბუნებისმეტყველების განუყრელად შეერთების იდეამ შთააგონა მეუფე ანანიას საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში თეოლოგიის კათედრის ჩამოყალიბება და წმინდა გიორგის სახელობის პატარა ეკლესიისათვის ფუძის გასკვნა, რაც მან განახორციელა უწმინდესისა და უნეტარესის, საქართველოს პატრიარქის ილია II-ის კურთხევით და საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის მაშინდელი მესვეურების მხარდაჭერით.

ამ ამბებიდან ხუთი წლისთავზე დაბეჯითებით შეიძლება ითქვას, რომ საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის ადმინისტრაციული შენობის მეორე სართულმა სახე იცვალა: სიმშვიდემ დაისადგურა აქ და ყოველ ღვთისმოსავს ხატებთან კრძალვით მიახლების შესაძლებლობა მისცა. ხუთი წელია ამ ადგილზე ჩერდება შენობაში შემოსული ყოველი მეტყველი სულიერი და პირჯვრისწერით ღმერთს შეღაღადებს თავისი ქვეყნის მშვიდობას, ბედნიერებას, გაბრწყინებას.

რაც შეეხება თვით თეოლოგიის კათედრას, მისი მსახურნი უკვე ხუთი წელია სიკეთით მოძღვრავენ ჩვენს სტუდენტებს, მეცნიერებს, პედაგოგებს; მეცნიერების ამ ტაძარში შემოსულ ყველა პიროვნებას უმაღლებენ სულიერებას, უღვივებენ ღმრთისადმი მოკრძალებას, სიყვარულისა და მეგობრობის გრძნობას, წინსვლისა და გამარჯვებებისაკენ სწრაფვის ჟინს. და ყოველივე ეს ხდება მაშინ, როცა ჩვენი ქვეყანა განვითარების ახალ გზაზეა დამდგარი და მტკივნეული პროცესების ნაკადს ბოლო არ უჩანს. საქმეში უკეთ ჩახედვის მიზნით, მოდით, ყური მივუგდოთ საქართველოს სულიერ მამას, უწმინდესსა და უნეტარესს, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს ილია მეორეს: „ტელევიზიის, მობილური კავშირგაბმულობის, კომპიუტერისა და ინტერნეტის განვითარებამ მანძილი და დრო მკვეთრად შეამცირა. ეკონომიკა თანდათან კარგავს მხოლოდ ეროვნულ, სახელმწიფოებრივ მნიშვნელობას და იქმნება ტრანსნაციონალური კომპანიები, რომელთაც, ძირითადად, საკუთარი მიზნები ამოძრავებთ და არა სახელმწიფო ინტერესები. მიმდინარეობს კულტურათა ასიმილაციის პროცესიც. ეს ყველაფერი მრავალსახოვანი გლობალიზაციის გამოვლინებაა.

ასეთ ვითარებაში ჩვენი ხალხი ახალი პრობლემის წინაშე დადგა. ეს არის დროის გამოწვევა. კონკრეტული ძალა არ ჩანს, მაგრამ ცრუთავისუფლებაზე დაყრდნობით, მასმედიის საშუალებებით (სერიალებით, მდარე ტელეპროდუქციით) ხდება ზემოქმედება ჩვენი საზოგადოების, განსაკუთრებით კი მომავალი თაობის, ცნობიერებაზე, რათა მათში დაინერგოს არაეროვნული, არაქრისტიანული მსოფლმხედველობა, რაც შედეგად გამოიწვევს ჩვენი ეთნოფსიქიკის შეცვლას და ერთიანი ქართველი ერის დაშლასა და გადაგვარებას. უნდა გავაცნობიეროთ, რომ შეტევა ხორციელდება თითოეული ადამიანის აზროვნებაზე, ამიტომაცაა ყოველი ჩვენგანის გული და გონება ამ ბრძოლის ასპარეზი. ესა თუ ის პიროვნება ან რჩება ქართველად, ან, თავისი შინაგანი სისუსტისა და მიმბაძველობის გამო, იცვლის ღირებულებათა სისტემას.

ეს ისეთივე მნიშვნელობის ომია, როგორიც ჩვენს მამა-პაპათ გამოუვლიათ.

მოგმართავთ ყველას, განსაკუთრებით, ახალგაზრდებს: შეინარჩუნეთ ჩვენი თვითმყოფადობა, ჩვენი ტრადიციული ქრისტიანული ცხოვრების წესი. გახსოვდეთ, მთავარი ბრძოლა ბოროტთან მოგებულია. უფალი ბრძანებს: „ნუ გეშინინ, რამეთუ მე მიძლევიეს სოფელსა“ (ინ. 16, 33). მაშ, იბრძოლეთ ჩვენი გმირი წინაპრების მსგავსად, რათა საკუთარ თავში და თქვენ გარშემო დაიცვათ თქვენი წილი საქართველო. დღეს ეს ომია თქვენი დიდგორი, თქვენი ბასიანი.

უნდა იცოდეთ, რომ ქართული იდეა ორ უმთავრეს სვეტს ეყრდნობა. ესაა სულიერი ღირებულებები (რაც გულისხმობს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებას და მის წესჩვეულებებს) და ეროვნულ-კულტურული ფასეულობები, რითაც ასე მდიდარია ჩვენი ქვეყანა.

ქართულმა იდეამ რომ ხორცი შეისხას და განვითარდეს, საჭიროა გაერთიანდეს სახელმწიფოს, საზოგადოებისა და ეკლესიის ძალისხმევა.

ნება მომეცით, ჩემი ეს მცირე გამოსვლა ლოცვით დავასრულო:

“უფალო, შემიწყალენ ჩვენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩვენ ფრიად და ნუცა მოიხსენიებ უსჯულოებათა ჩვენთა, არამედ მოიხილე ჩვენზედა წყალობით, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩვენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩვენი და ჩვენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელითა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩვენზედა და შეგვიწყალენ ჩვენ“.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ!

დალოცვილი და გახარებული იყავით თქვენ და სრულიად საქართველო.

ჩვენთან არს ღმერთი!

თეიმურაზ დუნდუა, სტუდენტური კავშირის პრეზიდენტი:

თქვენო უწმიდესობავ!

თქვენო მაღალყოვლადსამღვდელოებავ, მეუფეო ანანია!

ბატონო რექტორო!

ქრისტესმიერნო, საყვარელო დანო და ძმანო - ძვირფასო სტუმრებო, ძვირფასო სტუდენტებო!

მაქვს პატივი მოგესალმოთ ამ სადღესასწაულო შეხვედრაზე და ჩემი ხმა შევუერთო საერთო საზეიმო ვითარებას. ჩემი სიტყვა კი იმ ფიცისშემცველი დაპირებით დავიწყო, რომ საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სტუდენტური კავშირი და სრულიად სტუდენტობა მუდამ იქნებიან საქართველოს სამოციქულო ეკლესიასთან და ძალასა და ენერგიას არ დაიშურებენ სტუ-ს თეოლოგიის კათედრის მხარდაჭერისათვის, მუხლჩაუხრელად იმოღვაწებენ ჩვენი ენის, მამულისა და სარწმუნოების შესანარჩუნებლად და სადიდებლად.

ჩვენმა სტუდენტურმა კავშირმა დღიდან დაარსებისა არაერთი საეროვნო საქმე ითავა და არაერთ მამულიშვილურ საქმეში მიიღო მონაწილეობა.

2001 წლიდან დღემდე სტუ-ს თეოლოგიის კათედრისა და მისი ხელმძღვანელის მეუფე ანანიას ლოცვა-კურთხევითა და სტუდენტური კავშირის ინიციატივით სტუდენტური რაზმები სისტემატურად მონაწილეობენ საქართველოს ეპარქიებში ქართული ხუროთმოძღვრული ძეგლებისა თუ სხვა სახის აღდგენით სამუშაოებზე. დღემდე ასეთ სამუშაოებში 1000-ზე მეტმა სტუდენტმა მიიღო მონაწილეობა.

2004 წელს, მისი უწმინდესობის კურთხევით, ვმონაწილეობდით სამების საკათედრო ტაძრის გახსნის მოსამზადებელ სამუშაოებში, მშენებლებს სხვადასხვა სამუშაოთა დასრულებაში ვეხმარებოდით.

დამსწრეთაგან ბევრს ახსოვს 2003 წელს ვატიკანთან სახელმწიფოს მხრიდან ხელშეკრულების ხალხისაგან მალულად გაფორმების მცდელობის ფაქტი. სტუ-ს სტუდენტები, მთელი თბილისის ახალგაზრდობასთან ერთად, წინ აღვუდექით ამ ფაქტს და ხელშეკრულება არ დაიდო. უფლის წყალობით სტუ-ს სტუდენტებს ქართველ ხალხთან ერთად გაუმარჯვდა. სტუ-ს სტუდენტური კავშირი ჩვენი ქვეყნის საბედისწერო ვითარებებში ყოველთვის იდგა, დგას და იდგება საქართველოს, ქართველი ხალხის, მისი მაღალი სულიერების - მართლმადიდებლობის ინტერესთა სადარაჯოზე, როგორც მისი ერთგული და საიმედო ლაშქარი (მოყმენი).

ჩვენი სარწმუნოებისადმი - მართლმადიდებლობისადმი დიდი ერთგულების გამოვლენად უნდა აღვიქვათ ის ფაქტიც, რომ სტუდენტები ყოველთვის აქტიურად მონაწილეობენ სტუდენტური სამეცნიერო კონფერენციების თეოლოგიის სექციის მუშაობაში. ასე, მაგალითად, 5 წლის მანძილზე 150 სტუდენტმა წაიკითხა სამეცნიერო მოხსენებები. ამაზე მეტყველებს ისიც, რომ სტუდენტტური კავშირი თეოლოგიის კათედრის მიერ ჩატარებული ყველა ღონისძიების თანამოაზრე და თანამოთავეა.

დიდება უფალს მადლისათვის, დიდება უწმიდესსა და უნეტარესს, სრულიად საქათველოს კათოლიკოს–პატრიარქს კურთხევისათვის, მადლობა რექტორს, მეუფე ანანიას იმისათვის, რომ ჩვენს უნივერსიტეტში არსებობს ჩვენი დროის უდიდესი მონაპოვარი სტუ-ს თეოლოგიის კათედრა.

თქვენო უწმინდესობავ, უმორჩილესად გთხოვთ, დაგვლოცოთ და ლოცვა-კურთხევა არ მოგვაკლოთ, რათა უფლის ნათელი გვიძღოდეს ჩვენს რთულსა და საპასუხიგებლო ცხოვრების გზაზე.

ძვირფასო სტუდენტებო, ქალბატონებო და ბატონებო, ვთხოვ მაღალ ღმერთს, რომ იხაროთ ორთავ სოფელსა შინა.

პროფ. რაფიელ ჩიქოვანი, მეცნიერების ისტორიის საქართველოს საზოგადოების პრეზიდენტი:

თქვენო უწმიდესო და უნეტარესო, სრულიად საქართველოს პატრიარქო ილია II, ბატონო რექტორო, მიტროპოლიტო ანანია, პატივცემულო საზოგადოება!

ნება მომეცით მეცნიერების ისტორიის საქართველოს საზოგადოების სახელით გულითადად მივულოცო საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის თეოლოგიის კათედრას დაარსების 5 წლისთავი.

თეოლოგიის კათედრის 5 - წლიანი განვითარების ისტორიამ ნათლად აჩვენა ამ კათედრის მოღვაწეობის არაჩვეულებრივი ეფექტურობა და დაადასტურა მისი გახსნის აუცილებლობა და დროულობა. სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმიდესისა და უნეტარესის ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით შექნილი კათედრის მოღვაწეობამ უდიდესი როლი ითამაშა საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის (და არა მარტო ტექნიკური უნივერსიტეტის) თანამშრომელთა და სტუდენტთა სულიერ აღზრდაში, რაც დღეს პირველხარისხოვანი საკითხია ეროვნული თვითმყოფადობის შენარჩუნების საქმეში. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი დღევანდელი საქართველოსათვის არის ახალგაზრდების, მომავალი მეცნიერების, პროფესიონალი ინჟინრების ეროვნული ფენომენის მატარებელ მოქალაქეებად ჩამოყალიბება, სტუდენტების მიერ თანამედროვე ცხოვრებაში არსებული მრავალი ცდუნებისა და მანკიერი მიდრეკილების დაძლევა, მათი ჭეშმარიტ ქრისტიანებად აღზრდა. ამ რთულ და უაღრესად მაღალ მისიას სტუ-ს თეოლოგიის კათედრა უდავოდ წარმატებით ასრულებს. ამიტომაა, რომ კათედრის მოღვაწეობამ ფართო რეზონანსი ჰპოვა ქართულ საზოგადოებაში.

უდიდესი მნიშვნელობა აქვს კათედრის შექმნას უშუალოდ უმაღლესი განათლების წიაღში – უნივერსიტეტში, რადგან, ასე ვთქვათ, ერთ ბუდეში ერისა და ბერის ერთად მოღვაწეობას მივყავართ გასარწმუნოებული მეცნიერებისაკენ (ილია ჭავჭავაძის მიერ გამოთქმული ტერმინი რომ გამოვიყენოთ).

მეტად საინტერესო და ეფექტურია საქართველოს საპატრიარქოსთან არსებული ქართული ენისა და კულტურის სამეცნიერო საბჭოს მოღვაწეობა, რომელსაც ხელმძღვანელობს მიტროპოლიტი, თეოლოგიის კათედრის გამგე, პროფესორი ანანია ჯაფარიძე, ცნობილი მეცნიერი.

აღვნიშნავ, რომ კათედრის წარმატებები ბევრად განაპირობა მის გამგედ მეუფე ანანიას არჩევამ. მინდა გავიხსენო სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმიდესისა და უნეტარესის ილია II-ის მიერ კათედრის გახსნასთან დაკავშირებით ტექნიკური უნივერსიტეტის დიდ საბჭოზე წარმოთქმული სიტყვები: „მეუფე ანანია წმინდა სინოდში თავისი ერუდიციით და ღრმა აზროვნებით გამოირჩევა და მინდა ვთქვა, რომ ეს ძალიან კარგი არჩევანია“. უკეთესად ვერ იტყვი.

მეუფე ანანია დაუღალავად, უდიდესი ენერგიით და ეფექტურად მოღვაწეობს იმ დიდი მისიის შესრულებისათვის, რაც კათედრას აკისრია. მეუფესთან თანამშრომლობა მეტად სასიამოვნო, სასარგებლო და ყურადსაღებია.

მეცნიერების ისტორიის საქართველოს საზოგადოება ამაყობს იმით, რომ მეუფე ანანიასა და მის კათედრასთან მუდმივი თანამშრომლობა აქვს. სწორედ მისი მხარდაჭერით მრავალ სასიკეთო ღონისძიებებში ვმონაწილეობთ. ამის საილუსტრაციოდ „მეცნიერების და რელიგიის“ შესახებ კონფერენციების მომზადებასა და ჩატარებაში საერთო თანამშრომლობა გამოდგებოდა. ჩვენი საზოგადოება მუდამ გვერდში ედგება თეოლოგიის კათედრას.

კიდევ ერთხელ ვულოცავთ კათედრას ამ სახელოვან იუბილეს და ვუსურვებთ დიდ წარმატებას მის კეთილშობილურ მოღვაწეობაში ერის სასარგებლოდ, მეუფე ანანიას კი ხანგრძლივ სიცოცხლეს და დიდ შემოქმედებით წარმატებებს.

თეიმურაზ გვანცელაძე, ივ. ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი სრული პროფესორი:

თქვენო უწმიდესობავ, მეუფეო, ღირსნო მამანო, პატივცემულო სასაზოგადოებავ!

ნება მიბოძეთ, მოგესალმოთ ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის კავკასიოლოგიის მიმართულების პროფესურისა და სტუდენტობის სახელით, მოგილოცოთ ტექნიკური უნივერსიტეტის თეოლოგიის კათედრის დაარსების 5 წლისთავი. დღეს შესანიშნავი დღეა არა მარტო ამ კათედრისა და ამ უნივერსიტეტისათვის, არამედ სრულიად საქართველოსთვისაც, ვინაიდან ეს კათედრა საღვთო საქმეს აკეთებს და ღვთის გზაზე მიუძღვის სრულიად საქართველოს ყველა კუთხიდან ცოდნის მისაღებად შემოკრებილ ჭაბუკობას.

ამ მშვენიერ დღეს შურის შესახებ საუბარი უხერხული ჩანს, მაგრამ მე მაინც მინდა გამოვტყდე, რომ მშურს ტექნიკური უნივერსიტეტის თანამშრომლებისა და სტუდენტობისა იმის გამო, რომ ჩვენ, საქართველოს დედაუნივერსიტეტის თანამშრომლებსა და სტუდენტებს, არა გვაქვს ასეთი კათედრა; გვშურს ისიც, რომ არა გვაქვს საშუალება, ყოველდღიური ურთიერთობა გვქონდეს ისეთ გამორჩეულ თეოლოგთან და ისტორიკოსთან, როგორიც ბრძანდება მეუფე ანანია, კაცი, რომელიც დაუღალავად იღწვის ღვთისაკენ სავალ გზაზეც და მეცნიერებაშიც.

თქვენო უწმიდესობავ, მინდა მადლობა მოგახსენოთ იმის გამო, რომ თქვენი ლოცვა-კურთხევით საპატრიარქოში შეიქმნა ქართული ენისა და კულტურის სამეცნიერო საბჭო მეუფე ანანიას ხელმძღვანელობით. ეს საბჭო უკვე მრავალი სასიკეთო საქმეს აკეთებს: ოპერატიულად ეხმიანება ერისა და ქვეყნის, ჩვენი დედაენისა და კულტურის არსებობისათვის საჭირბოროტო საკითხებს, აწყობს დისკუსიებს, სამეცნიერო სესიებს, საბჭოს წევრები ვუძღვებით გადაცემებს საპატრიარქოს რადიოში და ა.შ. იუბილარი კათედრისა და ხსენებული სამეცნიერო საბჭოსათვის გზის გამკვალავია თქვენი უწმიდესობის შარშანდელი საშობაო ეპისტოლე, რომელშიც თქვენ აღნიშნავდით, რომ ქართულ ისტორიოგრაფიასა და ენათმეცნიერებაში ბლომად დაგროვდა საბჭოური იმპერიული იდეოლოგიის მიერ ძალდატანებით დანერგილი თვალსაზრისები, რომლებიც ანგრევენ ქართველი ერისა და სრულიად საქართველოს ერთიანობას. ერთ-ერთი ასეთი ფსევდოთეორიაა შეხედულება იმის შესახებ, თითქოს ქართველები ლაპარაკობენ არა ერთადერთ, არამედ სამ ან ოთხ „ენაზე“, რაც არ ემყარება მტკიცე მეცნიერულ არგუმენტებს. იუბილარი კათედრაც და საპატრიარქოსთან არსებული ქართული ენისა და კულტურის სამეცნიერო საბჭოც აქტიურად მუშაობენ საიმისოდ, რათა საბოლოოდ უკუგდებულ იქნეს დამღუპველი, იმპერიის მიერ შემოგდებული ფსევდოთეორია და აღდგეს მრავალსაუკუნოვანი შეხედულება, რომელიც გულისხმობს იმას, რომ არსებობს არა სამი, ან ოთხი, არამედ ერთადერთი ქართველური ენა. ამ მხრივ აღსანიშნავია მეუფე ანანია ჯაფარიძის მრავალი საპოლემიკო ნაშრომი, პროფ. ტ. ფუტკარაძის მონოგრაფია „ქართველები“ და სხვანი, რომლებშიც წარმოდგენილია მეცნიერულად გამართული შეხედულებანი ამ საკითხის შესახებ.

თქვენო უწმიდესობავ, თქვენმა შარშანდელმა საშობაო ეპისტოლემ ხელი შემიწყო დამეწერა წიგნი იმის შესახებ, თუ რამდენი დედაენა გვაქვს ქართველებს. ნება მიბოძეთ, მოწიწებით გადმოგცეთ იგი და ლოცვა-კურთხევა გამოგთხოვოთ.

ივანე გორგიძე, საქართველოს საინჟინრო აკადემიის აკადემიკოს – მდივანი:

თქვენო უწმიდესობავ! პატივცემულო საზოგადოებავ!

5 წლის წინ უწმიდესის ლოცვა-კურთხევით დაარსდა თეოლოგიის კათედრა. კათედრის ხელმძღვანელობა დაევალა გამოჩენილ მეცნიერს, საზოგადო მოღვაწეს, მიტროპოლიტ ანანია ჯაფარიძეს, ჩვენი უნივერსიტეტის კუსდამთავრებულს, რითაც ჩვენ ვამაყობთ.

კათედრამ განვლილ პერიოდში მოიპოვა დიდი ავტორიტეტი, როგორც ჩვენს ქვეყანაში ისე მის ფარგლებს გარეთ. 30 ათასზე მეტი სტუდენტი კათედრის თანამშრომლებმა აზიარეს ღვთისმეტყველების საფუძვლებს.

მისი უწმიდესობის ლოცვა-კურთხევით 2 წლის წინათ შეიქმნა ქართული ენისა და კულტურის საბჭო, რომელსაც ხელმძღვანელობს მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე. ეს ორი სტრუქტურა იქცა ერთიან სულიერ, ეროვნულ სამეცნიერო-სასწავლო ცენტრად ჩვენი ქვეყნის სადიდებლად.

ვუსურვებთ უწმიდესსა და უნეტარესს ილია II-ს, მიტროპოლიტ ანანია ჯაფარიძეს, კათედრის და საბჭოს წევრებს, მთელ საზოგადოებას დაუცხრომელ სვლას უფლისაკენ, ახალ სამეცნიერო წარმატებებს ჩვენი ქვეყნის საკეთილდღეოდ.

ნუგზარ ვანიშვილი, სტუდენტთა და ასპირანტთა სამეცნიერო განყოფილების უფროსი:

რაც არ მომხდარა ის არ მოხდება და რაც მომხდარა ისევ მოხდება.

... გაივლის წლები, საუკუნეები, ათასწლეულები და სანამ მოაზროვნე კაცობრიობა იარსებებს მანამდე იარსებებს ზეციური დედოფლის წილხვედრი საქართველო და მაცხოვრის სწავლებების მიმდევარი მართლმადიდებელი ქართველი ერი.

... საბედნიეროდ და სასიხარულოდ მოხდება იბერიის გაბრწყინება და ქართველთა 15-20 მილიონამდე გამრავლება.

... საუბედუროდ და სამწუხაროდ იქნება წინააღმდეგობები, ბრძოლები, გამოცდები. მსგავსად წართმეული ტაო-კლარჯეთისა, ლაზეთისა, საინგილოსი, ლორეს ოლქისა, შეეცდებიან მიიტაცონ მადლიანი ქართული მიწები, მსგავსად საუკუნეების მანძილზე ქართველთა გათათრებისა, გასომხებისა, გაფრანგებისა, გააფხაზებისა, გალეკებისა, გაოსებისა, გაბერძნებისა და ა.შ. ჩვენი მრავალი მოყვასის მსგავსად გამუსულმანება-გაკათოლიკება-გაგრიგორიანებისა იქნება მცდელობები ჩვენი მართლმორწმუნე ხალხის არასწორი, მზაკვრული, ახლადგამომცხვარი ე.წ. რელიგიური სწავლებებისა.

ძველი ლათინები ამბობდნენ, რომ არსებობს სამი უბედურება: ავადმყოფობა, უნაყოფობა და მეზობელი.

ავადმყოფობას მორალურსა და ფიზიკურს ლოცვა, ჯანსაღი ცხოვრების წესი და შრომა დაგვაძლევინებს; უნაყოფობას შემოქმედებითსა და გამრავლების სფეროში ქრისტესადმი რწმენა და სამშობლოს უსაზღვრო სიყვარული დაგვამარცხებინებს. მეზობელ ერთა მზაკვრობასა და მცდელობებს ჩვენი მიწების, სიწმიდეებისა და მრევლის მიტაცებისა – ერთიანობა, კულტურა, ტრადიცია, მშობლიური ენა და ჩვენი წმინდა სარწმუნოება გააუვნებელყოფს.

... ვგონებ გავკადნიერდით და თითქოს ჩვენეულ ნააზრევს გადმოგცემდეთ, ისე ვყვები დიდი ილია მართლის თეზისებს, ქართველი ერის სულიერი მამის, პატრიარქის ილია II ეპისტოლეების ამონარიდებსა და მისი მაღალყოვლადუსამღვდელოესობისა მიტროპოლიტ ანანიას შეხედულებებს გლობალიზაციის საშიშროებაზე. დიდი ილია ჭავჭავაძე განიცდიდა 10-10 აგრონომისა და ინჟინრის არყოფნას იმჟამინდელ საქართველოში. ჩვენ კი განვიცდით, რომ ამ ათასწლეულის მიჯნაზე - მსოფლიო გლობალიზაციისა და კატაკლიზმების დროს, მხოლოდ თითოოროლა სახელმწიფო ორგანიზაცია, საზოგადოებრივი ჯგუფი და კათედრა დგას ხმალამოღებული სიტყვით, კალმითა და წმინდა ზიარებით შეიარაღებული ყოველივე საშიშის წინააღმდეგ.

უთუოდ ყველაფერი კარგად იქნება, რადგან მაცხოვარი უსაზღვროდ კეთილმოწყალეა, ქართველი ერი საღადმოაზროვნე და ერთადმლოცველია.

ზეცაში გვყავს დიდი ილია მართალი, სამაგიდო წიგნად კი მისი ტომები.

საქართველოს საპატრიარქო ტახტზე ზის ჩვენი დროის გმირი, სულიწმიდის მადლით მოსილი უწმიდესი და უნეტარესი ილია II.

ხოლო ქართულ სამოციქულო ეკლესიაში, მანგლისისა და წალკის ეპარქიაში, სასულიერო აკადემია-სემინარიაში, საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში და სრულიად ქართველ ერში და სრულიად საქართველოში მოღვაწეობს 21-ე საუკუნის ლეონტი მროველი - მისი მაღალყოვლადუსამღვდელოესობა მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე).

პროფ. შალვა ნაჭყებია, ელექტროსადგურების, ქსელებისა და სისტემების კათედრის გამგე, საინჟინრო აკადემიის ნამდვილი წევრი:

თქვენო უწმიდესობავ და უნეტარესობავ!

თქვენო მაღალყოვლადუსამღვდელოესო მეუფეო! ბატონო რექტორო!

პატივცემულო საზოგადოებავ, ქალბატონებო და ბატონებო, ძვირფასო სტუდენტებო!

ჩვენთვის უდიდესი პატივია საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში სულიერებისა და რწმენის დიდი კერის - თეოლოგიის კათედრის დაფუძნების ხუთი წლისთავის აღნიშვნის საიუბილეო დღეს ქვეყნის მართლმადიდებლური ეკლესიის საჭეთმპყრობლის, მისი უწმიდესობისა და უნეტარესობის, საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის მობრძანება, რამეთუ ჩვენი უნივერსიტეტის 85-წლიანი ისტორიის ეს ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მოვლენა ქართველი ერის სულიერი მამის, მისი უწმიდესობისა და უნეტარესობის სახელთანაა დაკავშირებული.

ხუთი წელი არცთუ ისე დიდი დროა, მაგრამ ამ მოკლე ხანში თეოლოგიის კათედრა საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიის ერთ-ერთი უთვალსაჩინოესი მოღვაწის, გამოჩენილი მეცნიერისა და მკვლევარის, მაღალყოვლადუსამღვდელოესი მიტროპოლიტის, პროფესორ ანანია ჯაფარიძის წინამძღოლობით ეროვნული სულიერი კულტურის გათავისებისა და ეროვნული ფენომენის მატარებელ მოქალაქედ ახალგაზრდობის აღზრდის ჭეშმარიტ კერად იქცა. ამ ხნის მანძილზე ათეულათასობით სტუდენტი ეზიარა ღვთისმეტყველების საფუძვლებს, დაეუფლა საქართველოს ეკლესიის ისტორიას, გაუძლიერდა მართლმადიდებლური რწმენა და ეროვნულობა, გაიდო ხიდი მეცნიერებასა და რწმენას შორის.

ჩვენი ქვეყნის დამოუკიდებლობის აღდგენასთან ერთად „მაღალთა შინა ღმერთმა ინება“ საინჟინრო აზროვნებისა და ცოდნის ამ დიდ ტაძარში თეოლოგიის კათედრის დაფუძნება. მისი მოღვაწეობის ხუთწლიანმა პერიოდმა ნათლად დაადასტურა ამ ისტორიული მონაპოვრის განსაკუთრებული საჭიროება და მძლავრი საფუძველი ჩაუყარა უდიდესი ეროვნული და საშვილიშვილო მისიის ღირსეულად გაგრძელების საქმეს.

თავს მდაბლად ვხრით თეოლოგიის კათედრის მთელი შემადგენლობის წინაშე და ვუსურვებთ წინსვლასა და კეთილდღეობას აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გურამ ჩიმაკაძე, საქართველოს საინჟინრო აკადემიის საპატიო აკადემიკოსი:

თეოლოგიის კათედრა – ახალგაზრდობის სულიერი აღზრდის კერა

არც ისე ღრმა წარსულშია ის დრო (რაღაც სამი ათეული წლის წინ), როცა საქართველო სახელმწიფოებრივად და რელიგიურად (განსაკუთრებით სულიერად, რთულ მდგომარეობაში იმყოფებოდა. ღმერთმა არ გაგვწირა, მისი განგებით და წყალობით ქართველ ერს მოგვივლინა უწმიდესი და უნეტარესი ილია II - ერის სულიერი მამა, ქართული მართლმადიდებელი ეკლესიის საჭეთმპყრობელი. ღვთისა და ერის დიდი სიყვარულით აღვსილმა შესძლო რწმენადაკარგული ქართველებისათვის სიყვარულის, თავისუფლების და ჭეშმარიტი რწმენის აღდგენა, ერის სულიერი გამოფხიზლება, ეკლესია-მონასტრების გაძლიერება, მიტოვებულგავერანებულთა აღორძინება და ახალთა აღმშენებლობა, მრავალი სასწავლებლის (აკადემია, სემინარიები, სკოლები, სხვა საგან-მანათლებლო სამეცნიერო დაწესებულებები) დაარსება. დაფუძნდა პატრიარქის საქველმოქმედო ფონდი, რომლის შემწეობითაც მრავალი ეროვნული პროექტი ხორციელდება. საქართველოს ავტოკეფალიურმა მართლმადიდებელმა ეკლესიამ საერთაშორისო აღიარება და ავტორიტეტი მოიპოვა.

ერის სულიერმა მამამ ილია II-მ ქვეყანაში შექმნილი დღევანდელი რთული მდგომარეობიდან გამოსვლის, ასევე გაჩაღებული მსოფლიო გლობალიზაციის პირობებში ერის გადასარჩენად ჭეშმარიტი რწმენით აღზრდის აუცილებლობა დასახა.

დღევანდელი საზეიმო შეკრება მიძღვნილია უწმიდესისა და უნეტარესი კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევით საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში მომავალი ახალგაზრდა ტექნიკური ინტელიგენციის სულიერი და ინტელექტუალური აღზრდის ქრისტიანული კერის - თეოლოგიის კათედრის დაფუძნებისადმი. კათალიკოს-პატრიარქმა დააკმაყოფილა უნივერსიტეტის სამეცნიერო საბჭოს თხოვნა - კათედრის გამგედ არჩეულიყო საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის 1974 წელს კურსდამთავრებული, დღეისათვის საქართველოში მართლმადიდებელი ეკლესიის ცნობილი მოღვაწე და მეცნიერი, მანგლისისა და წალკის ეპარქიის მიტროპოლიტი, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდის წევრი, მრავალი სამეცნიერო ორგანიზაციის წევრი (საქართველოს საინჟინრო აკადემიის საპატიო აკადემიკოსი, რუსეთის ფედერაციის საბუნებისმეტყველო აკადემიის აკადემიკოსი და სხვ.) ანანია ჯაფარიძე.

საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ისტორია ქართული სახელმწიფოებრიობის ისტორიის არსებით ნაწილს წარმოადგენს. არ არსებობდა მრავალსაუკუნოვანი საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის სრულყოფილი ისტორია. ასეთი მნიშვნელოვანი ნაშრომის შექმნა თავს იდო მეუფე ანანიამ, რომელმაც მრავალწლიანი ტიტანური შრომის შედეგად საზოგადოებას წარმოუდგინა ფუნდამენტური მონოგრაფია „საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ისტორია’’ (გამოიცა საბეჭდ მანქანაზე ნაბეჭდი, ახალციხეში, სადაც იმ დროს მეუფე რექტორი იყო მის მიერ დაფუძნებული სასულიერო სასწავლებლის), რომელიც მიუძღვნა ეპიგრაფით: „სამშობლოს დიდ მამასა და მოძღვარს სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს ილია II-ს ვუძღვნი ამ შრომას“.

მეუფე ანანიამ თავდაუზოგავი ინტენსიური მუშაობით თანამედროვე ისტორიოგრაფიის დონის სრულყოფილი ფუნდამენტური ნაშრომი შექმნა. იგი საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ისტორიის ძირეული საკითხების მრავალ მნიშვნელოვან ორიგინალურ გამოკვლევათა ავტორია. 1998, 1999, 2003 წლებში გამოცემული ფუნდამენტური ოთხტომეული „საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ისტორია“, არა მარტო ისტორიკოსებისათვის, არამედ ყველა ქართველი მკითხველისათვის, როგორც იტყვიან, ყველა ოჯახის სამაგიდო წიგნებია.

სამშობლოს და ქართული მართლმადიდებელი ეკლესიის ერთგული მსახური მეუფე ანანია ამავე დროს მნიშვნელოვანი შრომების ავტორია ქართული ენის საკითხებზე. ისტორიის, ქართული ენისა და კულტურის მრავალი საკითხების დიდი ქომაგი და დამცველი მეუფე ანანია, 2005 წელს, საქართველოს საპატრიარქოს ქართული ენისა და კულტურის შემსწავლელი სამეცნიერო საბჭოს თავჯდომარედ აირჩიეს. დაინტერესებულ მკითხველს ნათელ წარმოდგენას მისცემს მეუფე ანანიას პოპულარული, მაგრამ ღრმა მეცნიერულ დონეზე საუბარი (მერი აშუღაშვილთან) თემაზე „ენაი შემკული და კურთხეული“ - გამოქვეყნებული მართლმადიდებლურ ჟურნალ „კარიბჭე“-ში (№7, 2006წ). მოვიყვანთ რამდენიმე ამონარიდს:

„სამეცნიერო წრეებში არსებობს შეხედულებაც, რომ ქართული ენა სრულებით დამოუკიდებელი ენაა, ე.წ. იბერიულ-კავკასიურ ენათა ჯგუფს მიეკუთვნება და არ არის ინდოევროპული“.

„ჩვენი წყაროები ნათლად ამბობენ და მეც ვეთანხმები, რომ ქართველური ენის საწყისი ქართულ სახელმწიფოებრიობასთან თანხვედრაში უნდა ვეძიოთ – ქართული სახელმწიფოს ჩამოყალიბებას მცირედ უსწრებდა ქართული ენის ჩამოყალიბება“.

„რატომღაც არ აკვირდებიან, რომ ფარნავაზის დროს ქართული ენა ესმოდა, ანუ მშობლიური იყო როგორც ეგრისელისათვის (დღევანდელ მეგრელთა წინაპრები), ისე არგვეთელისათვის (იმერლების წინაპრები), სვანეთისთვის (დღევანდელი სვანეთი ფარნავაზის სამეფოში შედიოდა). მემატიანე პირდაპირ წერს, რომ მის სახელმწიფოში არ იზრახებოდა სხვა ენა, თვინიერ ქართულისა, ანუ ფარნავაზის დროს, ქრისტეშობამდე 400-300 წლით ადრე, ქართული საერთო ენა იყო. აქედან გამომდინარე ენები, რომლებსაც ვუწოდებთ სვანურს, ლაზურს, მეგრულს, ჯერ არ იყო ჩამოყალიბებული.

მინდა მკითხველმა კარგად გაიგოს, 2000 წლის წინ საერთოქართველური ენა ჯერ კიდევ არსებობდა. 2000 წელი უზარმაზარი დროა“.

„ცნობილმა მეცნიერებმა, ბატონმა თამაზ გამყრელიძემ და გივი მაჭავარიანმა 1965 წელს ერთობლივად გამოსცეს წიგნი, სადაც წერია, რომ წელთაღრიცხვათა მიჯნაზე, ანუ I საუკუნეში, ზანქართული ენა ჯერ არ იყო დაშლილი. ეს არის მოციქულთა შემოსვლის დრო. ვიცით, უფალმა აკურთხა თავისი მოწაფეები - წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნიო. სულთმოფენისას მათ მიიღეს ბრძანება, წარმართებთან მათსავე ენაზე ექადაგათ და ასევე მიიღეს ცოდნა ამ ენებისა. როცა ისინი ჩვენთან შემოვიდნენ, უნდოდათ თუ არა, ჩვენს ენაზე მეტყველებდნენ და ეს ენა ყოფილა ზან-ქართული ანუ დაუშლელი და დაუყოფელი ქართული ენა“.

„ეს ენა ჩემი აზრით, ზანურ-ქართული იყო „ძველი ქართული ენა“, ანუ მთელი საქართველოს მოსახლეობის საეკლესიო ენა. ჩვენი წინაპრები მას უწოდებდნენ უბრალოდ ქართულ ენას, ჩვენ კი - ძველ ქართულს. ის არის ბიბლიის ენა როგორც სვანებისათვის, ისე მეგრელებისათვის, ძველი აფხაზებისთვის, ჩრდილო კავკასიის მცხოვრებლებისთვის.

ძველი ენა ნამდვილად უფრო მადლიანია. ჩვენი ძველი ქართულიც მოციქულების ენაა, ღვთისმშობლის ენაა. ამის თაობაზე საკუთარი მოსაზრება მაქვს: ძველმა ქართულმა ენამ შემოინახა ის საერთო-ქართველური ენა, რომელიც დაფიქსირებული გვაქვს 1500 წლის წინანდელ დამწერლობით წყაროებში. ვფიქრობ, ძველმა ქართულმა ენამ ფუძექართული ენის დიდი ნაწილი შემოინახა, ამ ფუძექართულზე აღმოცენდა ძველი ქართული, რომელიც, ასე ვთქვათ, ჩვენამდე დაკონსერვებული სახითაა მოტანილი, ანუ ძველი ქართული არ იყო რომელიმე დიალექტის ენა. ეს მხოლოდ ქართლელების, კახელების, ან ეგრისელების ენა კი არ იყო, არამედ მათი საერთო წინაპრებისა. ამას იმიტომ ვამბობ, რომ საბჭოთა ენათმეცნიერება მიიჩნევს, თითქოს ძველი ქართული ენა ქართულ დიალექტზეა აღმოცენებული, სინამდვილეში პირიქითაა, მისგანაა განვითარებული ქართლური დიალექტიც, კახურიც, ეგრისულიც...“

„ივანე ჯავახიშვილის გამოკვლევით ქართული ანბანის საფუძველია ასომთავრული, მისგან განვითარდა ნუსხახუცურიც და თანამედროვე მხედრულიც. ეს ჩვენი კულტურაა, ჩვენი განძია, ეკლესია ინახავს როგორც ძველ ქართულ ენას, ასევე ხუცურ დამწერლობას.

„მადლი, სწორედ მადლი აქვს მეტი, თორემ უფალი ნებისმიერი ანბანით წაკითხულ ლოცვას შეიწირავს. არის მოსაზრება, რომ ძველი ქართული დამწერლობა ფარნავაზის დროიდან მოდის. თეიმურაზ ბატონიშვილი კი ამბობდა, რომ კიდევ უფრო ადრე იგი წარმართ ქურუმთა წრეში ინახებოდა. ახლა სხვა მოსაზრებაც გამოითქვა - თითქოს ქართული ანბანი ქრისტიანობის მერე ჩამოყალიბდაო. არა მგონია სწორი იყოს.“

„სხვათა შორის, აქამდე ეს არსად მითქვამს. პოლიტექნიკური ინსტიტუტი დავამთავრე და 5 წელი ინჟინრად ვმუშაობდი. ჩემს სამსახურში ურთულესი აპარატურა იდგა. ამ დაწესებულებაში სხვადასხვა კაბელი იყრიდა თავს, რომლებიც ძლიერდებოდა და რუსეთში გადიოდა. ჩვენთან მუშაობდა რუსი ინჟინერი, გვარად პუშკინი. ზუსტად იმ დღეს, ისე რომ, არც ვიცოდი თბილისში რა ხდებოდა, ჩემი საქმის შესასრულებლად აპარატურასთან მივედი. ეტყობა, მას ეგონა, რაღაც ანტისაბჭოთა ქმედებას ჩავდიოდი. მომიბრუნდა და მითხრა: მალე ყველა ქართველს დავხვრეტთო (Расстреляем всех грузин). გაოცებული მივაჩერდი, რა დაემართა ამ კაცს-მეთქი.

რუსები თავიდანვე ძალიან აგრესიულად იყვნენ განწყობილნი, ქართულ კულტურას აგდებით უყურებდნენ.“

„როგორც 100 წლის წინ სურდათ, რომ როგორმე გაევრცელებინათ და დაენერგათ აზრი: მეგრელობო, თქვენ სხვა ხალხი ხართ, სვანებო - თქვენ სხვაო. დღესაც იმავეს ცდილობენ. ამას ინგლისელი ჰიუტი მოუწოდებს. აფხაზეთში მან მოიგო საინფორმაციო ომი, ახლა ჩამჯდარა გალში და ქართველ ერში შუღლს აღვივებს: ქართველები იმპერიალისტები არიან, მეგრულ ენაზე უნდა თარგმნოთ წმინდა წერილი, უნდა შექმნათ სალიტერატურო მეგრული ენაო. Hიუტის ამ მოწოდებას ზოგიერთი, არც კი ვიცი რა დავარქვა ამ ხალხს, მხარს უჭერს თბილისში.

ეს ამაზრზენია, ასეთ ხელოვნურ გაყოფას კვლავ ომები მოჰყვება. მათაც ეს სურთ, რომ სამოქალაქო ომში ჩაითრიონ საქართველო.

ჩვენი საბჭო სამეცნიეროა და არსებულ სამეცნიერო თვალსაზრისებს - ამ მარგალიტებს - მოვკრებთ, შევაერთებთ და გავაცნობთ საზოგადოებას, იქნებ რაიმე გვეშველოს. სულ ახლახან გამოვედით დამპყრობელი კომუნისტების ბოროტების იმპერიიდან, ჯერ კიდევ უმწეონი ვართ. ამან წაგვაგებინა აფხაზეთის ომიც. უნდა გავძლიერდეთ ეროვნულად, ეკლესიურად, ერად, ნამდვილ ნაციად ჩამოვყალიბდეთ და დავდგეთ დიდი ერების გვერდით. ეს ის არის, რასაც წმინდა ილია მართალი (ჭავჭავაძე) შესთხოვდა უფალს თავისი ლოცვებით.“

საზოგადოებისათვის ცნობილმა საეკლესიო მოღვაწემ და მეცნიერმა მეუფე ანანიამ შეუძლებელი შეძლო - თითქოს და რელიგიისათვის „უცხო სამყაროში“ - ტექნიკური უნივერსიტეტის სტრუქტურისათვის უჩვეულო ტრადიციული, მრავალი ათეული წლების ისტორიის მქონე საბუნებისმეტყველო და ტექნიკურ მაპროფილებელ კათედრებთან ყოველმხრივ თანასწორი თეოლოგიის კათედრის შექმნა (ვგონებ, იგი პირველი და ერთადერთია პოსტსაბჭოთა რესპუბლიკების უმაღლეს ტექნიკურ სასწავლებლებში) - უწმიდესისა და უნეტარესის კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ს ლოცვა-კურთხევით დავაფუძნეთ კათედრა, რომელმაც თავის მუშაობას საფუძვლად დაუდო ილია მართლის უკვდავი იდეები. კათედრა დაკომპლექტდა სასულიერო აკადემიის ლექტორებით, ეკლესია-მონასტრებში პედაგოგიური გამოცდილების მქონე მოღვაწეებით. განათლებული, სულიერი სიწმიდის მაღალკვალიფიციური თანამშრომლებით პროფესორმა ანანია ჯაფარიძემ მეტად მოკლე დროში (5წელი) ახლად დაფუძნებული კათედრის მუშაობა მაღალ მეცნიერულ და პედაგოგიურ დონეზე წარმართა.

სასწავლო პროცესის დაწყებიდან (მარტი, 2002წ.) კათედრა უნივერსიტეტის ყველა ფაკულტეტს ემსახურება და ღვთისმეტყველების საფუძვლებს აზიარებს სტუდენტებს. უნივერსიტეტის სპეციფიკის გათვალისწინებით მაღალ მეცნიერულ და პედაგოგიურ დონეზე შედგენილი სალექციო და სემინარული მეცადინეობების სასწავლო პროგრამებით გათვალისწინებულია მსოფლიო რელიგიების, საქართველოს რელიგიის ისტორიის, რელიგიის და საზოგადოების, რელიგიის და მეცნიერების და ღვთისმეტყველების სხვა საკითხების შესწავლა, რომელთა მიზანია სტუდენტთა ცოდნის ამაღლება და ის, რომ ინფორმაციასთან ერთად მათ გამოუმუშაოს სამშობლოსადმი პატრიოტული გრძნობა, პატივისცემა და ქრისტიანული შემწყნარებლობა. კათედრის წარმატებით მუშაობაზე და ავტორიტეტზე მეტყველებს თეოლოგიის კურსის ლექციებზე სტუდენტების დასწრება, ინტერესი, მაღალი აკადემიური მოსწრება, სამეცნიერო კონფერენციებში აქტიური მონაწილეობა - ღვთისმეტყველების საკითხებზე მაღალი სამეცნიერო დონის მოხსენებებით.

კათედრის დაარსებიდან განვლილმა წლებმა საზოგადოებას დაანახა, რომ თეოლოგიის კათედრის დაარსება დროული, აუცილებელი და სავსებით გამართლებული იყო. სწრაფ განვითარებად და მზარდ მეცნიერებას მაღალტექნიკური კვალიფიკაციის სულიერად ჭეშმარიტი რწმენის სპეციალისტები სჭირდება.

თეოლოგიის კათედრამ პროფესორ ანანია ჯაფარიძის თავკაცობით სულიერი, პედაგოგიური, მეცნიერული და აღმზრდელობითი მოღვაწეობით აღიარება მოიპოვა უნივერსიტეტის მრავალათასიან კოლექტივში, განსაკუთრებით კი ახალგაზრდობის სიყვარული დაიმსახურა.

სტუდენტი ახალგაზრდობის და თანამშრომელთა საეკლესიო ღვთისმსახურების უფრო ღრმად აღქმისა და გაცნობის, მათში სისტემატური მონაწილეობის მიზნით, მეუფე ანანიამ უნივერსიტეტში მოქმედი სამლოცველოები დაარსა (ადმინისტრაციულ კორპუსში - წმიდა გიორგის, I სასწავლო კორპუსში - დავით აღმაშენებლის და II სასწავლო კორპუსში - წმიდა ნინოსი), რომლებშიც კათედრაზე მოღვაწე მოძღვრები აღავლენენ ღვთისმსახურებას უნივერსიტეტის თანამშრომლებისა და სტუდენტებისთვის და მათთან ერთად უნივერსიტეტში არამოღვაწე მრავალრიცხოვანი მრევლისათვის.

თავს ბედნიერად ვთვლი, რომ მეძლევა საშუა-ლება მივულოცო ღირსშესანიშნავი თარიღი კათედრის გამგეს, მიტროპოლიტ ანანია ჯაფარიძეს, კათედრის თანამშრომლებს და ვუსურვო მათ უფრო მაღალი, დიდი მიღწევები საქართველოსთვის ღირსეული სულიერი სიწმიდის კვალიფიციური სპეციალისტების აღზრდაში.

გვწამს, რომ ღვთის შეწევნით, ერის უსაყვარლესი სულიერი მამის, მწყემსმთავრის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, მისი უწმიდესობის და უნეტარესობის ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით. უფლისადმი ერის ჭეშმარიტი სიყვარულით საქართველო გაბრწყინდება.

პროფ. ნანა ხაზარაძე, საქართველოს ისტორიისა და ქართული კულტურის ისტორიის კათედრის გამგე:

ჩემთვის დღევანდელ დღესასწაულში მონაწილეობა უდიდესი პატივია. დღეს საზეიმოდ აღინიშნება საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში თეოლოგიის კათედრის დაარსების საიუბილეო თარიღი. ხუთი წლის წინათ, უწმინდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია მეორის ლოცვა-კურთხევითა და მაშინდელი ჩვენი რექტორის, ბატონ რამაზ ხუროძის თანადგომითა და ხელშეწყობით დაფუძნებული თეოლოგიის კათედრა რწმენისა და ცოდნის ერთიანობის სიმბოლო გახდა.

5 წელია, რაც ყოველ ჩვენგანს ნებისმიერ დღეს და დღის ნებისმიერ დროს თავისუფლად შეუძლია რექტორატის შენობის მეორე სართულზე განლაგებულ, საკმევლის სურნელით დამშვენებულ სამლოცველოში მივიდეს, რამდენიმე წუთი მაინც ღმერთთან ერთად გაატაროს, უფალს სანუკვარი ფიქრები გაანდოს, სიხარული და მწუხარება გაუზიაროს, ცოდვების მიტევება შესთხოვოს, საყვარელ წმინდანებს ესაუბროს, სანთელი დაუნთოს, განწმენდილი, ამაღლებული და იმედით აღსავსე ყოველდღიური მოვალეობის აღსრულებას დაუბრუნდეს!

5 წელია, რაც სასწავლო წლის დაწყების პირველ დღეს საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის პირველკურსელებს ერთ-ერთი პირველთაგანი თეოლოგიის კათედრის გამგე, მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე მოუწოდებს სამშობლოს სიყვარულისაკენ, ბეჯითი შრომისაკენ, მოყვასის ერთგულებისაკენ.

ერთმნიშვნელოვნად უნდა ითქვას, რომ სტუ-ის თეოლოგიის კათედრის ხუთწლიანი წარმატებები, პირველ რიგში, მისი უცვლელი გამგის, მიტროპოლიტ ანანია ჯაფარიძის პიროვნების გამორჩეულობითაა გან-პირობებული. ბოლო წლების მანძილზე მეუფე ანანიამ ქართულ ისტორიოგრაფიას არაერთი სერიოზული მონოგრაფიული გამოკვლევა შესძინა, მეცნიერთა არაერთ ფორუმს ჩაუდგა სათავეში, მომავალი სამეცნიერო კვლევა-ძიებების არაერთი პროექტი შემოგვთავაზა.

დღევანდელ დღეს ხაზი კიდევ ერთ გარემოებას უნდა გაესვას: ქართველი ხალხი თავისუფალი, დემოკრატიული, სამართლებრივი, კულტურული, განსწავლული, სულიერად და ზნეობრივად ამაღლებული სახელმწიფოს აღმშენებლობის ურთულეს გზას შეუდგა. მართალია, ცხოვრება საკმაოდ მძიმე პირობებში გვიხდება, მაგრამ არ უნდა დავივიწყოთ, რომ ჩვენი სამშობლო გაცილებით უფრო მძიმე ვითარებაშიც ყოფილა, მაგრამ გადარჩენილა, წინ წასულა. ყოფილა დრო, როდესაც ქართველი კაცი იძულებული გამხდარა ბალახის დაფქვილი თესლით გამოეკვება ოჯახი ან მიწის ხნულიდან ამოღებული ადოლა-მცენარით დაკმაყოფილებულიყო. აღარაფერს ვამბობ საქართველოს მკვდრეთით აღდგომის სხვა მაგალითებზე: მურვან ყრუს, თემურ-ლენგისა და შაჰ-აბასის მიერ წელგაწყვეტილი და გაჩანაგებული საქართველოს კვლავ აღორძინებაზე.

ისტორიკოსი ვარ. ცხოვრების უმთავრესი ნაწილი საქართველოსა და წინა აზიის ძველი ისტორიის შესწავლას მოვანდომე. მან კი საშუალება მომცა საქართველოს წარსული წინა აზიის ხალხთა ისტორიის კონტექსტში დამენახა. ხშირად დამბადებია კითხვა: რამ გადაგვარჩინა? როგორ მოხდა, რომ ჩვენ, რომელთაც ისტორიაში პირველი ნაბიჯები უდიდესი ცივილიზაციების შემქმნელ შუმერებთან, ეგვიპტელებთან, აქადელებთან, ხურიტებთან, ხეთებთან, ურარტუელებთან ერთად გადავდგით, გავუძელით ჟამთა სვლის საშინელ ქარტეხილებს და დღემდე მოვაღწიეთ, ხოლო ისინი ახლა „მკვდარი ხალხების“, მათი ენები კი „მკვდარი ენების“ სახელითაა ცნობილი. რა არის ჩვენი გადარჩენის საიდუმლო, სად უნდა ვეძებოთ ქართველური ეთნოსის სიცოცხლისუნარიანობის უშრეტი წყარო?!

თუ ჩვენს ისტორიას ამ თვალსაზრისით გადავხედავთ, დავინახავთ, რომ საქართველოსა და ქართველი ხალხის გადარჩენა მრავალმა ფაქტორმა განაპირობა, მაგრამ უმთავრესი საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია იყო, რომელიც საუკუნეთა მანძილზე ჩვენი სულიერების, ზნეობრიობისა და ცოდნის სადარაჯოზე იდგა, ერისათვის ყველაზე მძიმე წუთებში ქართველ ვაჟკაცებს გამარჯვების რწმენითა და უკეთესი მომავლის იმედით აღავსებდა. ამ ეროვნულ მისიას საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია მეორის წინამძღოლობით დღესაც პირნათლად ახორციელებს. ამავე მისიას ემსახურება საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში ამ 5 წლის წინათ შემობრძანებული თეოლოგიის კათედრა, რომელმაც სტუდენტი-ახალგაზრდობის სულიერი და ზნეობრივი აღზრდის სრულყოფისათვის, ცოდნის გაღრმავებისათვის, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის შემდგომი წინსვლისათვის ახალი პრიორიტეტები და პერსპექტივები წარმოგვიჩინა.

იმედი მაქვს, რომ საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის თეოლოგიის კათედრის დაარსების შემდეგ მრგვალ თარიღს – 10 წლისთავს უფრო ფართო მასშტაბით აღვნიშნავთ. Dდა არა მხოლოდ თბილისში, არამედ საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სოხუმისა და ცხინვალის ფილიალებშიც.

გვისმინოს ღმერთმა, ამინ!