წმიდა დიდი მარხვა

თქუა ვიეთამე მიმართ იგავი ესე, რომელნი ესვენ თავთა თჳსთა, ვითარმედ მართალ არიან, და შეურაცხ-ჰყოფენ სხუათა, ვითარმედ: ორნი კაცნი აღვიდოდეს ლოცვად ტაძარსა მას: ერთი ფარისეველი და ერთი მეზუერე.  ფარისეველი იგი წარდგა და ამას ილოცვიდა თჳსაგან: ღმერთო, გმადლობ შენ, რამეთუ არა ვარ, ვითარცა სხუანი კაცნი, მტაცებელ, ცრუ და მემრუშე, გინა ვითარცა ესე მეზუერე, ვიმარხავ ორ-გზის შაბათსა შინა და ათეულსა შევსწირავ ყოვლისაგან მონაგებისა ჩემისა. ხოლო მეზუერე იგი შორს დგა და არა იკადრებდა თუალთაცა ზე ახილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას. გეტყჳ თქუენ: გარდამოვიდა ესე განმანათლებული სახედ თჳსა, ვიდრე ფარისეველი იგი, რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს; და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს. (სახარება ლუკასაგან, თავი 18, მუხლები 9-14 )

ნუმცა ვილოცავთ ფარისევლებრ, ჰოი, ძმანო, რამეთუ რომელმან აღიმაღლოს თავი თვისი დამდაბლდეს. მოვედით დავმდაბლდეთ წინაშე ღვთისა მარხვითა, და მეზვერისა ხმასა ვღაღადებდეთ სულთქმით და ლმობიერად: ღმერთო, გვილხინე ჩვენ ცოდვილთა ამათ, და მოგვანიჭე ბრალთა შენდობა მრავალ-მოწყალეო, და გვიხსენ მწარეთა მათგან სატანჯველთა საუკუნეთა.

ფარისეველი ზვაობისაგან მწარისა ძლეული, ხოლო მეზვერე იგი სინანულისა მიერ ტკბილისა ლმობილი, შეგივრდეს შენ უფალო; არამედ ერთი იგი სიქადულითა, განვარდა კეთილთაგან; ხოლო მეორე სიმდაბლისა მიერ, ღირს-იქმნა მიმთხვევად ნიჭთა შენთა, რომლისა სულთქმანი დანერგენ გულთა შინა ჩვენთა ქრისტე, მხოლოო კაცთ-მოყვარე.

ღმერთო ყოვლისა მპყრობელო, უწყი საღმრთო ძალი ცრემლთა; რამეთუ ეზეკია სიკვდილისაგან იხსენ, და მეძავი იგი ბრალთა სიმრავლისაგან, და კვალად მეზვერე ფარისეველისა უმეტეს განამართლე; ამის-თვისცა მეცა გევედრები: მათ-თანა აღმრაცხე, სახიერ, და შემიწყალე მე.

ვევლტოდეთ ფარისეველისა მის სიმაღლესა, და ვისწავოთ მეზვერისა იგი სიმდაბლეჲ, და სულთქმით შეუვრდეთ მაცხოვარსა და ღაღად-ვჰყოთ: შეგვიწყალენ ჩუენ მხოლოო მრავალ მოწყალეო.

სულთქმანი შევსწირნეთ მეზვერისანი უფალსა, და მისსა მიმართ მივეახლნეთ ჩუენ ცოდვილნი, რამეთუ, ვითარცა მეუფესა, ნებავს ცხოვრება ყოველთა კაცთა, და მოტევებასა მომადლებს ყოველთა მონანულთა, რამეთუ ჩუენ-თვის განხორციელდა ღმერთი, რომელი მამისა თანა დაუსაბამო არს.

მეზვერისა და ფარისეველისა განყოფილება გულის-ხმა-ჰყავ, სულო ჩემო, ერთისა მის უკვე მოიძულე ამპარტავნებისა ხმა; ხოლო მეორისასა ჰბაძევდი ღვთისა ლმობიერად ვედრებასა, და იტყოდე: ღმერთო, მილხინე მე ცოდვილსა ამას, და შემიწყალე მე.

ფარისეველისა მის მოქადულისა ხმა მორწმუნენო მოვიძულნეთ, ხოლო მეზვერისა კეთილად ლმობიერებით ვედრებასა ვბაძვიდეთ, ნუ მაღლად ვბრძნობთ, არამედ თავნი ჩვენნი დავიმდაბლნეთ და ლმობიერებით ღაღად-ვჰყოთ: ღმერთო, გვილხინე ცოდვათა ჩვენთაგან და შეგვიწყალენ ჩვენ.

საქმეთა სიქადულისა მიერ განიმართლებდა თავსა თვისსა, უფალო, ფარისეველი იგი, ამისთვისცა დასაჯე, ხოლო მეზვერისა იგი სულ-თქმა სინანულითურთ შეიწირე მხსნელო, და განამართლე; რამეთუ გძაგან მაღალნი გონებითა და გულითა, და სულითა შემუსრვილითა არა შეურაცხ-ჰყოფ. რომლისათვის ჩვენცა შენ შეგივრდებით სიმდაბლით და შემუსრვილებით: რომელმან ივნე ჩვენთვის ხორცითა, მოგვმადლე მოტევება ცოდვათა ზეგარდამო, და მოგვანიჭე დიდი წყალობა.