საეკლესიო სამართალი

მცირე სჯულის კანონი

A6

1. კანონნი დღითი-დღეთა ცთომათანი, ვითარცა წმიდამან მამამან ჩუენმან ბასილი განაწესნა
2. პირველი მოსლვაჲ გულისსიტყჳსაჲ, რომელი მოუჴდეს და გონებამან მსწრაფლ განიოტოს, რომელსა ეწოდების ბერძულებრ პროსვოლინ, უცოდველი არს არა შეერაცხების ბრალად, რამეთუ მტერისაგან მოუჴდების.
3. უკუეთუ შეიწყნაროს გონებამან და თანა-ეზრახოს, „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ თქუას და იბ მუჴლი მოიდრიკოს.
4. უკუეთუ უმეტესადრე იწუართოს და განიგემოვნოს, ბრალსა ქუეშე არს: „მიწყალე“ თქუას და „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ და მ მუჴლი მოიდრიკოს.
5. ბრძოლაჲ ანუ გჳრგჳნისა ანუ ბრალსა მომატყუებელი არს.
6. უკუეთუ ვის დაცემაჲ შეემთხჳოს ძილსა შინა, მას დღესა ნუ ეზიარების და სამი „მიწყალე“ თქუას.
7. ყოველსა „მიწყალესა“ ზედა „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ და მესამესა „მიწყალესა“ ზედა კჳრიელეისონი – რ, „ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას“ – ნ;
8. „უფალო, შეგცოდე, შემინდვე“ ნ და მუჴლთადრეკაჲ ნ.
9. უკუეთუ მღჳძარედ გულისსიტყუათაგან შეემთხჳოს შეგინებაჲ ოც დღე უზიარებელ იყოს და დღითი-დღე ზემოწერილსა მას კანონსა აღასრულებდეს: სამსა „მიწყალესა“ და ნ მუჴლთადრეკასა.
10. ხოლო ჴელითდაცემასა აქუს კანონი: მ დღე უზიარებლობაჲ და დღითი-დღე – სამი „მიწყალე“ და ნ მუჴლთადრეკაჲ, და რ კჳრიელეისონი, „ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას“ – ნ, „ღმერთო, შეგცოდე, შემინდვე“ – ნ.
11. დედაკაცი, რომელი პირითა დაეცეს მამასა თანა, იგი მამათმავლისა ჟამთა ინანდეს.
12. უკუეთუ სხუასა თანა კოცნითა და ურთიერთას მიახლებითა შეემთხჳოს შეგინებაჲ, ოთხმეოც დღე უზიარებელ იყვნენ ორნივე და ზემოწერილსა მას კანონსა დღითი-დღჱ აღასრულებდენ და პურსა და წყალსა და მხალსა უმგბარსა ანუ ცერცუსა ჭამდენ უღჳნოდ და უზეთოდ.
13. უკუეთუ კულა ჴელისმიყოფაჲ და კოცნაჲ იქმნას და დაცემაჲ დინებისაჲ არა შეემთხჳოს, მ დღე ოდენ აღასრულონ კანონნი, ვითარცა ჴელითდაცემისაჲ.
14. სიძვისა კანონი ერისკაცთათჳს რვა წელი განწესებულ არს;
15. ხოლო მონაზონთა სქემოსანთაჲ ანუ ენკრატისთაჲ სიძვისა კანონი არა განწესებულ არს, არამედ სიძვითა თუ დაეცნენ, მრუშებისა კანონი მიეცემის, ვითარცა წმიდამან ბასილი განაწესა ი~ე წელი.
16. თჳნიერ არცა პირველთა მამათა, არცა წმიდისა ბასილის კანონთა შინა განწესებულ არს შეცოდებულთათჳს მარხვაჲ ანუ მღჳძარებაჲ, ანუ მუჴლთადრეკაჲ მრავალი, არამედ წმიდისა ზიარებისაგან განყენებაჲ ოდენ.
17. აწ უკუე განიცადე თითოეული ამათ საქმეთაჲ: უკუეთუ მონანული იგი ღჳნისა სუმასა აიკრებდეს, შენცა ამის მოღუაწებისათჳს წელიწადი ერთი უზიარებლობისაჲ მოუწყჳდე;
18. უკუეთუ წუელაჲ აიკრიბოს, ეგრეთვე;
19. უკუეთუ თევზი, გინა ზეთი იმარხოს, ეგრეთვე კანონი შეუმოკლე;
20. უკუეთუ მუჴლთადრეკაჲ მრავალი მიიღოს, შენცა კანონი იგი შეუმოკლე.
21. უკუეთუ მონანული იგი ერისკაცი იყოს და მონაზონებისა სახესა შეიმოსდეს, შეუმოკლე კანონი და ადრე მიეც შენდობაჲ, რამეთუ მოვიდა ჭეშმარიტად სინანულად და ეგულების სიკუდილადმდე შრომაჲ და მოღუაწებაჲ.
22. და სხუათა მათ დიდთა ცოდვათა: კაცისკლვათაჲ და მრუშებისა და მამათმავლობისა და პირუტყუებისაჲ და მწამლველობისაჲ და სხუათა ესევითართა კანონნი ზემოწერილ არიან.
23. მონაზონი, გინა ენკრატისი, უკუეთუ განვიდეს მონასტრით და იქორწინოს, მემრუშე არს და წარწყმედულ, უკუეთუ კულა შეიგონოს და მოიქცეს, სინანულისაებრ მისისა მიეცეს კანონი.
24. უკუეთუ კულა შემძლებელ იყოს წინამძღუარი მისი, უნებლიეთცა მოიყვანოს მონასტრად და უზიარებლობაჲ დასდვას, ვითარცა მრუშებისათჳს განწესებულ არს და სხუაჲ კანონი ყოველი მისცეს და წყლულებაჲ იგი სულისა მისისაჲ განკურნოს.
25. უკუეთუ ვინ იპაროს რაჲ და შეინანოს და აღიაროს და ნაპარევი იგი შეაქციოს, მ დღე უზიარებლობაჲ დაიმარხოს.
26. უკუეთუ კულა შეაცნან და შესწამონ, კანონი მისი ორ წელ განწესებულ არს.
27. გარნა უკუეთუ ლმობიერად შეინანოს, ექუს თუედმდე შენდობა ეყოს.
28. უკუეთუ კულა ნაპარევი იგი ეკლესიისა ჭურჭელი იყოს, ეკლესიისა მკრეხველთა კანონი მიეცემის წყალობით: სამ წელ უზიარებლობაჲ მიეცეს და კანონი სინანულისაჲ.
29. საფლავის მჭკუერველთა კანონი ათ წელ არს.
30. უკუეთუ ლმობიერად ინანდეს ბრალეული იგი, სამ წელ შეენდოს.
31. უკუეთუ დედაკაცი იძულებით განიჴრწნას მამაკაცისაგან, უკუეთუ ჟამსა მას მახლობელ არავინ იყო, რაჲთამცა ჴელი აღუპყრა და დაჰყარა, ქალწული იგი უბრალო არს, ხოლო მაიძულებელი იგი მკლველი არს;
32. ხოლო უკუეთუ იყვნეს კაცნი მახლობელად და არა ჴმა-ყო, არცა უჴმო დედაკაცმან მან, ჩანს, ვითარმედ ინება მან საქმე იგი.
33. უკუეთუ ერისკაცი იყოს, სიძვისა კანონი მიეცეს;
34. უკუეთუ კულა ენკრატისი იყო, მემრუშე კანონისა თანამდებ არს.
35. უკუეთუ თაგჳ ანუ სხუაჲ რაჲ ქუეწარმავალი შთავარდეს ლაკუასა წყლისასა, ანუ ზეთსა, გინა ღჳნოსა და მსწრაფლ ცნან და განაგდონ, ევლოგიაჲ განცხადებისაჲ შთაასხან და მღდელმან ლოცვაჲ წართქუას და განწმენდილ არს იგი.
36. უკუეთუ კულა ღჳნოსა მას, ანუ ზეთსა, გინა წყალსა შინა მოკუდეს ქუეწარმავალი იგი და უმეცრებით ჭამონ მისგან ანუ სუან, პირველ ლოცვისა შჳდ დღე არა ეზიაროს, ხოლო სამ დღე წუელაჲ და ღჳნოჲ იმარხოს.