თქვენი გონება რომ არ მიიზიდოს უცხო წიგნებმა, გაუწყებ რიცხვს ჩვენთა წიგნთა, მეგობარი, რომ ებრაელთა უძველესი სიბრძნის ისტორიული წიგნი სულ თორმეტია: პირველი - შესაქმე, გამოსვლათა, ლევიტელთა, შემდეგ - რიცხვთა, მერმე - მეორე სჯული. ამათი მომდევნო ისო, მსაჯულთა, მერვეა რუთი, მეცხრე და მეათე მეფეთა საქმენი, შემდეგ ნეშტთა, და ბოლოს - ეზრა. ლექსად გაწყობილი წიგნები ხუთია. ამათგან პირველი - იობ, შემდეგ დავითნი და სამი წიგნი სოლომონისა: ეკლესიასტე, ქებანი და იგავნი. ხუთი წიგნია წინასწარმეტყველთა: ერთ წიგნადაა შეერთებული თორმეტი: ოსია, ამოს, მიქეა მესამედ, მერმე იოელ, იონა და აბდია, ნაუმ, ამბაკუმ და მათთან ერთად სოფონია, ანგია, ზაქარია და მალაქია. ესენი ერთ წიგნად, მეორე წიგნად - ესაია, შემდეგ სიყრმიდან წოდებული იერემია, ეზეკიელი და დანიელ მადლიერი.
ძველი აღთქმისა ჩამოვთვალე ოცდაორი წიგნი ებრაული ანბანის რიცხვის თანამხვედრად.
ახლა ჩამოვთვლი ახალი აღთქმისას: მათემ აღწერა ებრაელთათვის ქრისტეს სასწაულნი, მარკოზმა - ალექსანდრიელთათვის[1], ხოლო საღმრთო ლუკამ - იტალიელთათვის[2] და დიდმა იოვანემ - ზოგადად ყველასათვის. შემდეგ გვაქვს ბრძენ მოციქულთა საქმენი. შემდეგ თოთხმეტი ეპისტოლე პავლესი და შვიდი კათოლიკე ეპისტოლე: ერთი - ღმრთის ძმისა [იაკობის], ორი - პეტრესი, სამი იოანესი, და იუდას ეპისტოლე მეშვიდე ბეჭდად გვაქვს. ამათ გარდა სხვა არ არის მისაღები.
[1] - ბერძნულშია: ”მარკოზმა - იტალიელთათვის”.
[2] - ბერძნულშია: ”ლუკამ - აქაიდელთათვის”.