დასაფიქრებლად

ნებისყოფის შესახებ

ათონის მთაზე ერთი ბერი ცხოვრობდა. ყოველდღე სვამდა, ნასვამი კი შეურაცხყოფას აყენებდა და ჩხუბში იწვევდა ათონის წმინდა მთის მომლოცველებს.

როცა გარდაიცვალა, რამდენიმე მომლოცველი მივიდა წმინდა პაისთან და ახარეს: უდიდესი თავსატეხი საბოლოოდ მოგვარდა, ის ლოთი ბერი გარდაიცვალა და ახლა ყველა დაისვენებს მისი ჩხუბისგანო.

მათი სიხარულით დამწუხრებულმა და გულმოსულმა წმინდა პაისმა უპასუხა: უკვე ვიცი, რომ გარდაიცვალა. ვიხილე, ლოთის სულს როგორ მიაცილებდა ანგელოზთა მთელი დასი.

მომლოცველები გააოცა წმინდა პაისის ნათქვამმა. სხვა ბერში ხომ არ ეშლებაო, და შეეცადნენ ახესნათ, თუ რომელ ბერზე იყო საუბარი.

მამა პაისმა კი უთხრა მათ: ეს "ლოთი" ბერი, როგორც თქვენ უწოდებთ, შუა აზიაში დაიბადა. იმხანად თურქებს ბიჭები ტყვედ მიჰყავდათ. იმისათვის, რომ თურქებს ესეც არ წაეყვანათ, მის მშობლებს ყანაში მოსავლის ასაღებად თან მიჰყავდათ და, რომ არ ეტირა, რძეში ცოტა არაყს უსხამდნენ, რათა დაეძინა და მისი ტირილის ხმა არავის გაეგო. მას შემდეგ, რაც გაიზარდა, ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა. ერთ დღეს კი, როცა ექიმებმაც ვერ უშველეს, ათონის მთაზე ამოვიდა და ბერად აღიკვეცა. მონასტრის წინამძღოლს აღსარება ჩააბარა და თავისი ცხოვრება მოუყვა. გაუმხილა, რომ ალკოჰოლზე დამოკიდებული იყო.

მოძღვარმა ურჩია, პირველ რიგში მოენანიებინა თავისი ცოდვები და, ამ განსაცდელისგან თავი რომ დაეღწია, ღვთისმშობლისთვის ყოველ საღამოს შეწევნა ეთხოვა. მართლაც, ნელ-ნელა ერთით მცირდებოდა ჭიქა არყის ოდენობა. უდიდესი ბრძოლითა და წრფელი სინანულით ერთ წელიწადში თავისი ცოდვების შემსუბუქება შეძლო, ანუ თუ სვამდა 20 ჭიქას, ახალა უკვე 19 გახადა. საკუთარ თავთან ბრძოლას წლების განმავლობაში განაგრძობდა და ასე მიაღწია 2-3 ჭიქას, მაგრამ ამჯერად საოცარი ის იყო, რომ უკვე 2-3 ჭიქაც ათრობდა.

წლების განმავლობაში, ათონის წმინდა მთის მომლოცველები ხედავდნენ მთვრალ ბერს, რომელიც ილანძღებოდა და გარშემომყოფთ ეჩხუბებოდა, უფალი კი ხედავდა კაცს, რომელიც ვნებების მოსათოკად საკუთარ თავთს ებრძოდა და ბოროტის დამარცხებას ცდილობდა. ყველა ადამიანს აქვს უფლება, თავისი ნებით მოიქცეს, აკეთოს ის, რაც სურს.

ამიტომ სხვას არ აქვს უფლება, განსაჯოს მისი ნება და ძალისხმევა!

არ უნდა განსაჯო და იმსჯელო ადამიანზე ერთი შეხედვით!

აი სწორედ ის "ლოთი" საუკუნო სასუფეველში ანგელოზთა დიდმა დასმა წაიყვანა!

ეს იმას ნიშნავს რომ გულით ინანიებდა თავის ცოდვებს და ცხონდა!

თქვენ კი, მისი გარდაცვალება რომ გაგიხარდათ და ფიქრობთ, ჩხუბით აღარ შეგვაწუხებსო, ამით თავს უდიდეს ცოდვაში იგდებთ.

ამასთანავე, მუდამ განიკითხავდით და არ გიყვარდათ იგი, ამიტომ თქვენ, იმ "ლოთზე" ბევრად ცოდვილნო, წადით და მოინანიეთ!

ნუ განიკითხავთ სხვას და ნუ შეაფასებთ ადამიანს თავისი ჩაცმულობით, ქცევითა თუ ლაპარაკით!

თქვენ ხომ არ იცით, რა ცხოვრების გზა აქვს გავლილი? ეკლიანი თუ ია-ვარდით მოფენილი! განუკითხველად გიყვარდეთ ადამიანი.