შენი ჭირიმე მოძღვარო,
ჩემი სულის მალამო,
სინდისი გამომიღვიძა
შენმა სიტყვისა ძალამო.

გულში ყინული გამილღვა
შენის მხურვალე ლოცვითა,
რაც ადრე მგვრიდა სიცილსა,
ახლა მატირებს მოთქმითა.

მე შვილი სხვისი შობილი,
მიგიჩნევივარ შენადა,
ჩემი ყოველი დაცემა
გიჯდება ცრემლის დენადა.

მასწავლი სულგრძელებითა
სულიერ გზაზე სიარულს,
გრძნობით მინერგავ ღვთისა და
ადამიანის სიყვარულს.

სიხარულით და ტკივილით
ისმენ ჩემს აღსარებასა,
მაგ შენ მადლიან ხელიდან
ვღებულობ ზიარებასა.

შენი კურთხევით მოარულს,
არ დამცდენია ფეხიო,
მე კვალში მოგდევ მოძღვარო,
შენ წინით წამიძეხიო.