პ ო ე ზ ი ა

მეუფე თადეოზი (იორამაშვილი)

მწყემსად მივდივარ

ახლა მე ისევ მზით ავივსები

რათა სიმღერად ვიდინო მერე,

წამოვაჯდები კისერში ნისლებს

და მაღალ მთათა დავტკბები მზერით.

იქაც გავიჩენ სატრფოს ყვავილებს,

ვეჩურჩულები მთვარეს ღამ-ღამით,

დავტკბები, მწვერვალს როცა ავივლი,

შორს გადაშლილი სივრცის კამკამით.

სტუმრად ვეწვევი წყაროს დილ-დილით,

რიტმში ავყვები მე ამ ბუნებას,

თუ ნეკზე იკბენს მწყრალად სიკვდილი,

ნაცვლად სიცოცხლე მეამბორება.

გვიან ჩამოვალ ბარში ყივილით,

ქარი ჩვეული რიდით მოგვისმენს,

და გათავდება ყველა ტკივილი

თუკი გაგვაჩნდა იგი ოდესმე.