„აღაღე პირი ჩემი“ ხმაი 4

1-ლი: აღაღე პირი ჩემი, და აღავსე იგი მადლითა, აღმოთქუას გულმან ჩემმან დიდება დედოფლისა, და შევამკობდე დღესასწაულსა მისსა, ბრწყინვალედ შვენიერსა და გვირგვინოსანსა.

მე-3: მგალობელნი შენნი ღმრთისმშობელო, წყაროო უკვდავებისაო განწყობილნი გაქებენ შენ, სულითა განაძლიერენ, და დღესასწაულსა შენსა ღირსებით გვირგვინოსან-ჰყვენ.

მე-4: განზრახვა საიდუმლო, შობა შენი ქალწულისაგან, დამბადებელო, რაჟამს იხილა დაუკვირდა ამბაკომს ქრისტე და შიშით ღაღადებდა, დიდება ძალსა შენსა, უფალო.

მე-5: საღმრთოისა დიდებისა შენისათვის განცვიფრდეს ყოველნი, რამეთუ შენ, უქორწინებელო, მუცლად ილე საშოსა ღმერთი ყოველთა ზედა, და ჰშევ ყოველთა მღაღადებელთა შენთა მომცემელო მშვიდობისაო.

მე-6: საღმრთოსა ამას დღესასწაულსა აღმასრულებელნი, ღმრთისა დედისასა, მოვედით ღმრთივგანბრძნობილნო, და ხელითა აღვიტყველნეთ, და მისგან შობილსა ღმერთსა ვადიდებდეთ.

მე-7: არა მსახურეს დაბადებულთა ღმერთშემოსილთა დამბადებელისა წილ, და შეურაცხყვეს ცეცხლი შემწველი სატანჯველი, და ესრეთ იტყოდეს, ამაღლებულო ღმერთო, მამათა ჩვენთაო, უფროსად კურთხეულ ხარ შენ.

მე-8: ყრმანი ბრწყინვალენი სახმილისაგან პირველად იხსნა შობილმან ქალწულისაგან, რომლითა მოასწავა ხსნა ჩვენი საცდურისაგან, და ნათლითა შემოსილნი მათ თანა ვიტეოდეთ, უფალსა უგალობდით ყოველნი, და უფროსად ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

მე-9: ყოველნი ტომნი ქვეყანისანი იხარებენ დღეს, და სულითა დღესასწაულობენ გუნდნი ზეცისა უსხეულოთანი დიდებით მუცლად ღებასა ყოვლად უბიწოსასა და იტყვიან: გიხაროდენ, მარადის ქალწულო მარიამ სასუფეველსა.

„ჯუარი დასახა მოსე“ ხმაი 4

1-ლი: ჯუარი დასახა მოსე კუერთხისა ცემითა, რაჟამს განუღო მეწამული განსავალად ისრაელთა, ხოლო შერწყმასა მისსა ფარაოის ეტლთა ზედა გამოისახვოდა ძლიერი საჭურველი, ამისთვისცა ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა უგალობთ დაუცხრომელად, რამეთუ ღიდებულ არს.

მე-3: საწამებელად ჯუარისა ოდესმე რთხი გამოჩნდა, რაჟამს ნაყოფმან მისმან აღაყუავილა პატივი მღდელისა და ეკლესიისა, და ბერწყოფილმან გამოიღო სიმტკიცეი და სიქადული.

მე-4: მესმა, უფალო, განგებაი საიდუმლოთა შენთა გამოუთქუმელთა, განვიცადენ საქმენი შენნი და აღვიარე მე ღმრთეებაი შენი.

მე-5: სამ-გზის სანატრელო ძელო, რომელსა ზედა ჯვარს-ეცუა მეუფე და ღმერთი შენი და დასცა პირველისა ძელისა საცთური, ხორცითა დამსჭვალულმან სიკუდილი დაითმინა ჩუენთვის, რომელმან მოსცა სულთა ჩუენთა დიდი წყალობაი.

მე-6: ზღუისა მხეცისა მუცელსა იყო რაი, იონა ჯუარის სახედ ხელნი განიპყრნა და მოასწავა ვნებაი მხსნელისაი და სამ-დღე დაფლვაი, და გამოაჩინა უზეშთაეს ბუნებისა აღდგომაი წარმოგდებითა მით ვნებულისა მის ხორცითა ქრისტეს ღმრთისა, რომელმანცა აღდგომითა იხსნნა დაბადებულნი.

მე-7. ბრძანებამნ მზაკუვარისა მძლავრისამან სიქადულით ღმრთის-მოძულისამან, ზარგანხდილ-ყო უსჯულოი ერი, ხოლო სამნი იგი ყრმანი ვერ შეაძრწუნნა მხეცებრ მძვინვარებამან, არცაღა ცეცხლისა ზარმან, არამედ შეცურეულნი ზეგარდამო კადნიერად ესრეთ ღაღადებდეს: მამათა ჩუენთა ღმერთო, კურთხეულ ხარ შენ.

მე-8: ქებით აკურთხევდით, სამებისა რიცხუნო ყრმანო, დამბადებელსა ღმერთსა და მამასა აქებდით და ძესა მხოლოდ-შობილსა, რომელმან დაშრიტა სახუმილი ცეცხლისაი, და ამაღლებდით ცხორების მომნიჭებელსა სულსა წმიდასა უკუნისამდე.

მე-9: საიდუმლო სამოთხე ხარ, ღმრთისმშობელო, რომელმან უმუშაკოდ აღზარდე ქრისტე, ხოლო ჩუენ, ჯუარითა ცხორებაშემოსილნი, ქუეყანასა ზედა დანერგულსა ძელსა ამისთვის აწ აღვამაღლებთ, თაყუანის-ვსცემთ მას და შენ გადიდებთ.

„მწყობრი ისრაელთაი“ ხმაი 4

1-ლი: მწყობრი ისრაელთაი რაი განვიდა ფერხითა დაულტოლველითა ზღუასა მეწამულსა, იხილნა აღჭურვილნი მტერნი მათნი ეტლებითურთ სიღრმესა დანთქმულნი, სიხარულით ღაღად-ყო და თქუა: უგალობდით ღმერთსა ჩუენსა, რომელიცა დიდებულ არს.

მე-3: მშუილდი ძლიერთაი მოუძლურდა, და უძლურნი შეიმოსნეს ძალითა მაღლისაითა, ამისთვისცა განძლიერდა დღეს უფლისა მიმართ გული ჩემი.

მე-4: მესმა სმენაი შენი დიდებული, განვიცადენ საქმენი შენნი, ქრისტე, და დამიკვირდა, რაჟამს იშევ შენ ქალწულისაგან ხსნად მგალობელთა შენთა: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.

მე-5: რომელმან განჰკუეთე, ქრისტე, პირმშოი სიბნელისაი მის ნათლითა, რაითა გადიდონ მხოლოი დაბადებულთა შენთა, ნათელსა შენსა წარგვიმართენ სლვანი ჩუენნი.

მე-6: ჭირსა ჩემსა ვღაღადებ სულთ-თქუმით უფლისა მიმართ, და ისმინა ჩემი ღმერთმან, მაცხოვარმან ჩემმან.

მე-7: აბრაამიანთა ყრმათა ბაბილოვნისა ცეცხლი სარწმუნოებით მოაუძლურეს და ესრეთ ღაღადებდეს: მამათა ჩუენთა ღმერთო, კურთხეულ ხარ მარადის.

მე-8: ბაბილონს ყრმანი შურითა საღმრთოითა სახუმილებრ აღეტყინნეს, და სიქადული მძლავრისაი მის და ალი ახოვნად დათრგუნეს და შორის ცეცხლისა სდგეს და გალობით ესრეთ ღაღადებდეს: აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფლისანი უფალსა.

მე-9: შობაი შენი უხრწნელ არს, ქალწულო, ღმერთი მუცლით შენით გამოვიდა განხორციელებული, კაცთა შორის იქცეოდა, ამისთვისცა ჩუენ შენ, ღმრთისმშობელო, მარადის ყოველნი გადიდებთ.

„პირად-პირადად შემკობილმან მან“ ხმაი 1

1-ლი: პირად-პირადად შემკობილმან მან საღმრთოითა მით დიდებითა, ქალწულო წმიდაო, სახსენებელმან შენმან ყოველნი მორწმუნენი დღეს სიხარულად შემოკრიბნა, რაითა განწყობილნი ძნობითა აქებდნენ დღესასწაულსა შენსა, რამეთუ დიდებულ არს.

მე-3: ყოვლისა მპყრობელი და დამბადებელი ყოველთაი, სიბრძნე იგი და ძალი ღმრთისაი, განმაძლიერებელი ეკლესიათაი შეურყეველად, შენ თავადი ხარ, ქრისტე, ღმერთი ყოველთაი, რომელი წმიდა არს.

მე-4: იგავმან წინაისწარმეტყუელთამან განკაცებაი შენი, ქრისტე, ქალწულისაგან ქადაგა, ნათელი ბრწყინვალეი კაცთა ნათესავსა აჩუენა, და უფსკრულით ღაღადებს და გალობით იტყვის: ძალსა შენსა დიდებაი, კაცთ-მოყუარე.

მე-5: ბრწყინვალედ შუენიერებასა ღმრთეებისა შენისასა, ქრისტე, მიუთხრობთ: დიდებაი ბუნებითი დაუსაბამოი, სამარადისოი მის თანა გამოჰბრწყინდი საშოისაგან ქალწულისა, მზე იგი სიმართლისაი მსხდომარეთათვის ბნელსა და აჩრდილთა.

მე-6: ცუდ იქმნა სიმხურვალე იგი განმხრწნელი მუცლისაი სიღრმეთა მათ ვეშაპისათა და სახედ გამოჩნდა აღდგომისათვის შენისა, იონა ხსნილი შთანთქმისა მისგან და ღაღად-ყო ხმითა საგალობელითა: შევსწირავთ შენდა მსხუერპლსა ქებისასა, უფალო.

მე-7. გულის-წყრომასა მძლავრისასა შური საღმრთოი რაი წინა-აღუდგა და გარდაცვალა ცეცხლი იგი შემწუელი ცუარად და რისხვაი სიხარულად და სამძალითა შემასხმელითა ღმრთისა ებანთა თანა გალობით იტყოდა სახიობასა ამას, ღაღადებდა: მამათა ჩუენთა ღმერთო, მარადის კურთხეულ ხარ.

მე-8: ალი შემაცურეველი ღირსთა, ხოლო ბოროტ-მსახურთა შემწუელი ანგელოზმან ღმრთისამან ყოვლად-ძლიერმან ოდესმე აჩუენა რაი ყრმათა, ხოლო ცხორება-შემოსილმან წყარომან ყო ღმრთისმშობელი მხრწნელ სიკუდილისა და მადინებელ ცხორებისა მგალობელთა: შემოქმედსა მხოლოსა უგალობდეთ ხსნილნი და უფროისად აღვამაღლებდეთ მას უკუნისამდე.

მე-9: ძლეულ იქმნნეს ბუნებანი მეტყუელნი შენთვის, ქალწულო უსძლოო, ქალწულებრივი შობაი და სიკუდილი, ცხორების მომცემელი, და შემდგომად შობისაცა ქალწულად ჰგიე და მოკუდავი ცხოველ ხარ, ღმრთისმშობელო, სამართლად გადიდებთ შენ.

„ქრისტეს შობასა“ ხმა 1

1-ლი: ქრისტეს შობასა ვადიდებდეთ, ქრისტესა ზეცისასა მივეგებვოდეთ, ქრისტესა ჩუენ, ქუეყანისანი, აღვამაღლებდეთ ღმერთსა და დიდებულსა და აწ სიხარულით უღაღადებდეთ, ერნო, რამეთუ დიდებულ არს.

მე-3: წინა-საუკუნეთა მამისაგან შობილსა ძესა მხოლოსა და ქალწულისაგან განხორციელებულსა ქრისტესა, ღმერთსა ჩუენსა, უღაღადებდეთ: რომელმან აღამაღლე რქაი ჩუენი, წმიდა ხარ შენ, უფალო.

მე-4: კუერთხი იესეს ძირისაგან აღმოსცენდი შენ, ქრისტე, მთისაგან წმიდისა ქალწულისა და მაღნარით გამოხვედ განხორციელებული სძლისაგან უქორწინებელისა, ღმერთი უსხეულოთაი, დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.

მე-5: ღმერთი ხარ მშვიდობისაი და მამაი მოწყალეი და დიდისა ზრახვისა ანგელოზი, საკვირველი თანა-მზრახველი მომივლინე ჩუენ, რომელი მიმიძღუა ჩუენ ნათლად და უღაღადებთ: ღამითგან აღვიმსთობთ ჩუენ მგალობლად შენდამი, კაცთ-მოყუარე.

მე-6: პირველ იონა, შთანთქმული მხეცისაგან განმხრწნელისა, წარმოიგდო უხრწნელად და ქალწულისა მუცელსა სიტყუაი ღმრთისაი განხორციელდა და მშობელი თვისი დაიცვა უხრწნელად, ხოლო ბუნებანი შეიცვალნა, ვითარცა ინება და გუაცხოვნნა ჩუენ.

მე-7: ყრმანი სარწმუნოებით აღზრდილნი წინა-აღუდგეს მძლავრსა მას და არა შეშინდეს იგინი სიმძაფრისა მისგან ცეცხლისა, არამედ შორის ალსა დგეს და ღაღადებდეს: მამათა ჩუენთა ღმერთო, კურთხეულ ხარ შენ.

მე-8: სახუმილი შეცურეული სახედ გამოჩნდა საკვირველებათა მითხრობისა, ბუნებათა უაღრეს, რამეთუ არა შეწუნა ყრმანი, მძლავრ–შეთხეულნი, ეგრეთვე ქალწული დაიცვა ღმრთეებისა ცეცხლმან და ჩუენ ვღაღადებთ: აკურთხევდით საქმენი „უფლისანი უფალსა და უფროისად ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

მე-9: საიდუმლო უცხო და დიდებული ვიხილეთ: ქუაბი ცათა ემსგავსა, ქლწული – ქერუბიმთა, ხოლო ბაგა სახე იქნა სამყაროსა რამეთუ დაიტია დღეს ქრისტე ღმერთი დაუტევნელი, რომელსა ვადიდებთ.

„განაპო სიღრმე ზღუისაი “ ხმა 2

1-ლი: განაპო სიღრმე ზღუისაი ბრძანებით და ხმელად განიყვანნა რჩეულნი, ხოლო მას შინა დაანთქნა მტერნი მათნი ძლიერმან ძალითა ბრძოლასა უფალმან, რამეთუ დიდებულ არს.

მე-3: რომელმან მოსცა ძლევაი მეფესა ჩუენსა უფალმან, ესე იშვა ქალწულისაგან მიუწთომელი ბუნებითა, და ნათელ-იღო იორდანესა, ამას უღაღადებდეთ დღეს: არავინ არს წმიდაი, ვითარ ღმერთი ჩუენი.

მე-4: სმენა მესმა, უფალო, ხმისა შენისაი, რომელ არს ხმაი ღაღადებისაი უდაბნოსა, ქადაგი ქუხილისაი ზეგარდამო წყალთა ზედა მრავალთა, წამებასა შენსა ძისათვის აღივსო სულითა და თქუა: შენ ხარ ქრისტე, სიბრძნე ღმრთისა და ძალი მისი.

მე-5: იესუ მთავარი მშვიდობისაი მოვიდა დღეს დახსნად პატიჟთა ადამ პირველ-ქმნულისა, არა უნდა მას განწმედაი, ვითარცა ღმერთ არს, არამედ განწმიდნა წყალნი იორდანისანი და მათ შინა დაანთქა მტერობაი იგი პირველი და მშვიდობაი მოგუმადლა.

მე-6: ხმაი სიტყვისა ღმრთისაი, სასანთლეი ნათლისაი, მთიები მზისაი უდაბნოს უღაღადებდა მოსრულთა მისდა: შეინანეთ და განიშორეთ ბოროტი, დღეს მოვიდა ქრისტე ხსნად დაბადებულთა თვისთა ხრწნილებისაგან და სიკუდილისა.

მე-7: ყრმანი წმიდანი სახუმილსა ცეცხლისასა შეითხინეს და შეცურეულნი ცუარითა უვნებელად დაიცვებოდეს მოსლვითა ანგელოზისა ღმრთისაითა, და სიხარულით განბრწყინვებულნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფროისად ამაღლებულო ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

მე-8: საიდუმლოი დიდებული ბაბილონს შინა სახუმილმან აჩუენა ცუარისა ცურევითა, რამეთუ მოასწავა წყალთა იორდანისათა შთასლვად ცეცხლი უსხუეულოი, ნათლის-ღებაი ქრისტესი ხორცითა, რომელსა ვაკურთხევთ ჩუენ და აღვამაღლებთ მას უკუნისამდე.

მე-9: ვერ შემძლებელ ვართ დიდებად შენდა ჯერისაერ ქუეყანისანი, და მოუძლურდებიან ზეცისანი, ღმრთის-მშობელო, რამეთუ უზეშთაეს იქმენ, შეიწირე სარწმუნოებაი ჩუენი, უწყით სიყუარული შენი და ვითარცა ნათელსა ქრისტეანობისასა გადიდებთ.

„უქმი ქუეყანაი" ხმა 3

1-ლი: უქმი ქუეყანაი, სამკვიდრებელი ზღუათაი, იხილა მზემან პირველ, რაჟამს აღზღუდნეს ღელვანი და შეჰყინდეს ორკერძოვე და ერი ღმრთისაი წიაღსრული სიხარულით ღაღადებდა: უგალობდით უფალსა, რომელიცა დიდებულ არს.

მე-3: მოსავთა შენთა დამამტკიცებელო ქრისტე ღმერთო, დაამტკიცე ეკლესიაი შენი, რომელი მოიყიდე სისხლითა შენითა წმიდითა.

მე-4: ქრისტე ღმერთო, ცანი კეთილთა შენთა დაფარნეს, რაჟამს კიდობნისა მისგან სიწმიდისაით მოხუედი სოფლად სიმდაბლით ჩუენთვის და, ვითარცა ჩჩვილი, გიხილეს შენ ღმერთი ყოველთა დაბადებულთაი, აღივსო ყოველივე დიდებითა შენითა.

მე-5: ჩუენებით ესაია იხილა რაი უფალი, საყდართა ზედა მჯდომარე და გარე-შეცვული ანგელოზთა მიერ, ღაღად-ყო: ჰოი უბადრუკსა, რამეთუ ვიხილე ღმერთი ხორცითა, ნათელი ბრწყინვალეი და მთავარი მშვიდობისაი.

მე-6: ხმა-ვყავ შენდამი დამძიმებულმან ტვირთითა ცოდვათა ჩემთაითა, შეისმინე ჩემი და წყალობა ყავ, მაცხოვარო.

მე-7: ღმრთისა სიტყუასა, რომელმანცა ცეცხლსა შინა შეაცურივნა სამნი ყრმანი ღმრთისმეტყუელნი, და ქალწულმან შვა, შევამკობდეთ ყოველნი და ესრეთ ვღაღადებდეთ: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

მე-8: მონებად ღმრთისა აღდგომილნი ყრმანი შეითხინეს ცეცხლსა მიუახლებელსა და ალისაგან არა ევნო და გალობით იტყოდეს: აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფალსა და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

მე-9: წერილთა მიერ შჯულისათა მოგუესწავა ჩუენ, მორწმუნეთა, ვითარმედ ყოველი წული, პირველ საშოისა განმღებელი, წმიდაი უფლისაი იწოდოს, აჰა, დღეს ვიხილეთ ჩუენ პირმშოი ზეცით და ქუეყანით და სარწმუნოებით ვადიდებთ.

„აღდგომისა დღე არს“ ხმა 1

1-ლი: აღდგომისა დღე არს, განვბრწყინდებოდეთ აწ, ერნო, პასქაი უფლისაი, პასქაი, რამეთუ სიკუდილისაგან ცხორებად და ქუეყანისაგან ცად მიმართ ქრისტემან ღმერთმან მიმცვალნა ძლევისა მგალობელნი დღეს.

მე-3: მოვედით და ვსუათ სასუმელი ახალი, არა კლდით მყარით ნიშოვან-ქმნილი, არამედ უხრწნელებისა წყაროი, ქმნილი ქრისტეს საფლავით, რომლითა განვძლიერდით.

მე-4: საღმრთოსა სახუმილავსა ზედა საღმრთოი მეტყუელი ამბაკუმ დეგინ ჩუენ თანა და გვიჩუენენ ჩუენ ანგელოზი ნათლისაი, ბრწყინვალედ მეტყუელი ესრეთ: ცხორებაი სოფლისაი არს დღეს, რამეთუ აღდგა ქრისტე, ვითარცა ყოვლისა შემძლებელი.

მე-5: აღვიმსთოთ ჩუენ ცისკარსა მას მსთუად და მიჰრონთა წილ გალობაი მიუძღუანოთ მეუფესა, ვიხილოთ სიმართლისა მზედ ცხორებისად ქრისტე, ყოვლად აღმობრწყინვებული.

მე-6: შთახედ შენ ქუესკნელთა ქუეშე ქუეყანისათა, და შეჰმუსრენ მოქლონნი საუკუნოდ პყრობილთა შებორკილებისანი და სამ დღე მკუდარი, ვითარ იონა ვეშაპით, ეგრეთ აღდეგ საფლავით.

მე-7: რომელმან ყრმანი იხსნა სახუმილისაგან, რაჟამს განკაცნა, ივნო, ვითარ მოკუდავმან, და ვნებითა მოკუდავსა უხრწნელებისა შეჰმოსა სამოსელი, მხოლომან კურთხეულმან, ღმერთმან მამათამან და ზეშთა ამაღლებულმან.

მე-8: ესე არს წმიდაი და ჩინებულ დღე, საღმრთო დღე ესე ერთშაბათთაი და დედოფალ და უფალ, და დღესასწაულთა დღესასწაული და კრება კრებათა, რომელსა შინა ვაკურთხევთ ქრისტესა საუკუნოდ.

მე-9: განათლდი, განათლდი, ახალო იერუსალიმ, დღეს დიდებაი უფლისაი შენ ზედა აღმობრწყინდა, განსცხრებოდე და იხარებდ, სიონ, და აწ შენცა იშუებდი, ღმრთის-მშობელო, აღდგომასა ძისა შენისასა.

"მხსნელსა ჩუენსა ღმერთსა“ ხმაი 5

1-ლი: მხსნელსა ჩუენსა ღმერთსა, რომელმან განიყვანა დაულტოლველად ერი თვისი ზღუასა და ფარაო მხედრებითურთ დაანთქა სიღრმესა, მას მხოლოსა უგალობთ, რომელიცა დიდებულ არს.

მე-3: ძალითა ჯუარისაითა, ქრისტე, განმაძლიერე დიდებად შენდა, რაითა უგალობდე მარადის ღმრთეებასა შენსა, მოწყალე.

მე-4: სმენა მესმა ძლიერისა ჯუარისა შენისაი, ქრისტე, რომლისა მიერ სამოთხე განაღე, და გიღაღადებ: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.

მე-5: აღმსთობილნი შენ გიგალობთ, უფალო, გუაცხოვნენ ჩუენ, ვითარცა სახიერ ხარ, რამეთუ სხუაი ღმერთი არა ვიცით.

მე-6: გარე-მომიცვეს ღელვათა და მექმნა საფლავ მუცელი ვეშაპისათ და გიღაღადებ: მიხსენ მე, კაცთ-მოყუარე, და მაცხოვნე მე, მრავალმოწყალე უფალო.

მე-7: რომელმან იხსნენ ყრმანი სახუმილისაგან, მგალობელნი, კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

მე-8: მამისაგან შობილსა ძესა უწინარეს საუკუნეთა და აღსასრულსა ჟამთასა ქალწულისაგან ხორციელ-ქმნულსა, მღუდელნი აკურთხევდით, ერნი უფროისად ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

მე-9: ჰშევ, ქალწულო, მიუწთომელი ბუნებათაი, უჟამოი, გამოუთქუმელი, ამისთვის, უბიწოო, ყოველნი მორწმუნენი გადიდებენ შენ.

„საღმრთომან ნისლმან“ ხმა 4

1-ლი: საღმრთომან ნისლმან დაფარა ენამძიმე და აღიტყუა იგი შჯულსა ღმრთივწერილსა, რამეთუ განაგდო ნივთი უგულისხმოი გონებისა თუალთაი და მოიღო მან. სულიერი გალობაი პატივად ღმრთისა მიერ.

მე-3: ლოცვამან ანა წინაისწარმეტყველისამან, რაჟამს იგი დამდაბლნა წინაშე ღმრთისა, განხსნა საკვრელი ბერწისა მის მუცლისაი, და მოსპო ყუედრებაი სულისა თვისისაი მუცლადღებითა კაცისა მის ღმრთისაითა.

მე-4: შენ,მეუფეო მეუფეთაო ღმერთო, სიტყუაო, რომელი მამისაგან იშევ, მხოლოი მხოლოისა მიერ, ვითარცა ღმერთ ხარ, სული შენი სახიერი თანასწორი მომეც მონათა, ძალსა შენსა დიდებაი.

მე-5: მოვედით დღეს, შვილნო ეკლესიისანო, და განათლდით თქუენ მადლითა სულისაითა, რომელ არს მსგავს ცეცხლისა, შემწუელ ცოდვისა, რომლისა მიერ სიონით ვიცანთ შჯული, ცეცხლისა ენათაგან დამტკიცებული.

მე-6: შენ, ქრისტე, ღმერთო ჩუენო, გამოგვიბრწყინდი სიტყუაი ღმრთისაი ხორცითა ქალწულისაგან, რაითა შთანთქმული ადამ აღმოიყვანო იონაის სახედ, ნათესავითურთ თვისით, მუცლისა მისგან მხეცისა მომსრველისა.

მე-7: მძლავრმან მიმძლავრებულმან ხმა-ყო ძლიერად თაყუანისცემად ხატსა მას ოქროისასა, ხოლო მადლი სულისაი მიმიძღუების ჩუენ მონებად ღმრთისა სამებით ცნობილისა, რაითა უღაღადოთ მას: ღმერთო, კურთხეულ ხარ შენ.

მე-8: სამსახეობაი სამებისაი სამთა მათ ალსა შეაცვრევს და კრულებასა განხსნის, ხოლო სამნი იგი მაღალსა აკურთხევენ, და ესრეთ იტყვიან: დამბადებელო და მხსნელო ყოველთაო, აღგამაღლებთ შენ.

მე-9: გიხაროდენ შენ, წმიდაო დედოფალო, დედათა დიდებაო, ქალწულთა თვალო, რამეთუ მეტყუელებაი ვერ შემძლებელ არს ღირსად ქებასა შობისა შენისასა, ამისთვის სარწმუნოებით გადიდებთ შენ.

„ეტლთა მფლობელი ფარაო“ ხმაი 8

1ლი: ეტლთა მფლობელი ფარაო დაანთქა საკვირველთ-მოქმედმან კუერთხმან მოსესმან, რომელმან გამოსახა სახე ჯუარისა, და განუღო ზღუა მეწამული,და ისრაილნი იხსნნა, განმავალად მეტყუელნი გალობასა უფლისასა: რამეთუ დიდებით დიდებულ-არს.

მე-2: იხილეთ, იხილეთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი, მხსნელი თქუენი, რომელი პირველ-საუკუნეთა მამისაგან ვიშევ უდედოდ, და აღსასრულსა ჟამთასა განვკაცენ ქალწულისაგან, რაითა დავჰხსნე წყევაი პირველი ადამისი, ვითარცა კაცთმოყუარე ვარ.

მე-3: განმაძლიერებელ მექმენ მე, დამბადებელო ცისაო და ქუეყანისაო, წყალთა ზედა, დამამტკიცე მე, ქრისტე, ეკლესიისა კლდესა ზედა, რამეთუ არავინ არს წმიდა შენებრ, კაცთ-მოყუარე.

მე-4: ამხედრდი ეტლთა მოციქულთა შენთასა, უფალო, და აღვირნი მათნი ძლიერად ხელთ-ისხენ, მხედრობაი შენი ცხოვრებაი არს მორწმუნეთა, რომელნი ღაღადებენ: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.

მე-5: ნუსადა განმიშორებ პირისაგან შენისა, ნათელო წარუვალო, და დამფარა მე ბნელმან წყუდიადისამან განუნათლებელმან, არამედ მომხედენ და ნათელსა მცნებათა შენთასა წარმართე სლვაი შენი, გევედრები.

მე-6: მომიტევენ, სახიერ, აურაცხელნი ცოდვანი ჩემნი, რომელთათვის გიხმობ შენ, მიხსენ მე ბოროტთაგან. შენდა მომართ ვღაღადებ, ისმინე ჩემი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩემო.

მე-7: ყრმათა ღმრთის-მსახურთა ბაბილონს შინა არა ჰმსახურეს ხატსა ოქროისასა,და მით სახმილსა შეითხივნეს და შეცურეულნი ესრეთ ღაღადებდეს და იტყოდეს, კურთხეულ-ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

მე-8: შვიდ-წილ აღაგზნა სახმილი მძლავრმან ქალდეველთამან ყრმათათვის გულის-წყრომითა; რისხვითა ძალითა მაღლისაითა იხილნა უვნებელად დაცულნი ცეცხლისაგან განუხრწნელად დამბადებელისა მიმართ და მხსნელისა ღაღად-ჰყო: აკურთხევდით ყრმანი და მღუდელნი უგალობდით, ერნი უფროისად ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

მე-9: განკვირდეს ზესკნელს ცანი და კიდენი ქუეყანისანი შეძრწუნებულ-იქმნნეს, რაჟამს ღმერთი შენ მიერ კაცთა გამოეცხადა, და საშო შენი უმაღლეს ცათა საყდართა გამოაჩინა; ამისთვის, ღმრთისმშობელო, ანგელოზნი და კაცნი, ვითარცა ღირს ხარ, გადიდებენ შენ.