დიდი იქნება შიში და ძრწოლა და გაშმაგება, როდესაც უფალი შემოჰკრებს მიუკერძოებელ სამსჯავროს და განიხვნება საშინელი წიგნები, სადაც ჩვენი საქმეებია ჩამოწერილი, სიტყვები და ყველაფერი, რაც კი ჩაგვიდენია და რის დაფარვასაც ვფიქრობდით ღვთისგან, რომელიც გამომცდელია გულთა და თირკმელთა. მაშინ თითოეულ ჩვენთაგანს მოეთხოვება რწმენის აღმსარებლობა, მონათვლის მოვალეობა, სარწმუნოება, სუფთა ყოველგვარი მწვალებლობისგან, ბეჭედი შეუბღალავი და კვართი შეუმწიკვლებელი...
   იმა დღეს შეუძლებელია სხეული სულისაგან ცალკერძ დადგეს, არამედ ერთად წაწრსდგებიან წინაშე პირუთვნელი მსაჯულისა და უცვალებელი სამსჯვაროჲსა. დიდითა დიდებითა მოუხმობს იგი ყველას სახელდებით, და ჩვენც ყველანი წარვსდგებით განშიშვლებულნი. იქ არ იქნება ორატორული სიტყვა, სიმართლის მძლეველი; არც ენის მრავლისმეტყველება, არამედ საქმენი აიწონება; არაა იქ საჭირო ძღვენი, არც დაცვა, არამედ თითოეულს თავისი ტვირთი მიაქვს... იქ სიბერისა არ სჯერათ, სახელდიდებულება არაა, სხეულის ნაკვთების კეთილშობილებას არად დაგიდევენ, იქ პირისახის მშვენიერება არ აღელვებს მსაჯულს, არამედ ქალწულობის ღირსება და სხვა სათნოებანი მოწყალეს ქმნის მსაჯულსა მას, შობილს ქალწულისაგან. იქ დიდი და პატარა თანაბრად განიკითხება. ხშირად იმ სამსჯავროზე შვილები მშობლებს ამხელენ... იქ მონაც ბატონის წინაშე კადნიერად წარსდგება, და მხევალი წინაშე ქალბატონისა, და მოსწავლე მასწავლებლის წინაშე. ყველა ისინი განიკითხებიან საშინელ სამსჯავროზე... და საქმე თითოეულისა საცნაურ გახდება.