რესპუბლიკის სტადიები. საგარეო მასონობა. თავისუფლება და რწმენა. საერთაშორისო სავაჭრო–სამრეწველო კონკურენცია. სპეკულაციის როლი. ოქროს კულტი. ყველა რესპუბლიკა გადის განვითარების რამოდენიმე სტადიას. პირველი დღეები გავს უსინათლოს სიგიჟის დღეებს, რომელის ეხეთქება მარჯვნივ და მარცხნივ. მეორე სტადიაა დემაგოგია, რომელიც შობს ანარქიას, რომელიც ასევე თავის მხრივ შობს დესპოტიზმს, არა კანონიერსა და აშკარას, არამედ ფარულს. მოქმედებს სხვადასხვა აგენტებზე ამოფარებული, რომელთა ცვლა აწყობს კიდევაც საიდუმლო ძალას, ათავისუფლებს რა მასდროზე ადრე სამსახურიდან წასულთა დაჯილდოების ხარჯების აუცილებლობისაგან. ვის ან რას შეუძლია დაამხოს უხილავი ძალა? ჩვენი ძალა კი ნამდვილადასეთია. საგარეო მასონობა ემსახურება მას და მის მიზნებს ბრმა საფარველად, მაგრამ ამ ძალის გეგმა და თვით ადგილსამყოფელიც კი ადამიანებისათვის უცნობია და ყოველთვის საიდუმლოდ დარჩება. თავისუფლებაც შეიძლება ყოფილიყო უვნებელი და ეარსება, თუ კი დაეყრდნობოდა უფლის რწმენას და კაცობრიობის თანამეგობრობას თანასწორობის აზრის გარეშე, რომელიც თვით შემოქმედს უპირისპირდება. ასეთ შემთხვევაში შეიძლებოდა ხალხის მართვა ეკლესიებისა და სულიერი მოძღვრების მეშვეობით. აი, რატომაა ჩვენთვის აუცილებელი სარწმუნოების შერყევა და გოებისაგან თვით უფლის ცნების ამოგლეჯვა და მისი შეცვლა არითმეტიკული გათვლებითა და მატერიალური მოთხოვნილებებით იმისათვის რომ გოების გონება ფიქრს ვეღარ ასწრებდეს, საჭიროა მათი ყურადღება გადავიტანოთ ვაჭრობასა და მრეწველობაზე. ამ შემთხვევაში მოგებას გამოდევნებული ერები ვეღარ შეამჩნევენ თავიანთ საერთო მტერს. მაგრამ იმისათვის რომ თავისუფლებამ საბოლოოდ გახრწნას და გააკოტროს გოების საზოგადოება, საჭიროა მათი მრეწველობა დაეფუძნოს სპეკულატიურ ბაზას, რაც გამოიწვევს მთელი სიკეთის ჩვენს ხელში გადმოსვლას. დაძაბული ეკონომიკური ბრძოლა შექმნის და უკვე შექმნა გულგატეხილი, უგულო და ცივი საზოგადოება, რომელთაც დაეუფლებათ სრული ზიზღი უმაღლესი პოლიტიკისა და რელიგიისადმი. მათი წინამძღოლი იქნება მხოლოდ ანგარება, ე.ი. ოქრო, რომლისგანაც ისინი შექმნიან ნამდვილ კულტს იმ მატერიალურ სიამეთა გამო, რომლის მიცემაც მას შეეძლება. და მაშინ ისინი არა საზოგადოებრივი სიკეთისადმი მსახურების იდეით, არამედ, უბრალოდ, ზედა ფენებისადმი ზიზღის გრძნობით გამოგვყვებიან ჩვენ, ჩვენი კონკურენტების გოი – ინტელიგენტების წინააღმდეგ.