ლოცვაჲ გულისთქუმისათჳს, ოდესცა მოგიჴდეს

უფალო ღმერთო ყოვლისამპყრობელო, გულთმეცნიერო და გულისსიტყუათა მპყრობელო, რომელმან პყრობილჰყვენ ზღუანი და ჴმელნი, ქალაქნი და მდინარენი ნათესავისათჳს კაცთაჲსა, შენდა შევრდომითა, უფალო იესუ ქრისტე ღმერთო, ძეო და სიტყუაო ღმრთისა ცხოველისაო, კრავო და მწყემსო ჭეშმარიტო, რომელმან აიხუენ ცოდვანი სოფლისანი, შენ, სახიერო, დაამდოვრენ ღელვანი და აღტეხანი გულისა ამის ჩემისანი და აღტყინებაჲ და აღძრვანი ჴორცთა ჩემთანი, მოვლინებულნი უხილავთა მტერთა მიერ, და ვითარცა დააცხრვე და განაქარვე აღტეხაჲ იგი ზღჳსაჲ და დააყუდენ ქარნი მძაფრნი და იჴსნენ მოწაფენი შენნი დანთქმისაგან, ეგრეთვე შენ, მეუფეო, მოიხილე ჩემზედა, მონასა ამას შენსა, და მიჴსენ აღტყინებისაგან მოუდრეკელთა ამათ ჴორცთა ჩემთაჲსა, გარეუკუნაქციე გულისთქუმაჲ ესე საშინელი, წარმწყმედელი სულისა და ჴორცისა ჩემისაჲ, გულსმოდგინემყავ მოჴსენებად ჟამსა მას ჯუარცუმისა შენისასა, გუერდისა შენისაგან გარდამოთხეულსა სისხლსა და წყალსა, და კუალად დღე იგი საშინელი განკითხვისაჲ, და მიჴსენ ვნებათა ამათგან მეოხებითა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაჲთა და ყოველთა წმიდათა შენთაჲთა. ამინ.