მთავარი
ლოცვანი
ფსალმუნნი
ახალი აღთქმა
ძველი აღთქმა
დაუჯდომლები
პარაკლისები
განმარტებები
სხვადასხვა თემები
წიგნის შესახებ
მთავარი
ლოცვანი
ფსალმუნნი
ახალი აღთქმა
ძველი აღთქმა
დაუჯდომლები
პარაკლისები
განმარტებები
სხვადასხვა თემები
წიგნის შესახებ
გ1 უგალობდეთ უფალსა, რამეთუ დიდებით დიდებულ არს; ცხენები და მჴედრები შთასთხია ზღუასა.
გ2 შემწე და მფარველ მეყო მე მჴსნელად; ესე არს ღმერთი ჩემი და ვადიდო ესე, ღმერთი მამისა ჩემისაჲ, და აღვამაღლო ესე.
გ3 უფალმან შემუსრნა ბრძოლანი, უფალ არს სახელი მისი.
გ4 ეტლები ფარაოჲსი და ყოველი ძალი მისი შთასთხია ზღუასა, რჩეული მჴედრები სამმდგომთაჲ მათ დაანთქა ზღუასა მას მეწამულსა;
გ5 ზღუამან დაფარნა იგინი, და დაჴდეს სიღრმესა მას ვითარცა ლოდნი.
გ6 მარჯუენე შენი, უფალო, დიდებულ არს ძალითა; მარჯუენემან ჴელმან შენმან, უფალო, მოსრნა მტერნი.
გ7 და სიმრავლითა მით დიდებისა შენისაჲთა შეჰმუსრენ მჴდომნი იგი; [242]მიავლინე რისხვაჲ შენი, და შეჭამნა იგინი ვითარცა ლერწამი.
გ8 და სულისაგან გულისწყრომისა შენისა განიპნეს წყალნი, შეჰყინდეს ვითარცა ზღუდენი წყალნი, შეჰყინდეს და ღელვანიცა იგი შუა ზღუასა.
გ9 თქუა მტერმან: ვდევნო, ვეწიო, განვიყო ნატყუენავი და გავიძღო სული ჩემი, მოვსრა მახჳლითა ჩემითა და უფლებდეს მის ზედა ჴელი ჩემი.
გ10 მიავლინე სული შენი და დაფარნა იგინი ზღუამან და დაჴდეს იგინი ვითარცა ბრპენი წყალთა მათ შინა ფრიადთა.
გ11 ვინ-მე არს მსგავს შენდა ღმერთთა შორის, უფალო, ანუ ვინ გემსგავსოს შენ დიდებული წმიდათა შორის, საკჳრველი დიდებითა და მოქმედი ნიშებისაჲ?
გ12 მიჰყავ მარჯუენე შენი და დანთქნა იგინი ქუეყანამან.
გ13 უძეღუ სიმართლითა შენითა ერსა შენსა ამას, რომელი იჴსენ, ნუგეშინის-ეც ძალითა შენითა ბანაკსა ამას წმიდასა შენსა.
გ14 ესმა წარმართთა, განრისხნეს და სალმობამან შეიპყრნა მკჳდრნი იგი ფილისტიმისანი.
გ15 მაშინ ისწრაფეს ერისთავთა მათ ედომისათა და მთავართა მოაბელთა, ძრწოლამან შეიპყრნა იგინი, და განკფდეს ყოველნი მკჳდრნი ქანანისანი.
გ16 დაეცინ მათ ზედა შიში და ძრწოლაჲ, სიდიდითა მკლავისა შენისაჲთა ქვა იქმნედ იგინი, ვიდრემდის განჴდეს ერი შენი, უფალო,
გ17 შეიყვანენ და დაჰნერგენ იგინი მთასა მას მკჳდრობისა შენისასა, განმზადებულსა მას [243]სამკჳდრებელსა შენსა, რომელ ჰქმენ სიწმიდე, უფალო, რომელ განმზადეს ჴელთა შენთა, უფალო.
გ18 უფალი მეუფე არს უკუნისამდე და უკუნითი-უკუნისამდე და მერმეცა.
გ19 რამეთუ შევიდა ჰუნე ფარაოჲსი ეტლებითურთ და მჴედრებით შუა ზღუასა, და მოაქცია უფალმან მათ ზედა წყალი იგი ზღჳსაჲ მის, ხოლო ძენი ისრაელისანი ვიდოდეს ჴმელსა შუა ზღუასა მას.
გ1 მოიხილე, ცაო, და ვიტყოდი, და ისმენდინ ქუეყანაჲ სიტყუათა პირისა ჩემისათა.
გ2 მოელოდენ ვითარცა წჳმასა თქუმასა ჩემსა, და გარდამოვედინ ვითარცა ცუარნი სიტყუანი ჩემნი, ვითარცა წჳმაჲ მწუანვილსა ზედა და თოვლი თივასა ზედა.
გ3 რამეთუ სახელსა უფლისასა ვხადე; მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა ჩუენსა.
გ4 ღმერთი ჩუენი, ჭეშმარიტებით არიან საქმენი მისნი, და ყოველნი გზანი მისნი სიმართლით არიან; ღმერთი სარწმუნო არს, და არა არს სიცრუვე მის თანა, მართალ და წმიდა არს უფალი.
გ5 შესცოდეს მას ნაშობთა მათ ბილწებისათა, ნათესავმან დრკუმან და გულარძნილმან.
[244]გ6 ესე მოსაგებელი მოაგეს უფალსა ამან ერმან ცოფმან და არაბრძენმან; ანუ არა ამან თავადმან მამამან შენმან მოგიპოვა შენ, შეგქმნა შენ და დაგბადა შენ?
გ7 მოიჴსენენით დღენი იგი საუკუნენი და გულისჴმა-ყვენით წელიწადნი იგი თესლითი-თესლადმდე. ჰკითხე მამასა შენსა, გითხრას შენ, და მოხუცებულთა შენთა გაუწყონ შენ.
გ8 რაჟამს მიმოგანყვნა მაღალმან ნათესავნი, ვითარ-იგი მიმოდასთესნა ძენი ადამისნი, დაამტკიცნა საზღვარნი იგი თესლებისანი მსგავსად რიცხუთა მათ ანგელოზთა ღმრთისათა.
გ9 და იყო ნაწილად უფლისა ერი მისი იაკობი და საზომად სამკჳდრებელისა მისისა - ისრაელი.
გ10 უნაკლულო ყვნა იგინი უდაბნოსა მას შინა, წყურილსა, სიცხესა და ურწყულსა; გარემოადგა მას და განსწავლა იგი და დაიცვა იგი, ვითარცა გუგაჲ თუალისაჲ.
გ11 ვითარცა ორბმან რაჲ დაიფარნის ბუდენი თჳსნი და მართუეთა თჳსთათჳს სუროდა, განყვნა ფრთენი თჳსნი და შეიწყნარნა იგინი და აღიხუნა იგინი ბეჭთა ზედა თჳსთა.
გ12 უფალი მხოლოჲ უძღოდა მათ, და არა იყო მათ თანა ღმერთი უცხოჲ.
გ13 აღმოიყვანნა იგინი ძალსა მას ზედა ქუეყანისასა და აჭამა მათ ნაყოფი იგი ველთაჲ; წოვდეს იგინი თაფლსა კლდისაგან და ზეთსა - კლდისა მისგან ძლიერისა;
[245]გ14 ერბოსა ზროხათასა და სძესა ცხოვართასა ცმელითა კრავთა და ვერძთაჲთა, ნაშობსა კუროთასა და კაცთასა, თირკუმელთა ცმელითა, იფქლსა, სისხლსა ყურძნისასა სუმიდეს ღჳნოსა.
გ15 და ჭამა იაკობ და განძღა და განწიხა საყუარელმან მან, განსუქნა, განსხუა, განვრცნა, დაუტევა ღმერთი შემოქმედი თჳსი და განუდგა ღმერთსა მაცხოვარსა თჳსსა.
გ16 განმარისხეს მე უცხოთა მათ ზედა და საძაგელებითა მათითა განმამწარეს მე;
გ17 შესწირვიდეს ეშმაკთა მიმართ., - და არა ღმრთისა, - ღმერთთა მათ, რომელ-იგი არა იცოდეს, ცუდთა და საწუთოდ და ახლად მოხუმულთა, რომელ-იგი არა იცოდეს მამათა მათთა.
გ18 ღმერთი, რომელმან გშვა შენ, დაუტევე და დაივიწყე ღმერთი გამომზრდელი შენი.
გ19 და იხილა ესე უფალმან, და აღიშურვა, და განრისხნა გულისწყრომითა ძეთა და ასულთა მათთაჲთა.
გ20 და თქუა: გარემივაქციო პირი ჩემი მათგან და უჩუენო, რაჲ იყოს მათდა უკუანაჲსკნელ; რამეთუ ნათესავი განდრეკილი არს და ნაშობნი, რომელთა თანა არა არს სარწმუნოებაჲ.
გ21 მათ მაშურეს მე არაღმერთითა, და კერპებითა მათითა განმარისხეს მე, და მეცა ვაშურვო არანათესავსა მას ზედა, და ნათესავითა მით უგუღისჴმოჲთა განვარისხნე იგინი.
გ22 რამეთუ ცეცხლი აღატყდა გულისწყრომისაგან ჩემისა, [246]დასწუვიდეს ჯოჯოხეთამდე ქუესკნელად, შეჭამოს ქუეყანაჲ და ნაყოფი მისი და შეწუნეს საფუძველნი მთათანი.
გ23 დავკრიბო მათ ზედა ძჳრი და ისარნი ჩემნი დავასრულნე მათ ზედა.
გ24 განკფდენ იგინი სიყმილითა და ჭამითა მფრინველთაჲთა და განმამრუდებელითა მათ უკურნებელითა; კბილნი მჴეცთანი მივავლინე მათ ზედა, რომელნი გულისწყრომით ითრევდენ ქუეყანასა ზედა.
გ25 გარეშე უმკვიდრო-ყვნეს იგინი მახჳლმან და საუნჯით მათითგან - შიშმან; ჭაბუკი ქალწულისა თანა, ძუძუჲსმწოვარი მოხუცებულისა თანა დღითა.
გ26 ვთქუ: განვაბნინე იგინი და დავადუმო კაცთაგან საჴსენებელი მათი,
გ27 არათუმცა გულისწყრომითა მტერთაჲთა, რაჲთა არა მყოვარჟამ იყვნენ, და რაჲთა არა განმრავლდენ მჴდომნი იგი მათნი და რაჲთა არა თქუან: იყოვე ჴელი ჩუენი უმაღლეს მათ ზედა, და არათუ უფალმან ყო ესე ყოველი.
გ28 რამეთუ ნათესავი ესე წარწყმედისა მზრახვალი არს, და არა არს მათ თანა მეცნიერებაჲ.
გ29 არა ცნეს გულისჴმისყოფაჲ თჳსი; დვან ესე მომავალთა ჟამთა.
გ30 ვითარ-მე იოტოს ერთმან ათასები და ორმან წარიქციოს ბევრები, არათუმცა ღმერთმან განნიჭნა იგინი და უფალმანცა მისცნა იგინი?
[247]გ31 რამეთუ არა არიან ღმერთნი მათნი ვითარ ღმერთი ჩუენი, ხოლო მტერნი ჩუეენნი უგუნურ იყვნეს.
გ32 რამეთუ საყურძნისა მისგან სოდომელთაჲსა იყო საყურძნე მათი და ვენაჴი მათი - გომორელთაგან; ყურძენი მათი ყურძენი ნავღლისაჲ და ტევანი სიმწარისა მათისაჲ.
გ33 გულისწყრომაჲ ვეშაპთაჲ იყო ღჳნოჲ და რისხვაჲ ასპიტთაჲ განუკურნებელი.
გ34 ანუ არა აჰა ესერა ესე ყოველი შეკრებილ არსა ჩემ თანა და დაბეჭდულ საუნჯეთა შინა ჩემთა?
გ35 დღესა მას შურისგებისასა მივაგო, ჟამსა მას, რომელსა შეუცთეს ფერჴი მათი; რამეთუ ახლოს არს დღე იგი წარწყმედისა მათისაჲ და მოწევნულ არს განმზადებული თქუენთჳს.
გ36 რამეთუ განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი და მონათა თჳსთათჳს ნუგეშინისცემულ იქმნეს; რამეთუ იხილნა იგინი ნაკლულევანნი, ჴუებულნი, ბოროტთა მიცემულნი და განკაფულნი.
გ37 და თქუა უფალმან: სადა არიან ღმერთნი იგი მათნი, რომელთა-იგი მიმართ ესვიდეს?
გ38 რომელთა-იგი ცმელსა ნაზორევთა მათთასა შჭამდით და სუემდით ღჳნოსა ნაგებთა მათთასა; აღდეგ და შეგეწინედ თქუენ და გეყვნედ თქუენ იგინი მფარველ.
გ39 იხილეთ, იხილეთ, რამეთუ მე ვარ, და არა არს სხუაჲ ღმერთი ჩემსა გარეშე; [248]მე მოვაკუდინო და ვაცხოვნო და ვსცე და მე განვკურნო, და არა არს, რომელმან განარინოს ჴელთაგან ჩემთა.
გ40 რამეთუ აღვიღო ცად ჴელი ჩემი და ვფუცო მარჯუენესა ჩემსა და ვთქუა: ცხოველ ვარ მე უკუნისამდე.
გ41 რამეთუ აღვლესო ვითარცა ელვაჲ ჴრმალი ჩემი და განვმზადო შჯად ჴელი ჩემი და მივაგო საშჯელი მტერთა და მოძულეთა ჩემთა მივაგო;
გ42 დავათრვნე ისარნი ჩემნი სიხლითა და ჴრმალი ჩემი ჭამდეს ჴორცსა სისხლთაგან წყლულებისათა, ნატყუენავისაგან, თავებისაგან მთავართა წარმართთაჲსა.
გ43 იხარებდით ცანი მის თანა და თაყუანის-სცემდენ მას ყოველნი ანგელოზნი ღმრთისანი; იხარებდით წარმართნი ერისა მისისა თანა და განაძლიერებდენ მას ყოველნი ძენი ღმრთისანი; რამეთუ სისხლი ძეთა მისთაჲ იძიოს და შური იძიოს და მიაგოს საშჯელი მტერთა, და მოძულეთა მისთა მიაგოს, და განწმიდოს უფალმან ქუეყანაჲ ერისა თჳსისაჲ.
გ1 განძლიერდა გული ჩემი უფლისა მიერ, და ამაღლდა რქაჲ ჩემი ღმრთისა მიერ ჩემისა; განვრცნა პირი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა, განვიხარე მე მაცხოვარებითა შენითა.
გ2 რამეთუ არავინ არს წმიდა ვითარ უფალი [249]და არავინ არს წმიდა შენსა გარეშე; და არავინ არს მართალ ღმრთისა ჩუენისაებრ.
გ3 ნუ იქადით, ნუცა იტყჳთ მაღალსა გარდარეულად, ნუცა აღმოვალნ მდიდრად სიტყუაჲ პირისაგან თქუენისა, რამეთუ ღმერთი არს მეცნიერებათაჲ უფალი და ღმერთმან განჰმზადნა საქმენი თჳსნი.
გ4 მშჳლდი ძლიერთაჲ მოუძლურდა და უძლურთა გარეშეირტყეს ძალი;
გ5 სავსენი პურითა ნაკლულევან იქმნნეს, და მშიერთა დაიპყრეს ქუეყანაჲ, რამეთუ ბერწსა მას ესხნეს შჳდ შვილ და შვილმრავალი იგი მოუძლურდა.
გ6 უფალი მოაკუდინებს და აცხოვნებს, შთაიყვანებს ჯოჯოხეთად და აღმოიყვანებს;
გ7 უფალი დააგლახაკობს და განამდიდრებს, დაამდაბლებს და აღამაღლებს;
გ8 აღადგენს ქუეყანისაგან გლახაკსა და სკორეთაგან აღადგინებს დავრდომილსა, რაჲთა დასუას იგი ძლიერთა თანა ერისათა და საყდარნი დიდებისანი დაუმკჳდრნეს მას. მოსცის ლოცვაჲ მლოცველსა და აკურთხნა წელიწადნი მართლისანი;
გ9 რამეთუ ვერ უძლოს ძლიერმან კაცმან ძლიერებითა თჳსითა.
გ10 უფალმან უძლურ-ყოს მჴდომი თჳსი; უფალი წმიდა არს. ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნითა თჳსითა და ნუ იქადინ ძლიერი ძალითა თჳსითა და ნუ იქადინ მდიდარი სიმდიდრითა თჳსითა. [250]არამედ ამას ზედა იქადოდენ, რომელი-იგი იქადოდის გულისჴმისყოფასა და ცნობასა უფლისასა და ყოფად საშჯელსა და სამართალსა შორის ქუეყანისა. უფალი ამაღლდა ცათა შინა და იქუხნა; თავადმან განსაჯნეს კიდენი ქუეყანისანი სიმართლითა თჳსითა და მოსცეს ძალი მეფეთა ჩუენთა და აღამაღლოს რქაჲ ცხებულთა თჳსთაჲ.
გ2 უფალო, მესმა სმენაჲ შენი და შემეშინა, უფალო, განვიცადენ საქმენი შენნი და დამიკჳრდა. შორის ორთა მათ ცხოველთასა იცნობე შენ, მოახლებასა წელთა შენთასა გამოსცხადენ შენ, მოწევნასა ჟამთასა საცნაურ იყო შენ, შეძრწუნებასა სულისა ჩემისასა რისხვასა შინა წყალობაჲ მოიჳსენი შენ.
გ3 ღმერთი სამხრით მოვიდეს და წმიდაჲ იგი - მთით ჩრდილოჲთ მაღნართაჲთ. დაფარნა ცანი შუენიერებამან მისმან და ქებითა მისითა აღივსო ქუეყანაჲ.
გ4 და ბრწყინვალებაჲ მისი ვითარცა ნათელი იყოს, და რქანი - ჴელთა შინა მისთა; დადვა სიყუარული მტკიცე ძლიერებისა მისისაჲ.
გ5 წინაშე პირსა მისსა ვიდოდის სიტყუაჲ და განვლოს ველი შემდგომად კუალთა მისთა.
[251]გ6 დადგა, და შეიძრა ქუეყანაჲ; მიხედნა წარმართთა, და დადნეს; შეიმუსრნეს მთანი სასტიკებითა, და დადნეს ბორცუნი საუკუნენი, და გზანი საუკუნენი მათნი შრომით იხილნეს.
გ7 შეძრწუნდეს საყოფელნი ეთიოპელთანი და კარვები ქუეყანისა მადიამისაჲ.
გ8 მდინარეთა ზედა ნუ განრისხნეა, უფალო, ანუ გულისწყრომაჲ შენი მდინარეთა ზედა, გინათუ ზძუასა ზედა სლვაჲ შენი? რამეთუ აჰჴდე შენ ეტლთა შენთა ზედა, და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს.
გ9 გარდაცუმით გარდააცუა მშჳლდსა შენსა თესლთა ზედა, იტყჳს უფალი. მდინარეთაჲ განიპოს ქუეყანაჲ.
გ10 გიხილონ შენ და ელმოდის ერთა განბნევად სლვასა წყალთასა; უფსკრულმან მოსცა ჴმაჲ თჳსი სიმაღლითა საოცრებათა მისთაჲთა.
გ11 ამაღლდა მზე, და მთოვარე დადგა წესსა ზედა თჳსსა; ისარნი შენნი ნათლად ვიდოდიან და ბრწყინვალებად ელვისა საჭურველი შენი.
გ12 თქუმით შეამცირო ქუეყანჲ და გულისწყრომით შეჰმუსრნე წარმართნი.
გ13 გამოხუედ მაცხოვრად ერისა შენისა და ჴსნად ცხებულთა შენთა; მიავლინე თავსა ზედა უშჯულოთასა სიკუდილი, აღდგენ საკრველნი ვიდრე ქედადმდე სრულიად.
გ14 შეჰმუსრენ განკჳრვებითა თავნი ძლიერთანი, შეიძრნენ მას შინა, განახუენ აღჳრნი მათნი, [252]ვითარცა ჭამნ რაჲ გლახაკი იდუმალ.
გ15 და ივლინენ ზღუასა ზედა ჰუნენი შენნი ადძრვად წყალთა მრავალთა.
გ16 დავიცევ და შემიძრწუნდა გული ჩემი ჴმისაგან ლოცვისა ბაგეთა ჩემთაჲსა, შეედვა ძრწოლაჲ ძუალთა ჩემთა, და ძალი ჩემი შეძრწუნდა ჩემ თანა. განვისუენო მე დღესა პირისა ჩემისასა აღსლვასა მას ჩემსა ერისა მის მწირობისა ჩემისასა.
გ17 რამეთუ ლეღუმან არა გამოიღოს ნაყოფი თჳსი და ვენაჴისა გამონაღები არა იპოოს; ეცრუოს საქმე ზეთისხილისაჲ და ველმან არა აღმოაცენოს საჭმელი. მოაკლდენ საჭმელთაგან ცხოვარნი და ჴარნი არა იპოვნენ ბაგასა.
გ18 ხოლო მე უფლისა მიმართ ვიხარებდე და მხიარულ ვიყო მე ღმრთისა მიმართ მაცხოვრისა ჩემისა.
გ19 უფალი ღმერთი ძალ ჩემდა, დაამტკიცნა ფერჴნი ჩემნი სრულიად, მაღალთა ზედა დამადგინა მე ძლევად გალობითა თჳსითა
გ1 (9) ღამითგან აღიმსთობს სული ჩემი შენდამი, ღმერთო, რამეთუ ნათელ არიან ბრძანებანი შენნი ქუეყანასა ზედა; ისწავეთ სიმართლე მკჳდრთა ქუეყანისათა.
გ2 (10) რამეთუ დადუმნა უღმრთოჲ; [253]ყოველმან, რომელმან არა ისწავოს სიმართლე ქუეყანასა ზედა, ჭეშმარიტებაჲ არა ყოს; მოისპენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს დიდებაჲ იგი უფლისაჲ.
გ3 (11) უფალო, მკლავი შენი მაღალ არს, და არა უწყოდეს, ხოლო იცნან და ჰრცხუენოდის; შურმან შეიპყრას ერი უსწავლელი, და ცეცხლმან შეჭამნეს წინააღმდგომნი იგი.
გ4 (12) უფალო ღმერთო ჩუენო, მომეც ჩუენ მშჳდობაჲ, რამეთუ ყოველივე მომაგე ჩუენ.
გ5 (13) უფალო ღმერთო ჩუენო, მომიგენ ჩუენ; რამეთუ შენსა გარეშე, უფალო, სხუაჲ არავინ ვიცით და სახელსა შენსა სახელ-ვსდებთ.
გ6 (14) ხოლო მკუდართა ცხორებაჲ არა იხილონ, არცა მკურნალთა აღადგინონ; ამისთჳს მოჰჴადე და აღიღე და წარსწყმიდე ყოველი წელი მათი.
გ7 (15) შესძინე მათ ზედა ძჳრი, უფალო, შესძინე ძჳრი დიდებულთა მათ ქუეყანისათა.
გ8 (16) უფალო, ჭირსა მოგიჴსენეთ შენ, რამეთუ მცირედ ჭირ არს სწავლაჲ შენი ჩუენ ზედა.
გ9 (17) ვითარცა მიდგომილი რაჲ მიეახლის შობად და სალმობასა მას მისსა ზედა ღაღადებნ, ეგრე ვიქმნენით ჩუენ საყუარელსა მას შენსა.
გ10 (18) უფალო, შიშითა შენითა გუელმოდა და ვშევით, სული მაცხოვარებისაჲ, რომელი ვყავთ ქუეყანასა ზედა; არა დავეცნეთ, არამედ დაეცნენ მკჳდრნი ქუეყანისანი.
გ11 (19) აღდგენ მკუდარნი და აღემართნენ საფლავთაგან და იხარებდენ ქუეყანასა ზედა. [254]რამეთუ ცვარი შენმიერი საკურნებელ არს მათდა, ხოლო ქუეყანაჲ იგი უღმრთოთაჲ დაეცეს.
გ1 (3) ღაღად-ვყავ ჭირსა ჩემსა უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა და ისმინა ჩემი, მუცლით გამო ჯოჯოხეთისა ღაღადებისა ჩემისა გესმა ჴმაჲ ჩემი.
გ2 (4) შთამაგდე მე სიღრმესა გულსა ზღჳსასა, და მდინარენი გარემომადგეს მე, ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი მე ზედაგარდამჴდეს.
გ3 (5) და ვთქუ: გან-მე-გდებულ ვარ თუალთა შენთაგან ანუ შე-და-მე-ვსძინოა მიხედვად ტაძარსა წმიდასა შენსა?
გ4 (6) გარდამეცნეს წყალნი ვიდრე სულად ჩემდამდე, და უფსკრულმან მომიცვა მე უკუანაჲსკნელმან, შთაჴდა თავი ჩემი ნაპრალსა მთათასა.
გ5 (7) შთავჴედი მე ქუეყანად, რომლისა მოქლონნი - ვითარცა კლიტენი საუკუნენი; და აღმოვედინ განხრწნისაგან ცხორებაჲ ჩემი შენდამი, უფალო ღმერთო ჩემო.
გ6 (8) მოკლებასა ჩემგან სულისა ჩემისასა უფალი მოვიჴსენე, და შევედინ შენ წინაშე ლოცვაჲ ჩემი ტაძრად წმიდად შენდა.
გ7 (9) მცველთა მათ ამაოთა და ცრუთა წყალობაჲ მათი დაუტევეს.
[255]გ8 (10) ხოლო მე ჴმითა ქებისაჲთა და აღსაარებისაჲთა მსხუერპლი შევწირო შენდა; რაოდენი ვილოცე, მიგცე შენ საცხორებელად ჩემდა უფალსა.
გ1 (26) კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და ქებით და დიდებით არს სახელი შენი უკუნისამდე,
გ2 (27) რამეთუ მართალ ხარ შენ ყოვლისავეთჳს, რომელი-ესე მიყავ ჩუენ, და ყოველნი საქმენი შენნი ჭეშმარიტებით არიან, და გზანი შენნი წრფელ არიან, და ყოველი მშჯავრი შენი მართალ არს.
გ3 (28) და მშჯავრითა ჭეშმარიტებისაჲთა ჰყავ ყოვლისა მისებრ, რაჲ-იგი მოაწიე ჩუენ ზედა და ზედა ქალაქსა ამას წმიდასა მამათა ჩუენთასა იერუსალემსა, რამეთუ ჭეშმარიტად და სიმართლით მოავლინე ესე ყოველი ჩუენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს.
გ4 (29) რამეთუ შეგცოდეთ ჩუენ და უშჯულო-ვიქმნენით განდგომად შენგან; და ვცოდეთ ყოვლითურთ და მცნებათა შენთაჲ არა ვისმინეთ, არცა დავიმარხეთ,
გ5 (30) არცა ვყავთ, ვითარ-იგი შენ მამცენ ჩუენ, რაჲთამცა კეთილი მეყო ჩუენ.
გ6 (31) და ყოველი, რაოდენი მოავლინე ჩუენ ზედა, და ყოველი, რაოდენი მიყავ ჩუენ, სიმართლისა საშჯელითა ჰყავ.
[256]გ7 (32) და მიმცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა უშჯულოთა, ფიცხელთა, განდგომილთა და მეფისა ცრუჲსათა და უძჳრესისა უფროჲს ყოვლისა ქუეყანისა.
გ8 (33) და აწ არა არს ჟამი აღებად პირისა ჩუენისა; სირცხჳლი და ყუედრებაჲ შეიქმნა მონათა შენთა ზედა და მსახურთა შენთა ზედა.
გ9 (34) ნუ მიმცემ ჩუენ სრულიად სახელისა შენისათჳს და ნუ განაქარვებ აღთქუმასა შენსა
გ10 (35) და ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩუენგან აბრაჰამისთჳს, საყუარელისა შენისა, და ისაკ, მონისა შენისა, და ისრაელ, წმიდისა შენისა,
გ11(36) რომელთა ეტყოდე განმრავლებად ნათესავისა მათისა ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ.
გ12 (37) რამეთუ შევმცირდით ჩუენ, მეუფეო, უფროჲს ყოველთა წარმართთა და დაგლახაკობულ ვართ ყოველსა ქუეყანასა ზედა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს,
გ13 (38) და არა არს ჟამსა ამას მთავარ და წინაჲსწარმეტყუელ და წინამძღუარ, არცა საკუერთხნი, არცა მსხუერპლი, არცა შესაწირავი, არცა საკუმეველი, არცა ადგილი შეწირვად შენ წინაშე და პოვნად წყალობისა.
გ14 (39) არამედ თავითა დამდაბლებულითა და სულითა გლახაკობისაჲთი შე-მცა-წირულ ვართ ჩუენ ვითარცა საკუერთხნი ვერძთანი, ზუარაკთანი [257]და ვითარცა ბევრეულნი კრავთა პოხიერთანი.
გ15 (40) ეგრეთ შეწირულ-იყავნ მსხუერპლი ესე ჩუენი დღეს შენ წინაშე, რაჲთა სრულ-ვიყვნეთ ჩუენ შემდგომად შენსა, რამეთუ არა არს სირცხჳლი მოსავთა შენთაჲ.
გ16 (41) და აწ შეგიდგთ შენ ყოვლითა გულითა და მეშინის ჩუენ შენგან და ვეძიებთ პირსა შენსა. ნუ მარცხუენ ჩუენ,
გ17 (42) არამედ ყავ ჩუენ თანა სიტკბოებითა შენითა და მრავლითა წყალობითა შენითა.
გ18 (43) განმარინენ ჩუენ საკჳრველებითა შენითა და დიდებულ ყავ სახელი შენი, უფალო.
გ19 (44) და ჰრცხუენოდენ ყოველთა, რომელნი შეაჩუენებენ მონათა შენთა ძჳრსა, და სირცხჳლეულ იქმნედ ყოველნი მძლავრებანი მათნი, და ყოველი ძლიერებაჲ მათი შეიმუსრენ.
გ20 (45) და გულისჴმა-ყვედ, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი მხოლოჲ მაღალ და დიდებულ ხარ ყოველსა ზედა სოფელსა.
გ21 (46) და არა დასცხრებოდეს მსახურნი იგი მეფისანი, რომელთა შესთხინეს იგინი; აგზებდეს იგინი საჴუმილსა მას შინა ნავთსა, ფისსა, ნაძეძსა და ნასხლევსა.
გ22 (47) და აღატყდებოდა ალი იგი ზედა საჴუმილსა მას ორმეოც და ცხრა წყრთა,
გ23 (48) და მიმოვლო და შეწუნა, რაოდენნი პოვნა ქალდეველთაგანნი გარემოჲს საჴუმილსა მას.
გ24 (49) ხოლო ანგელოზი უფლისაჲ გარდამოჴდა შორის აზარიაეთსა საჴუმილად და მიმოდაყარა ალი იგი ცეცხლისაჲ საჴუმილისა მისგან.
[258]გ25 (50) და ყო შორის საჴუმილისა მას, ვითარცა ქარი ცუარისაჲ რაჲ ნიავინ; და არა შეეხო მათ რაჲთურთით ცეცხლი იგი, არცა შეაწუხნა, არცა შეაურვა მათ.
გ26 (51) მაშინ სამნივე იგი ვითარცა ერთითა პირითა უგალობდეს და აკურთხევდეს და ადიდებდეს ღმერთსა შორის საჴუმილსა მას და იტყოდეს:
გ27 (52) კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და უფროჲსად ქებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე, და კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ დიდებისა შენისაჲ და უფროჲსად ქებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე.
გ28 (53) კურთხეულ ხარ შენ ტაძარსა წმიდასა დიდებისა შენისასა და უფროჲსად ქებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე.
გ29 (54) კურთხეულ ხარ შენ, რომელი ჰზი ქერობინთა ზედა და ხედავ უფსკრულთა, და უფროჲსად ქებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე.
გ30 (55) კურთხეულ ხარ შენ საყდართა ზედა დიდებისა სუფევისა შენისათა და უფროჲსად ქებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე.
გ31 (56) კურთხეულ ხარ შენ სამყაროსა ზედა ცათასა და უფროჲსად ქებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე.
[259]გ1 (57) აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ2 (59/58) აკურთხევდით ცანი და ანგელოზნი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ3 (60/61) აკურთხევდით წყალნი ყოველნი ზესკნელს ცათანი, ყოველნი ძალნი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ4 (62/63) აკურთხევდით მზე და მთოვარე, ვარსკულავნი ცისანი უფალსა, უგალობდით და აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ5 (64/65) აკურთხევდით ყოველი წჳმაჲ და ცუარი, ყოველნი ქარნი უფალა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ6 (66/71) აკურთხევდით ცეცხლი და სიცხე, ღამენი და დღენი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
ბ7 (72/67) აკურთხევდით ნათელი და ბნელი, ყინელი და ტფილი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ8 (70/73) აკურთხევდით თრთჳლი და თოვლი, ელვანი და ღრუბელნი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ9 (74/75) აკურთხევდით ქუეყანაჲ, მთანი და ბორცუნი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
[260]გ10 (76/78) აკურთხევდით ყოველი მცენარე ქუეყანისაჲ, ზღუაჲ და მდინარენი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ11 (77/79) აკურთხევდით წყაროები, ვეშაპნი და ყოველინი იძრვისნი წყალთა შინა უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ12 (80/81) აკურთხევდით ყოველნი მფრინველნი ცისანი, მჴეცნი და ყოველნი პირუტყუნი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
ბ13 (82/83) აკურთხევდით ძენი კაცთანი, ისრაელი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ14 (84/85) აკურთხევდით მღდელნი უფლისანი, მონანი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ15 (86/87) აკურთხევდით სულები და სულნი მართალთანი, ღირსნი და მდაბალნი გულითა უფალსა; უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე;
გ16 (88) აკურთხევდით ანანია, აზარია, მისაელ უფალსა. აკურთხევდით მოციქულნი, წინაჲსწარმეტყუელნი და მოწამენი უფალსა, უგალობდით და უფროჲსად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე.
გ9-ა,1 (46) ადიდებს სული ჩემი უფალსა.
[261]გ9-ა,2 (47) და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ მაცხოვრისა ჩემისა,
გ9-ა,3 (48) რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისასა, რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი;
გ9-ა,4 (49) რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი,
გ9-ა,5 (50) და წყალობაჲ მისი ნათესავითი-ნათესავამდე მოშიშთა მისთა ზედა.
გ9-ა,6 (51) ყო სიმტკიცე მკლავითა თჳსითა; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;
გ9-ა,7 (52) დაამჴუნა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა მდაბალნი;
გ9-ა,8 (53) მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განავლინნა ცუდნი;
გ9-ა,9 (54) შეეწია ისრაელსა, მონასა თჳსსა, მოჴსენებად წყალობისა;
გ9-აწ10 (55) ვითარცა ეტყოდა მამათა ჩუენთა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა საუკუნოდ.
გ9-ბ,1 (68) კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაელისაჲ, რამეთუ მოხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ.
გ9-ბ,2 (69) და აღმიდგინა ჩუენ რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა მას დავითის, მონისა თჳსისასა;
გ9-ბ,3 (70) ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნითგან წინაჲსწარმეტყუელთა მისთაჲთა
[262]გ9-ბ,4 (71) ცხორებასა მტერთა ჩუენთაგან და ჴელისაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
გ9-ბ,5 (72) ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა და მოჴსენებად აღთქუმისა წმიდისა მისისა
გ9-ბ,6 (73) ფიცით, რომელ ეფუცა აბრაჰამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა
გ9-ბ,7 (74) უშიშად ჴსნად ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა,
გ9-ბ,8 (75) მსახურებად მისა ღირსებით და სიმართლით წინაშე მისსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
გ9-ბ,9 (76) და შენ, ყრმაო, წინაჲსწარმეტყუელ მაღლის იწოდო, რამეთუ წარსძღუე წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა,
გ9-ბ,10 (77) მოცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა მოტევებითა ცოდვათა მათთაჲთა,
გ9-ბ,11 (78) მოწყალებითა წყალობისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომელთა მიერ მომხედნა ჩუენ აღმოსავალმან მაღლით
გ9-ბ,12 (79) გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზასა მშჳდობისასა.
ახალი შესწორებული გამოცემა მოამზადა ედიშერ ჭელიძემ
გამომცემლობა "ახალი ივირონი", საეკლესიო ბიბლიოთეკა, ტ. IV, 2006 წ.
კავებში ([])ჩასმული ნუმერაციით მითითებულია გამოცემის გვერდები